تحریریه زندگی آنلاین : پیرزن‌ها و پیرمردها وقتی تنها می‌شوند، شرایط زندگی‌شان کاملاً تغییر می‌کند، نسبت به دیگران حساس‌تر می‌شوند و احساس می‌کنند بچه‌ها آن‌ها را فراموش کرده‌اند؛ حتی اگر هرروز هم به آن‌ها سر بزنند. از زمانی که شوهرش از دنیا رفته، گوشه‌گیر شده است. این را اطرافیانش هم متوجه شده‌اند. احساس می‌کرد از زمانی که تنها شده دیگر بچه‌ها آن‌طور که باید او را تحویل نمی‌گیرند. توقعش از بچه‌ها بیشتر شده بود و مدام تصور می‌کرد باری به دوش بچه‌هایش شده است. گاهی در تنهایی خودش اشک می‌ریخت اما جلوی بچه‌ها سعی می‌کرد محکم باشد. دیگر حوصله نوه‌هایش را نداشت. انگار هر بار که آن‌ها بازی می‌کردند، روی مخ او راه می‌رفتند. سال‌ها زندگی مشترک مثل فیلم از جلوی چشمانش رد می‌شد. دلش می‌خواست زمان برمی‌گشت و او دوباره دست‌های پیرمرد را در دستش لمس می‌کرد. تازه یاد گرفته بود چطور با تلفن همراهش تاکسی بگیرد. هر وقت فرصت داشت، مسیر بهشت‌زهرا را می‌رفت و خودش را به مزار او می‌رساند. گریه می‌کرد و حسرت می‌خورد. پیرزن‌ها و پیرمردها وقتی تنها می‌شوند، شرایط زندگی‌شان کاملاً تغییر می‌کند، نسبت به دیگران حساس‌تر می‌شوند و احساس می‌کنند بچه‌ها آن‌ها را فراموش کرده‌اند؛ حتی اگر هرروز هم به آن‌ها سر بزنند.
بیشتربخوانید:
بازنشستگی پویا با آینده‌نگری
زندانی شدن در قفس تنهایی
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که تنها شدن سالمند پس از یک‌عمر زندگی مشترک با همسرش، بزرگ‌ترین ضربه روحی به آن‌ها به شمار می‌رود. این افراد بعد از فوت همسرشان دیگر انگیزه‌ای برای شادی ندارند، خودشان را در قفس تنهایی زندانی می‌کنند و این بچه‌ها و خانواده و اطرافیان هستند که باید شرایط را برای آشتی دوباره این سالمند بازندگی فراهم کنند.
احساس نزدیکی به مرگ
محمد زمانی، متخصص طب سنتی به جام جم توضیح می‌دهد که مرگ، موضوعی طبیعی است اما وقتی فردی در سالمندی همسر خود را از دست می‌دهد، احساس نزدیکی بیشتری به مرگ می‌کند و این برای او دردناک است. این در حالی است که در سالمندی بدن فرد میان‌سال نیز دچار افت در عملکرد می‌شود و این کاهش قوه عملکرد و بروز بیماری‌ها، این احساس را در فرد ایجاد می‌کند که به مرگ نزدیک‌تر شده است. این پزشک به این نکته اشاره می‌کند که مرگ همسر برای سالمند استرس بالایی ایجاد می‌کند و آسیب‌پذیری را در او افزایش می‌دهد و در توضیح آن می‌گوید: «فرد سالمند به دلیل مشکل جسمی و کهولت سن نمی‌تواند پس از مرگ همسر برای خودش سرگرمی ایجاد کند و این سبب می‌شود او احساس کند با مرگ فاصله زیادی ندارد.»
بیشتربخوانید:
پاتوقی برای دورهمی های بازنشستگان
سالمند را در غم تنهایی رها نکنید
زمانی با توضیح اینکه برخی سالمندان از شخصیت باثبات‌تری برخوردارند و پس از مرگ همسر می‌توانند خودشان را تا حدود زیادی مدیریت کنند، ادامه می‌دهد : «اما همه سالمندان این‌طور نیستند و شرایط روحی و جسمی‌شان سبب می‌شود نتوانند نقش خود را با تغییر شرایط، پیدا کنند. آن‌ها افرادی متوقع‌تر نسبت به قبل می‌شوند و از فرزندانشان انتظار دارند وقت بیشتری را به ایشان اختصاص دهند.» او تأکید می‌کند این افراد بیشتر افسرده می‌شوند و این افسردگی سبب بروز سوءتغذیه در آن‌ها شده و آن‌ها را در برابر بیماری‌ها ضعیف‌تر می‌کند. این ماجرا وقتی پررنگ‌تر می‌شود که شرایط مالی سالمندی که همسرش را ازدست‌داده خیلی هم خوب نباشد و او مجبور شود از فرزندانش برای گذران زندگی یا تأمین هزینه‌های زندگی کمک بگیرد.
بچه‌ها هوای والد تنها را بیشتر داشته باشند
زمانی به این نکته اشاره می‌کند که خانواده‌ها در چنین مواردی بیش از گذشته باید هوای پدر و مادر تنهای خود را داشته باشند. «افسردگی یکی از مهم‌ترین عوارضی است که تنهایی سالمند با خود به همراه می‌آورد و در این میان این بچه‌ها هستند که می‌توانند مانع بروز این عارضه روانی شوند. هرقدر سالمند تنها با فرزندان و خانواده خود بیشتر رفت‌وآمد داشته باشد، افسردگی کمتر و حال روحی بهتری خواهد داشت. این رفت‌وآمدها سبب می‌شود سالمند تنها فکر نکند عمرش را صرف بچه‌هایش کرده و حالا بچه‌ها تنها رهایش کرده‌اند. شاید جوان‌ترها این موضوع را خیلی درک نکنند اما همین تماَس‌های تلفنی یا چند دقیقه سر زدن به پدرومادر، تأثیری شگرف در روحیه پدرومادر تنها دارد.»
بیشتربخوانید:
ضوابط برقراری مستمری بازنشستگی، ازکارافتادگی و بازماندگان
ارتباط با دوستانتان را قطع نکنید
این متخصص طب سالمندی تأکید می‌کند: «سالمندان یک‌راه دیگر هم برای افزایش روحیه خوددارند و آن‌هم ارتباط با دوستانشان است. اصولاً سالمندان طرز تفکر مشترکی دارند و خاطرات یا دردهای مشترکی دارند که این می‌تواند باب گفت‌وگوی میان آن‌ها را باز کند. این‌گونه فرد سالمند این احساس را در خود ایجاد می‌کند که تنها نیست و افرادی هستند که درد او را متوجه می‌شوند. این ماجرا احساس بهتری به آن‌ها می‌دهد. این رفت‌وآمدها و گفت‌وگوی سالمند با دوستانش می‌تواند بار فشار فرزندان را نیز کم کند و پدر یا مادر سالمند توقع کمتری از آن‌ها داشته باشد.» در برخورد با سالمند باید یک موضوع را مدنظر قرار دهید، اینکه سالمند کودک نیست. گاهی برخی از ما فراموش کرده‌ایم این پدر یا مادر شأن خاصی دارند که در رفتار باید مواظب باشیم این منزلت به خطر نیفتد و طوری برخورد نکنیم آن‌ها را رنجیده‌خاطر کنیم.
بیشتربخوانید:
نقش تغذیه در درمان اختلالات روانشناختی
