تحریریه پزشك امروز
محققان دریافته‌اند بیشتر افراد مبتلا به سندروم قفل‌شدگی (وضعیتی که در آن فرد هوشیار بوده و از توانایی درک برخوردار است اما قدرت حرکت کردن ندارد)، شاد هستند. محققان می‌گویند هرچه بیشتر از ابتلای افراد به سندروم قفل‌شدگی سپری شود و این افراد با شرایط خود خو بگیرند، میزان شادی آنها افزایش پیدا می‌کند.
محققان بلژیکی و فرانسوی با انجام این مطالعه و اعلام نتایج آن بحث‌های متعددی درباره مرده یا زنده بودن افرادی که به اصطلاح درون جسم خود محبوس شده‌اند را آغاز کرده‌اند. افراد مبتلا به سندروم قفل‌شدگی هشیار هستند، می‌توانند فکر کرده و استدلال کنند اما کوچک‌ترین قدرتی برای انجام حرکات فیزیکی و یا سخن گفتن ندارند.
این رویداد می‌تواند پس از آسیب‌دیدگی شدید مغزی مشابه سکته شدید مغزی رخ دهد. در این صورت این افراد شاید بتوانند با کمک حرکت دادن پلک و یا چشم‌های خود با دیگران ارتباط برقرار کنند و در برخی مواقع نیز افراد قدرت سخن گفتن و حرکت کردن خود را دوباره به دست می‌آورند.
محققان برای انجام مطالعه خود از 168 عضو انجمن فرانسوی مبتلایان به سندروم قفل شدگی سوالاتی پرسیدند که برای درک برخی از پاسخ‌ها به مراقبان بیماران نیاز داشتند. 65 نمونه‌ای که در نهایت توانستند به سوالات پاسخ دهند پایه و اساس این مطالعه را تشکیل دادند.
از میان این 65 نفر، 47 بیمار ابراز خوشحالی و 18 نفر ابراز ناخشنودی کردند. 64 درصد این افراد در خانه‌های خود زندگی می‌کردند، 64 درصد دارای همسر یا هم خانه یا پرستار بودند و 70 درصد آنها افرادی مذهبی بودند. در حدود 55 درصد از این افراد توانسته بودند قدرت تکلم خود را به دست آورند و 70 درصد نیز توانایی حرکت دادن برخی از ماهیچه‌های بدنشان را احیا کرده بودند.
سوالات مطرح شده درباره خشنودی از ارتباطات فردی، احساس راحتی، افسردگی، درد، خشم و فعالیت‌های اجتماعی بود. 82 درصد از این بیماران از روابط فردی خود ابراز خشنودی کردند اما تنها 21 درصد از آنها بیشتر اوقات روز خود را درگیر فعالیت‌های اجتماعی بودند. 40 درصد از این بیماران از مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی ابراز ناخشنودی کرده و 12 درصد اعلام کردند از فعالیت‌های احیاکننده ماهیچه‌هایشان رضایت ندارند.
بیش از 59 درصد از افرادی که درباره اتانازی (مرگ برنامه‌ریزی شده بیماران برای پایان دادن به رنج لاعلاج آنها) مورد سوال قرار گرفتند نیز اعلام کردند در دوره‌ای از بیماری‌شان با این تفکر مواجه شده‌اند.این تفکر در میان افرادی که از وضعیت خود ناراضی بودند به 75 درصد افزایش پیدا می‌کند اما در میان بیماران خوشحال 44 درصد کاهش دارد. با این همه زمانی که از این افراد پرسیده شد آیا اکنون به اتانازی فکر می‌کنند یا نه، تنها هفت درصد از کل سوال‌شوندگان به این سوال پاسخ مثبت دادند.
ایجاد یک قارچ تراریخته برای مبارزه با مالاریا
گروهی از دانشمندان آمریکایی نوع قارچ تراریخته را ایجاد کردند که می‌تواند در مبارزه با مالاریا نقش مهمی ایفا کند. دانشمندان دانشگاه مریلند این قارچ تراریخته را از اصلاح ژنتیکی قارچ گونه Metarhizium anisopliae به دست آوردند. این قارچ که به‌طور طبیعی به پشه‌ها حمله می‌کند اکنون با استفاده از تکنیک‌های مهندسی ژنتیک مجهز به ژن‌هایی شده است که پادتن‌های انسان و یا نوعی سم عقرب را تولید می‌کنند.
هر دوی این مولکول‌ها (سم عقرب و پادتن انسان) به روشی پرقدرت به باکتری P. Falciparum انگل عامل بیماری مالاریا که در بدن پشه آنوفل زندگی می‌کند، حمله می‌کنند. در دوره تحقیقات، سه گروه از پشه‌های آنوفل آلوده به انگل P. Falciparum مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول در تماس با قارچ اصلاح ژنتیکی شده قرار گرفت، گروه دوم در معرض گونه طبیعی این قارچ گذاشته شد و گروه سوم هیچ تماسی با قارچ پیدا نکرد.
نتایج این تحقیقات نشان داد که قارچ اصلاح ژنتیکی شده توانست توسعه و ازدیاد انگل را کاهش دهد به طوری که در 25 درصد از پشه‌های آلوده به قارچ تراریخته، تعداد انگل‌ها 95 درصد نسبت به پشه‌های آلوده از قارچ اصلاح ژنتیکی نشده کمتر بود.
درمان زخم دیابت به كمك سلول‌های خونی بندناف
پزشكان كره‌ای در یك آزمایش جدید دریافته‌اند كه نوع خاصی از سلول‌های خونی تغییر یافته حاصل از بند ناف موسوم به «EPC» قادرند تا حد زیادی سرعت ترمیم و شفای زخم‌های دیابت را افزایش دهند. دكتر وونهی سوه از انستیتو سلول‌های بنیادی دانشگاه CHA در كره جنوبی تاكید كرد: دیابت معمولا با زخم‌هایی همراه است كه در صورت حاد شدن، آسیب‌های جدی به بیمار وارد می‌كنند اما سلول‌های EPC می‌توانند بافت‌های مجروح و آسیب‌دیده را در این بیماران ترمیم كنند.
در مطالعات اخیر محققان تاثیر این سلول‌ها را در موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به زخم دیابت بررسی كرده و به نتایج امیدوار كننده‌ای دست یافته‌اند. در مرحله بعدی آنها یافته جدید را بر روی نمونه‌های انسانی مورد آزمایش قرار خواهند داد. این محققان دریافته‌اند كه سلول‌های فوق حاوی فاكتورهای رشد و پروتئین‌های كوچكی موسوم به «سیتوكین‌ها» هستند كه روند بهبود زخم‌های پوستی را تسریع می‌كنند.
