تحریریه ماهنامه بهار زندگی
توصیههایی به بازنشستگان میانسال و سالمندان پیرامون مسائل روانشناختی، اجتماعی و غیره پس از بازنشستگی
شغل دلخواهی انتخاب كنید.
با دوستان و همدورههایتان، یك كار جمعی كوچك انجام دهید.
بدون تجویز پزشك و متخصص، هر دارویی را مصرف نكنید.
با افراد شاد، سرحال، پویا و سرزنده، نشست و برخاست نمایید.
زیاد بخوانید، بنویسید و جدول حل كنید.
همه افراد مانند هم نیستند؛ بكوشید خودتان باشید.
به جای تغییر شكل كاری، شكل شغلی پیشتان را ادامه دهید.
در صورت امكان، مكان زندگی خویش را تغییر دهید.
به مناسبتهای مختلف به دیدار دوستان بروید و ساعاتی را با آنان بگذرانید.
عوامل تنشزای خود را شناسایی كنید.
خواب كافی داشته باشید.
از روش تن آرامی (مراقبه و آرامش سازی) نهایت بهره را ببرید.
خوشبین باشید.
بر لبانتان لبخند داشته باشید.
وقت را تلف نكنید.
با حال زندگی كنید.
برای تمام فصول برنامهای تنظیم كنید.
برخی اوقات لازم است در برابر دشواریها و ناملایمات زندگی سكوت كنید تا بتوانید از نعمتهای خداوندی لذت ببرید.
با فرزندان بالغتان ارتباط صمیمانه و نزدیكی داشته باشید.
با یاری دیگران، از زندگی برخوردار شوید.
خود را با شرایط موجود وفق دهید.
در تامین منافع دیگر افراد خانواده، جامعه و كشورتان مشاركت داشته باشید.
بازنشستگان باید به قبول نقش فعالتر در فعالیتهای خانوادگی من جمله مراقبت از نوهها (در خانوادههای پر جمعیت) ترغیب شوند.
انزواطلبی، خطر زوال عقل (آلزایمر) را در بازنشستگان افزایش میدهد.
ورزش جهت حفظ تندرستی و نیز پر كردن پارهای از اوقات فراغت بازنشستگان مفید و ضروری است.
بازنشستگان باید از فشار روانی (استرس) خود بكاهند. نگرانی موجب ترشح هورمونهای زیانبار و تسریع سالخوردگی میشود. به منظور كاهش اضطراب، باید از شیوههای تن آرامی نظیر یوگا و تایچی سود جست.
یك فرد بازنشسته نباید از ساعات خوابش بكاهد. خواب ناكافی از قدرت وی جهت كاستن از نگرانی كم میكند.
شخص بازنشسته باید برای تنظیم ساعات روز برنامهریزی كند.
بكوشید روزهای نشاطانگیزی داشته باشید و از استقرار در محیطهای اندوهبار بپرهیزد.
گهگاه تنهایی نیز برای بازنشستگان لازم است. بهتر است در این مواقع به اماكن مذهبی همچون مساجد، امامزادهها و عبادتگاههای گوناگون بروید.
برای مقابله با تنهایی در بازنشستگان باید از شیوههای مشاوره شناختی با فرد، آموزش جامعه به منظور تغییر نگرش نسبت به كهولت و دارو درمانی سود جست. بازنشستگان، منبعی از تجارب و خاطرات تلخ و شیرین گذشتهاند كه نباید بلااستفاده باقی بمانند. رویكرد داستانگویی و نقل تجارب و خاطرات گذشته توسط آنان علاوه بر این كه نسل حاضر را در جریان رخدادهای موفق گذشته میگذارد، موجب میشود بازنشستگان در جامعه نقش شایستهای داشته باشند.
نیاز به سخن گفتن و شنونده داشتن در انسان بسیار نیرومند است، زیرا قسمت عمده حمایتهای روانی انسان از طریق تعاملات كلامی با دیگران تامین میشود. علیرغم مفید بودن تعامل كلامی برای بازنشستگان، آنها به علت مشكلاتی در سخن گفتن و فراموشی، ممكن است شنوندگان خود را از دست دهند و كمتر با آنها گفتو گو شود.
«نخستین توصیهای كه كارشناسان آمریكایی به سالخوردگان بازنشسته برای رفع كسالت و احساس بیثمری كردهاند، این است كه كار پارهوقتی بیابند تا ذهن و فكرشان به مسائل عبث و مضطربكننده معطوف نشود؛ چرا كه بیكاری ذهن آنها را به مسائلی مشغول میكند كه احتمال دارد در دوران بازنشستگی به امراض مختلف دچار شوند.
بازنشستگان باید در جایی شاغل شوند كه موظف به حضور بهموقع در سر كار نباشند و مهمتر از آن، شغل دلخواهشان باشد. اشتغال موظف كه مطابق ذوق آنها در دوره بازنشستگی نباشد، پیامدهای وخیمی به دنبال خواهد داشت.
فرد بازنشسته برای دوری از امراض روحی و جسمی، تا آنجا كه میتواند، باید خود را سرگرم كند. سفر، مطالعه و خواندن كتابهای مورد علاقه، برنامهریزی جهت دیدارهای دورهای با دوستان و همكاران دوران اشتغال از جمله سرگرمیهای توصیهشده برای سالمندان بازنشسته است.
ضمنا توصیه میشود كه در صورت داشتن مكان مناسب، خود را با نگهداری حیوانات سرگرم كنند، یا داوطلب امور غیرانتفاعی از قبیل اشتغال در موسسات خیریه شوند. این گونه كارها فرصتی در اختیار بازنشستگان قرار میدهد كه با وجدانی آسوده و خیالی راحتتر دوران سالمندی و بازنشستگی را پشت سر بگذارند.
بر پایه این گزارش، پیامدهای مطالعات و پژوهشهایی كه در دانشگاه آمریكایی «میشیگان» انجام یافته، حاكی است آن دسته از شهروندان آمریكایی كه به امور داوطلبانه خیریه و كمكرسانی به مردم میپردازند، 60 درصد نسبت به دیگران عمر طولانیتری داشتهاند.
رفتن به میهمانیها یا پذیرایی از دوستان و شركت در آیینها و مناسبتهایی كه از بازنشستگان و سالمندان دعوت میشود، از توصیههای دیگری است كه كارشناسان برای پر كردن اوقات بیكاری سالمندان بازنشسته كردهاند.
چنانچه شرایط و امكانات لازم مهیا شد، بازنشستگان میتوانند به تغییرات ظاهری محل سكونت خویش اقدام ورزند و این مساله تاثیر چشمگیری در روحیه آنان دارد. سالمند بازنشسته نباید تصور كند كه تغییر ظاهر خانه، مناسبت با سن و سال وی نیست. حتی اگر احساس میكند از سكونت در یك محل دلزده شده است، در حد امكان باید سكونتگاه و خانهاش را تغییر دهد.
كارشناسان و متخصصان آمریكایی سرانجام به بازنشستگان توصیه كردهاند كه از عبادت و خواندن ادعیه مذهبی و رفتن به مكانهای مقدس هیچگاه سرباز نزنند و تصور نكنند كه سایرین راجع به رفتارشان چهسان میاندیشند و بدون توجه به طرز فكر دیگران از طریق عبادت، روح و جسمشان را تقویت كنند تا در برابر امراض مختلف جسمی و روانی در امان باشند.»
و در آخر با بیانی از فرمایشات پیغمبر گرامی این بحث را به پایان میبریم:
«هر پیری در میان طایفهاش همچون پیامبری است در میان امت خویش.»