پارکینسون یک بیماری شایع مغز و اعصاب می باشد که در این بیماری بنا به دلایل ناشناخته سلولهای نورونی تخریب می شوند و همین تخریب موجب بروز علائم و عوارض بیماری می شود.
در این بیماری بصورت دقیق تر نورون های مربوط به محل تولید "دوپامین" در مغز تخریب می شود و سطح دوپامین پایین می آید و همین کاهش سطح دوپامین موجب بروز بیماری می شود.
در عمده موارد این بیماری حرکات بیمار کُند شده و یا سفت می شود و یا بیمار دچار لغزش در حالت استراحت می شود.
اگر از این سه علامت دو علامت در بیمار ظاهر شود، تقریبا ابتلای او به پارکینسون قطعی است.
بیشتربخوانید:
با این تغییر رنگ چشم ها، نگران پارکینسون شوید
هنوز بطور دقیق شناخته نشده که چرا سلولهای نورونی در این بیماری دچار تخریب می شوند، اما تحقیقات اثر برخی سموم را در این زمینه دخیل دانسته است.
همچنین بر اساس تحقیقات استرس هم در این زمینه دخیل بوده و ژنتیک هم تا حدی اثرگذار است، اما هنوز علت قطعی در این زمینه وجود ندارد.
ابتلا به این بیماری قبل از ۴۰ سالگی غیرمعمول است و قبل از ۲۰ سالگی به ندرت رخ می دهد.
پارکینسون یک بیماری پیش رونده است. متاسفانه در صورت ابتلا به بیماری، درمانی برای توقف آن وجود ندارد و تنها با مصرف دارو می توان علائم آن را بهبود بخشید.
بطور معمول بیمارانی که در مراحل اولیه بیماری هستند بهتر به درمان پاسخ می دهند.
در بیماری پارکینسون داروهایی از دسته تولید کنننده دوپامین تجویز می شود که تنها می توانند علائم بیماری را کنترل کنند.
با مصرف این داروها عملا علائم بیماری کنترل شده و فرد بیمار می تواند زندگی طبیعی داشته باشد.
این متخصص مغز و اعصاب از تمام افراد بالای ۵۰ سال خواست که به محض مشاهده علائم این بیماری از جمله کند شدن حرکات و لغزش دست ها حتما به پزشک مراجعه کنند.
بیشتربخوانید:
رازهایی که باید بدانید تا آلزایمر نگیرید!
بیماری آلزايمر از منظر روانشناختي
مشکلات حافظه و زوال عقل
