یکی از جالب‌ترین نتایج درباره سپاسگزاري این است که سپاسگزاري شفابخش است. پژوهش‌گران طی تحقيقات متعددی دريافته‌اند، شکرگزاری و سپاسگزاري اثر شفابخشی دارد و سبب طول عمر هم میشود! تحقيقات صورت گرفته در مرکز پژوهشی سلامت قلب کاليفرنيا طی بررسی اثرات مثبت سپاسگزاري بر سلامت جسمی انسان حاکی است، قدردانی، سپاسگزاری و شکرگزاری در صورتی که آگاهانه انجام شود موجب افزايش فعاليت دستگاه پاراسمپاتيک میشود. با افزايش فعاليت پاراسمپاتيک، استرس و هيجانات منفی که از عمده‌ترين عوامل بيماری‌های قلبی به شمار میآيند، کاهش میيابد.
فوايد معنوی و جسمی سپاسگزاری
تحقيقات ديگری در همين رابطه نشان داده است کسانی که تحت پيوند عمل قلب قرار گرفته‌اند و سپاسگزاری را به عنوان يک فريضه دينی انجام میداده‌اند، تا حدود يک سال بعد از عمل، بسيار کمتر از ديگر افراد دچار درد و مشکلات ناشی از پيوند شده‌اند و احساس خيلی بهتری نيز داشته‌اند.
همچنين در تحقيق گسترده ديگری در دانشگاه کنتاکی گزارش شد اکثر افراد هشتاد ساله به بالا که از شادابی و سرزندگی بسيار خوبی برخوردارند و ظاهر جوان‌تری نسبت به همسالان خود دارند، افرادی شکرگزار و سپاسگزار میباشند. اين تحقيقات نشان داده است که تشکر کردن، شادی و عواطف مثبتی که در پی آن احساس میشود میتواند تا 7 سال بر طول عمر فرد بيفزايد.
تشكر كردي؟ بگو خيلي ممنون!
شايد اعلام نتايج اين تحقيقات بتواند تا حدودی رضايت افرادی را که عادت دارند هر چيزی را فقط در صورت اثبات آزمايشگاهی و علمي بپذيرند، جلب کرده باشد! آن عده که صرفاً در موقعيت‌هايی خاص در فضايي رسمي و به شکلی غيرصميمانه مراتب تشکر خود را از يکديگر، آن هم بيشتر به خاطر رعايت ادب بيان میدارند. احتمالاً اين افراد به کودکانشان به رسم ادب‌آموزی، مرتب خاطر نشان میکنند که: "تشکر کردی؟، بگو خيلی ممنون!"
شايد خالی از لطف نباشد به اين دوستان يادآوری کنيم که باز هم در تحقيقاتی پژوهش‌گران دريافته‌اند، قدرشناسي و سپاسگزاري امری فطری و خودانگيخته است که به سادگی و طبيعی میتواند بروز يابد. کافی است به نگاه‌ها و لبخند کودکانتان وقتی که هديه‌ای برايشان میخريد يا وعده مسافرتی را میدهيد يا غذای باب طبع‌شان را جلويشان میگذاريد و يا در آغوششان میگيريد و میبوسيد، بنگريد.
سپاسگزاري اکتسابی نيست اما نياز به مجالی برای بروز خودانگيخته و خودجوش دارد. اگر با تکلف و تعارف آميخته شود از سادگی و بروز آسانش کاسته میشود و ناخودآگاه برای بيانش نياز به دليل و توجيه پيدا میکند.
اما اگر بدانيم که افراد سپاسگزار بيش از سايرين شاد، سرزنده، خوشبين و اميدوار هستند و از رضايت فردی بيشتری در زندگی برخوردارند شايد کمتر به دليل‌تراشی و توجيه سپاسگزاریهايمان بپردازيم. قابل توجه آن عده که پيشتر ذکرشان رفت، اين نيز جزو تحقيقات اخير روان‌شناسان بوده است! همچنين در اين تحقيقات مشخص شده است که سپاسگزاري در تعديل تأثيرات ناشی از هيجانات منفی مثل حس رنجش، کينه، انتقام، حرص و طمع بسيار مؤثر است و با ايجاد پايداری و مقاومت در برابر موانع و مشکلات نقش حمايت‌کننده دارد، زيرا عواطف مثبت را در شخص بالا میبرد.
جای شکرش باقی است که بالاخره بسياری از روان‌شناسان متقاعد شدند که علم روانشناسی به جای آنکه تا كنون بيشترين توجه خود را صرف تحقيق و درمان احساسات منفی و اختلالاتی همچون افسردگی، اضطراب، خشم و ... کرده است، بهتر است از اين پس توجه اصلی خود را معطوف به جمع آوری مستندات معتبر در مورد رفتارها و احساسات مثبت و تأثير آن بر جسم و روان آدمی کند.
