7) به جای وعده خرید یك جایزه، پیشنهاد یك تفریح بعد از پایان كار را بدهید: بسیاری از پزشكان می‌گویند والدین بسیاری را دیده‌اند كه به فرزندان خود برای مراجعه به پزشك رشوه می‌دهند.
هیچ‌گاه به فرزند خود نگویید كه اگر رفتار خوبی داشته باشی برایت اسباب‌بازی می‌خرم. به جای آن می‌توانید بگویید كه ما بعد از اتمام كار می‌توانیم مثلا به باغ‌وحش برویم و یا هر تفریح لذت‌بخش كه كودك دوست دارد انجام دهیم و این تفریح را منوط به رفتار وی در مطب نكنید.
8) هیچ‌گاه برای تنبیه كودك از تهدید بردن وی به پزشك و دندانپزشك استفاده ننمایید: بسیاری از والدین فرزند خود را تهدید می‌كنند كه «اگر بچه خوبی نباشی تو را پیش دكتر می‌بریم تا آمپول بزند!» «یا اگر دست از گریه كردن برنداری تو را پیش دكتر می‌برم!» این جملات تنها كودك را عصبی‌تر و ناراحت‌تر می‌كند.
9) در منزل با كودك خود دكتر بازی یا دندانپزشك بازی كنید: می‌توانید در منزل با كودك خود دكتر بازی كنید، مثلا دندان‌های وی را معاینه كنید و یا به صدای قلب او گوش دهید. بگذارید او هم همین كار را با شما بكند. در ضمن كودك را تشویق كنید كه اسباب‌بازی و یا شیء مورد علاقه خود را هنگام مراجعه به كلینیك ببرد.
10) كتاب‌ها و داستان‌هایی در مورد مراجعه به پزشك برای وی بخوانید.
مرحله اساسی بعدی جهت آماده كردن كودك، مربوط به طرز برخورد با وی در مطب و كلینیك و بعد از آن است. در این مرحه نكاتی موثر وجود دارد كه بسیار كمك‌كننده می‌باشند:
1) آرام و مثبت باشید: سعی كنید هرگونه نگرانی و اضطراب را از خود دور كنید. كودكان نسبت به رفتار والدین خود بسیار حساس هستند به طوری كه رفتار و اضطراب والدین كاملا به صورت ناخودآگاه به كودك منتقل می‌شود. انتقال این احساسات منفی گاهی به صورت كلامی و گاهی به صورت غیركلامی و رفتاری است.
2) در مورد آنچه كه در مطب می‌بینید صحبت كنید: در محیط مطب و كلینیك به اطراف خود نگاه كنید و در مورد آن با كودك خود صحبت كنید. اگر ماكتی از بدن و یا دهان وجود دارد در مورد آن با كودك صحبت كنید و توضیح دهید. این كار باعث كاهش اضطراب در كودك می‌شود.1
3) كودكتان را نزدیك خودتان نگه دارید: از پزشك و دندانپزشك (طوری كه كودك خردسال شما متوجه نشود) بخواهید تا جایی كه امكان دارد نزدیك فرزند خود باشید. این مسئله در مورد كودكان كوچك‌تر مصداق داشته و در مورد كودكان بزرگ‌تر اثری معكوس دارد.
4) احساسات فرزند خود را بشنوید و قبول كنید: پزشكان و دندانپزشكان انتظار دارند كه با كودكی مضطرب و ناراحت مواجه شوند، بنابراین اگر فرزند شما ناراحت و بی‌قرار است خجالت زده و یا متعجب نشوید و كودك را به خاطر این رفتارش سرزنش نكنید.
5) از پزشك یا دندانپزشك خود خواهش كنید كه در مورد كارش توضیح دهد: این كار كمك می‌كند كه كودك متعجب و هیجان‌زده نشود. بهترین روش این است كه پزشك یا دندانپزشك در مورد وسایل توضیح داده و اجازه دهد كودك به وسایل بی‌خطر دست بزند.
6) بعد از آنكه كار درمانی تمام شد با كودك خود برای تفریح بروید: بسته به علاقه كودك می‌توانید به باغ‌وحش، رستوران یا كتابفروشی بروید. اگر بتوانید این كار را به صورت یك عادت درآورید (یعنی در او القا كنید كه بعد از مراجعه به كلینیك، تفریح و خوشحالی خواهد داشت)، می‌توانید انتظار داشته باشید كه كودك با میل و اشتیاق بیشتری منتظر مراجعه بعدی به پزشك یا دندانپزشك باشد.
در انتها ذكر این نكته بسیار مهم است كه انتخاب صحیح و دقیق پزشك و دندانپزشك را جدی بگیرید. در این مورد حتما تحقیق كنید و مطئمن باشید كه كودك شما می‌تواند رابطه خوبی با پزشك و دندانپزشك خود برقرار كند. اگر به رفتار پزشك یا دندانپزشك كودك خود دقت كنید به راحتی می‌توانید متوجه شوید كه آیا پزشك یا دندانپزشك به كودكان علاقه دارد یا خیر؟
آیا می‌تواند رابطه انسانی با كودكان برقرار كند یا خیر؟ در صورتی كه از پزشك و دندانپزشك خود مطمئن باشید می‌توانید انتظار داشته باشید كه ترس و اضطراب كودكتان به تدریج و مرحله به مرحله كاهش پیدا كند و در نتیجه شما هم به راحتی و بدون اضطراب كودك خود را همراهی كنید.
