تحریریه دنیای سلامت
این موقعیت برای خیلی از ما پیش آمده كه روزی متوجه شدهایم اطراف را تار میبینیم و دیدمان مانند گذشته شفاف و واضح نیست. در این مواقع افراد معمولا به اولین جایی كه مراجعه میكنند، مطب چشمپزشك است. در آنجا پزشك متخصص پس از معاینه كامل چشم ما تشخیصش را میگوید كه در بسیاری اوقات این تاری دید نه به علت بیماریهای پیچیده مانند تومورهای مغزی یا MS، بلكه به علت نزدیكبینشدن چشم است.
آیا میدانید نزدیكبینی چیست و اصلا چرا این لغت را برای این مشكل چشمی انتخاب كردهاند؟ آیا نزدیكبینی درمان دارد؟ چه عواملی آن را تشدید میكنند و دهها سوال دیگر. در اینجا درباره نزدیكبینی میخوانید و پاسخ برخی از سوالاتی كه درباره آن وجود دارد را خواهید دانست.
نزدیكبینی چیست؟
نزدیكبینی شایعترین علت تاری دید است. اگر شما نزدیكبین باشید، اشیایی را كه از شما دور هستند تار خواهید دید. میزان این تاری به شدت نزدیكبینی و مسافت جسم از شما بستگی دارد و ممكن است مجبور شوید برای واضح دیدن چشمهایتان را جمع كنید. نزدیكبینی بیماری نیست و معمولا حالتی است كه كاركرد چشم از حالت طبیعی دور شده در موارد اندكی هم نزدیكبینی به خاطر یك بیماری زمینهای بروز میكند.
بیشتر نزدیكبینیها به علت تغییر اندازه كره چشم بروز میكنند كه باعث میشود كره چشم از حالت گردی به حالت تخممرغی درآید. این تغییرات باعث میشوند پرتوهای نور به جای اینكه روی شبكیه متمركز شوند، جلوتر از آن متمركز گردند. بنابراین تصویر جلوی شبكیه تشكیل میشود. نزدیكبینی میتواند وراثتی باشد و اگر والدین كودكی نزدیكبین باشند، امكان اینكه او هم نزدیكبین شود، بالا خواهد بود.
نشانههای نزدیكبینی چیست؟
اصلیترین نشانه نزدیكبینی این است كه هنگام دیدن جسم دور، آن را تار میبینید. مثلا ممكن است نتوانید كلمات روی تخته سیاه را درست ببینید، وقتی به سینما میروید تصاویر برایتان ناواضح باشد یا صفحه تلویزیون را تار ببینید.
ممكن است كودك یا نوجوان شما وقتی میخواهد كتاب بخواند یا چیزی را ببیند، آن را نزدیك صورتش بیاورد. كودكان نزدیكبین بیشتر اوقات نزدیك صفحه تلویزیون یا در ردیف جلوی كلاس مینشینند. ممكن است آنها به شركت در فعالیتهای ورزشی یا دیگر كارهایی كه نیاز به دید قوی دارد، علاقهای نداشته باشند.
نزدیكبینی چطور تشخیص داده میشود؟
یك آزمون ساده و معمولی چشم میتواند مشخص كند شما نزدیكبین هستید یا خیر. پزشك درباره علائم از شما سوالاتی میپرسد و سپس چشمتان را معاینه میكند. او با افتالموسكوپ ته چشم شما را میبیند، فشار داخل چشمتان را اندازهگیری میكند و با لامپ اسلیت هم چشم را بررسی میكند. ممكن است آزمایشهای دیگری هم برای معاینه چشم شما انجام شود.
لازم است كودكان به طور دورهای و مرتب نزد متخصص چشم برده شوند تا نزدیكبینی یا هر اختلال دیگر زودتر تشخیص داده شود. معاینه چشم نوزادان هم لازم است. نزدیكبینی معمولا در دوران كودكی یا اوایل نوجوانی شروع میشود بین 8 تا 14 سالگی؛ به همین دلیل، این مشكل بیشتر در كودكان و نوجوانانی كه به مدرسه میروند، تشخیص داده میشود. نزدیكبینی میتواند خفیف، متوسط یا شدید باشد.
نزدیكبینی چطور درمان میشود؟
عینك یا لنزهای تماسی برای كنترل این عارضه مناسب هستند. جراحی هم برای تغییر دادن شكل قرنیه یا كار گذاشتن لنزهایی در چشم برای درمان یا كاهش نزدیكبینی انجام میشود. سالهاست این باور وجود دارد كه اگر اشیا را زیاد نزدیك چشم بگیریم؛ مثلا زیاد مطالعه كنیم یا نزدیك تلویزیون بنشینیم، دچار نزدیكبینی خواهیم شد.
برخی متخصصان عقیده دارند كه میزان بروز نزدیكبینی در كسانی كه به خاطر كارشان ساعتهای طولانی مطالعه میكنند، بیشتر است.
علاوه بر تغییر شكل طبیعی كره چشم، چند عامل نادر دیگر هم میتوانند باعث بروز نزدیكبینی شوند. این عوامل عبارتند از:
نزدیكبینی پاتولوژیك
در این نوع نزدیكبینی، كره چشم پس از اینكه به اندازه طبیعی خود در دوران بزرگسالی رسید، باز هم رشد میكند...
برای خواندن بخش دوم- نـزدیكبینی عامل شایع تجویز عینكها- اینجا كلیك كنید.