دكتر عبدالجلیل كلانتر هرمزی
جراحی پلاستیك شاخه‌ای از پزشكی و جراحی است كه در آن تفكر علمی و دانش پزشكی با تصویر فضایی و هندسی و هنری آمیخته می‌گردد و نتیجه آن بایستی به چشم زیبا و پسندیده درآید. گرچه بدن انسان موم و لاستیك نیست ولی تحصیل طولانی آمیخته با تجربه و تمرین جراح پلاستیك را پزشكی می‌سازد كه بدن انسان را در دستان خود همچون موم ببیند و بتواند تغییرات علمی و چشم‌نواز ایجاد كند.
كلمه پلاستیك كه بر روی جراحی پلاستیك گذاشته شده است از این ذهنیت دور نیست و جراح پلاستیك بایستی قادر باشد اعضاء تشكیل نشده مادرزادی را یا از دست رفته در صدمات و سرطان‌ها و سوختگی‌ها و بدشكلی‌هایی كه چشم و ذهن شخص و یا سایر افراد را ناراحت می‌كند بسازد تغییر شكل دهد، به شكل مطلوب در آورد یا نوسازی كند. با این حال این علم و دانش همانند سایر علوم نامحدود نیست و در جایی به خط پایان می‌رسد. جراحی پلاستیك بایستی بتواند همه محاسبات و تغییرات را قبل از جراحی در ذهنش به تصویر بكشد و نقشه راه داشته باشد.
بدن انسان سرشار از عروق و اعصابی است كه در مسیر این بازسازی‌ها و نوسازی‌ها و زیبا‌سازی‌ها قرار دارد و جراح پلاستیك بایستی براساس دانش و تجربه فیزیولوژی و آناتومی طبیعی بدن افراد اقدام كند بدون اینكه صدمه‌ای به بدن فرد وارد شود و به لحاظ اینكه جراحی بدون صدمه امكان‌پذیر نیست بایستی میزان دست‌یابی به زیبایی و میزان صدمه حاصل در ترازوی عقل سنجیده شود. هم‌اكنون در كنار هزاران شاخه پزشكی، جراحی پلاستیك درخشش ویژه‌ای در چشم مردم و مسئولین دارد. هر كودكی كه متولد می‌شود چندین بار در بوته زیبایی گذاشته می‌شود و هر كه به سلامت به سن میانسالی رسید در آئینه خود صورتش را می‌كشد و جراحی می‌كند.
دختران جوان جایگاه عمده‌‌ای در خیل دنبال كنندگان پیشرفت‌های جراحی پلاستیك دارند و پسران جوان هم بدشان نمی‌آید كه اندكی دست در این جوی روان تر كنند. دیدگاه جامعه و عموم مردم نسبت به جراحی پلاستیك در حد معجزه است ولی در چشم اهل فن علم آمیخته به هنر است كه از جانب پروردگار بر پزشكان عطا شده است. این كار و این كاربری جراحی پلاستیك مثل همه امور اگر دچار افراط و تفریط شود مشكل ایجاد می‌كند.
