بنابراین، با بلوكه كردن این آنزیم‌ها جذب دارو از روده افزایش و تجزیه آنها در كبد كاهش می‌یابد و در نهایت باعث افزایش مقادیر این دارو در خون و خطر ایجاد مسمومیت می‌شود. خطر مسمومیت ناشی از این تداخل كاملا جدی و شدید است. حتی در اثر مصرف همزمان آب گریپ‌فروت با ترفنادین، مسمومیت ناشی از ترفنادین گزارش شده است.
محتوای مواد بالا در بسته‌های مختلف آب گریپ‌فروت متفاوت بوده و تعیین اینكه كدام یك از دیگری مطمئن‌تر است، غیرممكن می‌باشد. مطالعات اخیر نشان داده كه حتی 150 میلی‌لیتر آب گریپ‌فروت یا خوردن یك گریپ‌فروت، برای تداخل دارویی كافی است و اثرات آن می‌تواند 7-3 روز پس از مصرف آخرین لیوان آب گریپ‌فروت طول بكشد.
گریپ‌فروت تنها میوه ای نیست كه از فعالیت سیستم سیتوكروم P450 3A4 جلوگیری می‌كند؛ برخی از انواع پرتقال و لیموترش نیز اثرات مشابهی دارند . مارمالاد تهیه‌شده از پوست گریپ‌فروت نیز ممكن است به طور بالقوه باعث تداخل دارویی شود. اگر بیمار نمی‌خواهد از خوردن گریپ‌فروت، آب گریپ‌فروت یا سایر میوه‌های مشابه پرهیز كند، باید با پزشك خود مشورت كرده و در صورت نیاز درمان ثانویه را به كار برد.
بیمارانی كه داروهای ضدافسردگی مهاركننده مونوآمین اكسیداز (MAOI) مصرف می‌كنند نیز باید درمورد رژیم غذایی خود دقت داشته باشند.
تیرامین، اسیدآمینه ای است دارای فعالیت گشادگنندگی عروق كه در مواد غذایی مختلف یافت می‌شود. تیرامینی كه در غذاها وجود دارد معمولا توسط آنزیم‌های مونوآمین اكسیداز (MAO) موجود در روده و كبد متابولیزه می‌شود. با مهار فعالیت آنزیم مونوآمین اكسیداز، تجزیه تیرامین مهار می‌شود.
صرف‌نظر از مقدار و مدت درمان با MAOI، حتی مصرف 6 میلی گرم تیرامین ممكن است واكنش‌های مشخصی را ایجاد كند. این واكنش‌ها ممكن است خفیف بوده و تا حدی باعث افزایش فشار خون و گرگرفتگی یا منجر به شدت گرفتن بیماری شوند. تشدید بیماری با برخی یا تمام علائم زیر مشخص می‌شود:
سردردهای پس سری كه ممكن است به جلوكشیده شود، تپش قلب، سفتی و درد در ناحیه گردن، تهوع، استفراغ، تعریق (گاهی اوقات همراه با تب وگاه همراه با سردی و خیسی پوست )، گشادشدن مردمك‌ها، ترس از نور، تاكی كاردی یا برادی كاردی همراه با درد در محدوده قفسه سینه.
بیمارانی كه با MAOI درمان می‌شوند، باید از غذاهای پر پروتئین كه پروتئین آنها تحت فرایندهایی مثل ماندن، تخمیر، شوركردن، دود دادن یا فاسدشدن باكتریایی تجزیه شده است، پرهیز كنند.
بیماران باید از پنیرها (به‌خصوص انواعی كه كهنه است)، ماهی شور، آبجو، جگر، عصاره مخمر (شامل مخمرهای آبجو در مقادیر زیاد)، سوسیس خشك ( شامل سالامی، پپرونی و كالباس )، غلاف حبوبات (مثل دانه سویا و باقلا)، عصاره گوشت و ماست بپرهیزند. مقادیر زیاد كافئین و شكلات نیز ممكن است موجب واكنش‌های شدیدی شود.
بیماران باید چند روز قبل از شروع درمان و دو هفته پس از درمان از غذاهای حاوی تیرامین پرهیز كنند. دو هفته پس از قطع داروهای MAOI، متابولیسم طبیعی آمین‌ها باز می‌گردد. این زمان برای سنتز مجدد مونوآمین اكسیداز لازم است.
علاوه بر موارد ذكرشده چندین گیاه دارویی و مكمل شناخته شده‌اند كه قند خون و نیاز به انسولین را كاهش داده و خطر هیپوگلیسمی را افزایش می‌دهند. بعضی از این گیاهان و مكمل‌ها عبارتند از : كروم، دارچین، كوآنزیم Q10، سیر، زنجبیل، جینسینگ، شنبلیه و...
گلوكزآمین مقاومت به انسولین را افزایش داده و قند خون را بالا می‌برد. از آنجا كه ترشح انسولین وابسته به كروم است، بیمارانی كه دچار كمبود كروم هستند با مصرف مكمل كروم نیاز كمتری به انسولین دارند.
برخی گیاهان دارویی با داروهای قلبی نیز تداخل می‌كنند. اسیدگلیسرهیزیك (GLycyrrhizic) موجود در شیرین‌بیان ممكن است باعث افزایش فشارخون، هیپوكالمی و ادم شود. هیپوكالمی (اگر شدید باشد) می‌تواند بیماران را مستعد آریتمی‌ها و مسمومیت دیژیتال كند. امروزه، بیشتر شیرین بیانی كه در فروشگاه‌ها پیدا می‌شود، دارای طعم مصنوعی بوده یا با رازیانه طعم‌دار شده است.
افدرا (ma huang) با اپی نفرین رقابت كرده و باعث افزایش فشار خون، تپش قلب و القای آریتمی می‌شود. اخیراً افدرا به دلیل اینكه علت احتمالی تعداد قابل توجهی مرگ و میر بوده، مورد بررسی قرار گرفته است.
بسیاری از داروسازان فهرستی از تداخلات دارویی با گیاهان دارویی و برخی دیگر تداخلات مواد مغذی با داروها را دارند. این اطلاعات باید در اختیار بیماران قرار گیرد. پزشكان بالینی باید از بیماران در مورد استفاده از محصولاتی كه بدون نسخه به فروش می‌رسند (مثل محصولات گیاهی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و سایر مكمل‌ها) سؤالاتی بپرسند. آنها باید از عدم تداخل مكمل‌ها با داروهای تجویزی اطمینان حاصل كنند.
برای خواندن بخش اول- مراقب غذای خود باشید- اینجا کلیک کنید.
