ریزش موی ارثی
درمان ریزش موی ارثی (آلوپسیا) با هدف پیشگیری از ریزش سبب بهتر شدن رشد مو و پوشش نواحی بیموی سر میشود؛ اما این درمان برای همه به طور یكسان موثر نیست؛ بنابراین نباید انتظار رشد دوباره مو را داشت.
دارو درمانی
ماینوكسیدیل: دارویی است كه میتوان آن را بدون نسخه تهیه نمود و روزانه دو بار، صبح و شب روی پوست سر مالید و یا اسپری كرد.
فیناستراید: قرصی كه تهیه آن فقط با نسخه امكانپذیر میباشد و روزانه یك عدد مصرف میشود. البته استفاده این دارو مورد تایید سازمان غذایی آمریكا برای خانمها نیست.
جراحی
كاشت مو: در این روش قسمتهایی از مو به همراه پیاز مو از نواحی پرمو به نواحی كم مو یا بیمو منتقل میشود. قطعه پیوندی ممكن است در برگیرنده بیشتر از سیتار مو باشد.
برداشت پوست سر: در این روش نواحی وسیعی از قسمت بیمو یا كم موی پوست سر برداشته و سپس قسمتهایی از پوست سر كه دارای تارهای زنده مو هستند كشیده و برای پوشاندن نواحی بیمو به یكدیگر پیوند زده میشود.
جابهجایی پوست سر: به معنای جابهجایی قسمت وسیعی از پوست سر حامل تارهای مو از كنارهها و یا پشت سر به نواحی بدون مو میباشد. لازم به ذكر است كه پیچیدگی این روش از دیگر روشها، به دلیل زخم و عفونت بعد از جراحی، به مراتب بیشتر است.
روشهای آرایشی
استفاده از كلاهگیس و بافتها: كلاهگیسها كه از موی طبیعی و یا مصنوعی تهیه میگردند، در یك شبكه توری نایلونی كاشته میشوند. بافت مو نیز شامل وصل كردن موهای بلندتر به موهای طبیعی است.
تكنیكها: روش دیگر استفاده از محصولات مراقبت از مو و همچنین تكنیكهای استایلینگ است. بعضی از محضولات مراقبت از مو ممكن است باعث ضخیمتر به نظر رسیدن مو شوند. رنگ كردن پوست سر نیز روشی دیگر برای
پرتر به نظر رسیدن مو است؛ اما رنگ كردن مداوم سبب ریزش بیشتر مو میشود...