دكتر ابراهيم رزم پا؛ جراح و متخصص گوش و حلق و بيني
گوش شناگر(swimmer,s ear)
گوش شناگر یک عفونت دردناک در پوست حساس کانال گوش خارجی میباشد. تماس مکرر فرزند شما با آب باعث مرطوب شدن پوست کانال شده و محیط مناسبی برای رشد قارچ و باکتری را فراهم میکند. تحریک ایجاد شده در مرحله اول باعث خارش و به دنبال آن تورم پوست کانال گوش و ترشح میشود. در نهایت درد شدیدی ایجاد میشود که با لمس لاله گوش یا قسمتهای خارجی آن بدتر هم میشود.
راههای درمان
پزشک فرزند شما احتمالأ قطرههای گوشی دارای آنتیبادیها و یا کورتیکواستروئیدها را تجویز خواهد کرد. این داروها به درمان عفونت کمک خواهد کرد و تورم در کانال گوش را کم میكند. معمولأ چندین نوبت در روز تا حد اکثر ده روز استفاده میشوند. پزشک همچنین ممکن است مسکنهایی به شما پیشنهاد کند تا وقتیکه آنتی بیوتیکها مؤثر واقع شوند. اگر تورم گوش خیلی شدید باشد ممکن است پزشک فتیله كتانی در کانال گوش وارد کند تا به جذب دارو در گوش کمک کند.
برای عفونتهای شدیدتر، آنتیبیوتیک خوراکی ممکن است تجویز شود. همچنین ممکن است یک نمونه از ترشح گوش برای تعیین عامل اصلی میکروب عفونت به آزمایشگاه فرستاده شود. علاوه بر دوره دارو درمانی کودک شما نبایستی تا وقتیکه عفونت کاملأ بر طرف شود، شنا کند که معمولأ 10 تا 14 روز طول میکشد. پزشک کودک شما میتواند بگوید که کودکتان دوباره چه موقع میتواند سرش را زیر آب ببرد. این محدودیت ممکن است شامل دوش گرفتن و شامپوها نیز گردد. همچنین ممکن است پزشک استفاده از یک محافظ گوش ویا استفاده از توده کتانی آغشته به وازلین را در هنگام دوش گرفتن توصیه کند .
شیوه های تهویه گوش میانی
روشهای مختلفی برای کمک به تهویه گوش میانی وجود دارد و باعث میگردد فشار هوا در گوشها برابر گردد. شستشوی خوب خیلی مهم است. هوای هواپیما خشک است و منجر به خشکی مخاط بینی میشود و باز شدن شیپور استاش را مشکل میسازد. یک لیوان نوشیدنی بدون کافئین (آب بهترین است) به ازای هر ساعت پرواز به غلبه بر این خشکی کمک میکند. استفاده از اسپریهای ضد التهاب بینی قبل از پرواز و قبل از فرود به باز شدن مجاری بینی کودک کمک میکند. از داروهایی که حاوی آنتیهیستامین هستند پرهیزکنید، آنتی هیستامینها با غلیظ نمودن ترشحات و خوابآلودگی کودک، مشکل را تشدید میکنند. ولی مواقعی که کودک دارای حساسیت (آلرژی) میباشد از آنتی هیستامینها استفاده میشود. با لاخره کودک شما باید در موقع اوج گرفتن و همچنین فرود بیدار باشد. کودکان بزرگتر میتوانند با جویدن آدامس ویا مکیدن آب نبات بر مشکل خود غلبه کنند. برای نوزادان یک بطری همین کار را انجام میدهد، ولی باید کودک نشسته باشد و دراز نکشیده باشد. کودکانی که دارای لوله تهویه گوش هستند نباید نگران برابری فشار هوا باشند چون لولههای تهویه خودبخود اینکار را انجام میدهند. با بخاطر داشتن این موارد تنها یک چیز میماند که انجام دهید، از سفر و شنا کردن با فرزندانتان لذت ببرید.
روش های پیشگیری
خوشبختانه راههایی برای اجتناب از گوش شناگر وجود دارند، قطرههای اسید الکل، که بصورت آماده موجود میباشند یک راه مؤثر برای پیشگیری این مشکل میباشند. در پایان روز شنا کردن، سه تا چهار قطره باید در کانال گوش بریزید در حالیکه کودک شما به پهلو خوابیده است و سپس به آرامی ناحیه اطراف کانال گوش را ماساژ دهید تا قطره کاملأ وارد گوش شود. کودک باید یک تا دو دقیقه به این حالت بماند. برای کودکی با شنوائی نرمال، توپی گوش به اندازه قطرهها در پیشگیری از گوش شناگر مؤثر نیستند. برای کودکی با یک سوراخ در پرده گوش یا دارای لوله تهویه گوش، توپیهای گوش مفید هستند، توپیهای گوش برای شنا در سطح آب اثر دارند و اثر آنها در زیر آب تضمین نمیشود. باروترومای گوش میانی نوع دیگری از گوش درد ناشی از سوار شدن در هواپیما است که آنرا باروترمای گوش میانی میگویند و ناشی از تغییرات فشار غیر طبیعی در فضای پشت پرده گوش (گوش میانی) میباشد. حتی در یک کابین هواپیمائی که فشار هوای آن تنظیم شده است هم یک کاهش در هوای کابین در صعودهای هواپیما وجود دارد. با فرود هواپیما فشار هوا افزایش مییابد در هنگام فرود احتمالأ کودکان ناراحتی بیشتری از باروترومای گوش میانی را تجربه میکنند. وقتی که هواپیما فرود میآید فشار هوا که در کابین افزایش یافته، باید با فشار هوا در گوش میانی برابر گردد. اگر این برابری ایجاد نگردد فشار هوای اضافی داخل کابین بر روی پرده گوش فشار آورده و باعث درد میشود بطور طبیعی شیپور استاش لولهای است که از گوش میانی به پشت مجرای بینی باز میشود تا فشار در گوش میانی برابر گردد این همان کاری است که در هنگام خمیازه کشیدن و بلعیدن انجام میشود و نتیجه آن احساس مكش هوا در گوش است. اما در کودکان، به دلیل کوچک بودن شیپور استاش عملکرد آن درست انجام نمیشود و درد بوجود میآید.