زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

نتیجه

زمانی که OSAS وجود دارد فشار منفی دم در حین مانور مولر تاثیرات کلاپسی مختلفی در فارنکس ایجاد می‌کند که می‌توان این اثرات را از طریق اندوسکوپ مشاهده کرد. وقتی یک بیمار سالم این مانور را انجام می‌دهد، باعث افت بسیار کمی در ناحیه متقاطع لومن فارنکس می‌شود.

روش اندازه‌گیری عینی

غربالگری: گزارشات داده شده توسط بیماران و شواهد می‌تواند توسط ثبت اشباع اکسیژن، صداهای تنفسی و ضربان قلب به طور سرپایی در طول خواب، قابل مشاهده گردد.

تشخیص افتراقی آپنه خواب

خرخر عادتی یا گهگاهی غیرانسدادی، سندرم مقاومت راه هوایی فوقانی، نارکولپسی، بیماری قلبی زمینه‌ای با تنفس cheyne-stokes مثال: نارسایی قلبی)، آسم برونکیال شبانه، پرخوابی دوره‌ای، نوع پرخوابی ناشی از افسردگی، بی‌خوابی، اعتیاد مزمن به داروها و الکل به هر حال، این موارد غربالگری (مانند: MESAM=Madaus Electronic Sleep Apnea Monitor) تا زمانی که از طریق EEG انجام نشوند، به تنهایی نمی توانند یک ارزیابی صحیح از خواب را ارائه کنند.

تائید تشخیص: در حال حاضر استاندارد طلایی برای تائید OSAS و افتراق آن از سایر اختلالات تنفسی مربوط به خواب پلی سومنوگرافی است. که به صورت یک روند بستری در آزمایشگاه خواب است، که گردش تنفسی شکمی و توراسیک، Po2 ترانس کوتانه را اندازه گیری می‌کند و علاوه بر پارامترهای غربالگری معمول یک EEG نیز ثبت می‌کند.

درمان: اقدامات عمومی درمان شامل کاهش وزن، پرهیز از الکل و نیکوتین و پرهیز از غذای حجیم خصوصاً در شب می‌باشد. همچنین ایجاد یک سیکل خواب و بیداری منظم و پرهیز از مصرف آرامبخش ها اهمیت دارد. یک گزینه درمانی غیر جراحی اسپیلینت اسمارچ (Esmarch Splint) است که یک اسپیلینت اکلوسیو (Occlusive Splint) جلو آورنده فک تحتانی می‌باشد.

این وسیله با حرکت دادن قاعده زبان و نزدیک کردن فارنکس به سمت قدام، راه هوایی را در بخش ناپایدار اوروفارنکس باز می‌کند. در بیماران با درجات شدید OSAS یا با استفاده ناموفق از اسپیلینت اکلوسیو (Occlusive Splint)، بخش ناپایدار راه هوایی می‌تواند توسط وسیله ترانس نازالی که تهویه با فشار مثبت به طور دائم ایجاد می‌کند،به طور پنوماتیک اسپیلینت شود.

این وسیله بافتها را از کلاپس حین خواب و انسداد جریان هوا حفظ می‌کند.در آزمایشگاه خواب برای این هدف یک ماسک C-PAP نازال برای بیمار مناسب است. انتخاب درمانی جراحی برای پاتولوژی‌های خاص منجر به آپنه، مناسب می‌باشد. درمان جراحی نیازمند انتخاب بسیار محتاطانه بیمار است، زیرا در بسیاری از بیماران، عمل جراحی سودمند نیست یا فایده کمی دارد.

نتیجه مانور مولر می‌تواند در انتخاب بیماران برای پروسه جراحی روی کام نرم مفید باشد. یک پروسه ثابت شده، UPPP همراه با تونسیلکتومی است که در آن مخاط اضافی از ستونهای خلفی برداشته می‌شود و مخاط باقیمانده توسط بخیه آن به ستونهای قدامی، محکم می‌شود. همچنین در بسیاری از بیماران حداقل قسمتی از زبان کوچک برداشته می‌شود.

در این عمل از وسایل متداول و یا از تکنیک لیزر (LAUP) استفاده می‌شود. برخی بیماران نیز به جراحی اینترانازال کمکی (سپتوپلاستی، سپتورینوپلاستی، کاستن شاخک بینی(Turbinate reduction) ) نیاز خواهند داشت.

تشخیص افتراقی

تشخیص‌های افتراقی باید شامل اختلالات گوناگونی که با خرخر کردن یا خواب آلودگی زیاد همراهی دارند (که برای آپنه خواب انسدادی، تیپیک است) باشد.

برای خواندن بخش اول- سندروم  OSAS- اینجا کلیک کنید.