زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

مطالعات تشخیصی

 رادیوگرافی: در ابتدا ممكن است تنها نشان‌دهنده تورم نسوج نرم بدون تغییرات استخوان و مفصل باشد، تغییرات بعدی شامل قطعه‌قطعه شدن، لغزش و جابجایی استخوان و مفاصل باشند.  سنتی گرافی: حساس بوده اما اختصاصی نیست  MRI ممكن است كمك كننده باشد.

تشخیص افتراقی

تشخیص افتراقی آرتروپاتی شاركو از عفونت ممكن است مشكل باشد. به علاوه هر دو حالت ممكن است تواماً وجود داشته باشند. نشانه‌های عمومی مثل تب، لكوسیتوز و افزایش زمان سدیمان نیز ممكن است در تشخیص این دو عارضه مفید نباشند. یك یافته كلینیكی مفید از بین رفتن یا تخفیف اریتم با بالا گرفتن پا در آرتروپاتی شاركو بوده در حالی كه در صورت وجود سلولیت اریتم كماكان پابرجا می‌ماند.

بیماران دچار آبسه یا عفونت معمولاً‌بیمارگونه به نظر می‌رسند و كنترل قند خون آنها نیز دچار اشكال گردیده است در حالی كه در آرتروپاتی شاركو بیمار دیابتی به جز تورم موضعی پای مبتلا و یا درد خفیف ناحیه، مشكل دیگری نشان نمی‌دهد و كنترل قند خون وی نیز دستخوش تغییر نشده است.

اسكن استخوان با تكنسیوم 99 در سه مرحله (3-phase 99m TC bone scintigraphy) و اسكن با لكوسیت نشان دار شده با ایندیوم (111In-labeled leukocyte scintigraphy)‌ روش‌های حساسی بوده اما تكنیك‌های قابل اعتمادی برای افتراق بین آرتروپاتی شاركو و استئومیلیت نیستند. در برخی از موارد استفاده از MRI‌ممكن است باعث افتراق این دو عارضه گردد.

درمان

هدف از درمان، كنترل تغییر شكل پاها و حفظ آنها در وضعیت طبیعی و جلوگیری از بروز برجستگی‌های استخوانی به منظور اجتناب از اولسرهای ثانویه است.در مرحله حاد: اجتناب از راه رفتن می‌تواند استرس‌های مكانیكی را به حداقل رسانیده و با ایجاد كمترین جابه‌جایی یا تغییر شكل پا بهبودی را تسریع نماید.

استفاده از آتل، واكر، كفش‌های مخصوص در این مرحله كمك كننده هستند. در صورت وجود اولسر در پا تجویز آنتی بیوتیك‌های مناسب نیز ضرورت دارند. پس از فروكش نمودن تورم، به منظور جلوگیری از بروز اولسر در نواحی برجستگی‌های استخوانی و تحت فشار پاها بهنگام راه رفتن، كفش‌های طبی و اورتوزهای (orthoses)‌ متناسب برای بیمار ضرورت دارند.

در جابه‌جایی حاد، اولسرهای راجعه ثانویه به بروز برجستگی‌های استخوانی، تغییر شكل‌های شدید پا كه منجر به ناپایداری آن گردیده و توسط اقدامات معمول اورتوپدی قابل كنترل نباشند، اقدامات جراحی بمنظور اصلاح این اختلالات ضرورت پیدا می‌كند.

اقدامات جراحی

 اقدامات جراحی شامل دبریدمان زخم‌ها و خارج نمودن نسوج نكروتیك و عفونی، برداشتن برجستگی‌های استخوانی (Ostectomy)، استئوتومی و آرترودز (arthrodesis) برای اصلاح و ثابت نمودن جابه‌جایی‌ها و تغییر شكل‌های پا است عدم استفاده از پای مبتلا و بی حركتی آن برای مدت‌های طولانی پس از عمل جراحی به منظور تثبیت اقدامات جراحی انجام شده لازم می باشد.

عوارض بیماری

عوارض آرتروپاتی شاركو، شامل تغییر شكل و زخم‌های راجعه پاها است كه منجر به عفونت‌های عمقی، استئومیلیت، عدم پایداری پاها (Instability) و نهایتاً قطع اندام می‌گردد. تشخیص به موقع این عارضه نادر می‌تواند باعث پیشگیری از عوارض ناتوان‌کننده شود. لذا در تشخیص افتراقی تورم، اریتم  و درد پا‌ها و یا مچ پاها نزد بیماران دیابتی  مفصل شارکو را باید همیشه بخاطر داشته باشیم.

برای خواندن بخش اول- مفصل شاركو- اینجا كلیك كنید.