نزدیكبینی ثانویه
این نوع از نزدیكبینی میتواند به خاطر عوامل گوناگونی چون تولد زودهنگام و تعدادی از بیماریهای چشمی بروز كند.
نزدیكبینی كاذب
در این حالت نزدیكبینی ناگهان بروز كرده و به خاطر یك مشكل زمینهای مانند دیابت كنترل نشده به سرعت پیشرفت میكند. این نوع از نزدیكبینی را كاذب میگویند، چرا كه بیمار با تاری دیدش فكر میكند دچار نزدیكبینی معمولی شده است؛ ولی در واقع این كره چشم نیست كه دچار تغییرات طبیعی شده بلكه رسوب قند در عدسی چشم است كه چشم را تار كرده است.
وقتی قند بیمار كنترل شود، این مشكل هم از بین خواهد رفت. گاهی اوقات هم نزدیكبینی به علت بیماریهای دیگر چشمی مانند آب مروارید و كراتوكونوس (بیرونزدگی مخروطی شكل بخش مركزی قرنیه) ایجاد میشود. تولد زودهنگام هم میتواند ابتلا به نزدیكبینی را در كودكی افزایش دهد.
افرادی كه نزدیكبینیشان بسیار شدید است، بیش از دیگران در معرض ابتلا به گلوكوم (آب سیاه) و جداشدگی شبكیه هستند. این مشكل وقتی كه شبكیه در اثر نزدیكبینی بسیار شدید، تحت فشار قرار گیرد، بروز میكند. زنان بیش از مردان مستعد ابتلا به نزدیكبینی شدید هستند.
نزدیكبینی در كودكان
كودكان 8 یا 9 ساله ممكن است اصلا متوجه نزدیكبینی خود نشوند و تاری و ضعف دید خود را طبیعی پنداشته و فكر كنند كه همه همینطور میبینند. پدر و مادرها و معلمان باید متوجه علامتهای زیر كه خبر از نزدیكبینی كودك میدهد، باشند:
- اخم كردن یا جمع كردن مكرر چشمها
- نزدیك كردن اشیا یا كتابها به چشم خود
- نشستن در جلوی كلاس و سینما و نزدیك كردن خود به تلویزیون یا كامپیوتر
- بیعلاقگی به ورزش یا كارهایی كه نیاز به وقت دارد.
- سردردهای مكرر
پیشگیری از نزدیكبینی
با وجودی كه نزدیكبینی به آسانی درمان میشود، نمیتوان از آن پیشگیری یا از شدید شدن آن جلوگیری كرد بعضی افراد فكر میكنند اگر در ابتدای تشخیص نزدیكبینی و در حالی كه نمره چشمشان پایین است، از عینك استفاده نكنند، نمره چشمشان بالاتر نخواهد رفت.
این تفكر كاملا اشتباه است و اگر قرار باشد نزیكبینی آنها بدتر شود، با عینك و بدون عینك خواهد شد و اگر نزدیكبینیشان پیشرفت نكند، ربطی به عینك نزدنشان ندارد و اگر عینك میزدند هم پیشرفت نمیكرد.نزدیكبینی معمولا بدتر میشود و گاهی اوقات بسیار سریع هم پیشرفت میكند.
این رشد در اكثر اوقات تا اوایل دهه 20 زندگی ادامه خواهد داشت. بیشتر مواقع پس از این سن، نزدیكبینی دیگر پیشرفت نخواهد كرد. نزدیكبینی در حالت معمولی درمان قطعی ندارد و هیچ ورزش چشمی یا رژیم غذایی یا دارویی نیست كه بتواند آن را علاج كند.
چه كسانی نزدیكبین میشوند؟
نزدیكبینی معمولی كه به دلیل تغییر شكل كره چشم روی میدهد، از هر چهار بزرگسال یك نفر را درگیر میكند. یك نفر از هر شش نفر افراد نزدیكبین همه نزدیكبینی شدید (نمره چشم 6 یا بالاتر) دارند. نزدیكبینی پاتولوژیك شایع نیست. به ندرت پیش میآید كه پیش از 20 سالگی صدمه تدریجی به شبكیه بروز كند.
راههای درمان نزدیكبینی
همانطور كه گفته شد، نزدیكبینی درمان قطعی ندارد، ولی روشهایی هستند كه با استفاده از آنها نزدیكبینها میتوانند به دیدی عادی یا تقریبا عادی دست یابند. بیشتر افراد نزدیكبین عینك میزنند یا از لنزهای تماسی استفاده میكنند؛ ولی بعضی دیگر روش جراحی را برمیگزینند.
لنزهای تصحیح كننده
با استفاده از این لنزها پرتوهای نور روی شبكیه متمركز میشوند و به جای اینكه تصویر جلوی شبكیه تشكیل شود، در جای مناسب ایجاد شده و تاری دید از بین میرود و فرد میتواند مانند افراد عادی ببیند. عینكها و لنزهای تماسی از این نوع لنزها بوده و رایجترین وسیله برای اصلاح نزدیكبینی هستند.
هر دوی آنها ایمن و موثرند و ریسكشان از جراحی كمتر است و همچنین ارزانترند. بعضی از نزدیكبینها از اینكه دیدشان با عینك كامل نیست و میدان دیدشان محدود است، شكایت دارند و به همین دلیل سراغ لنزهای تماسی میروند. این لنزها دید فرد را ارتقا میدهند و میدان دید او را كامل میكنند؛ ولی خطر عفونت دارند و باید مرتب تمیز و به خوبی مراقبت شوند.
برای خواندن بخش اول- نـزدیكبینی عامل شایع تجویز عینكها- اینجا كلیك كنید.