برای اجتناب ازداغ‌شدن و سوختگی بافت در جایی‌که جریان از بدن بیمار خارج شده و به ESU بازمی‌گردد، الکترود متفرق کننده دستگاه تک‌قطبی در مقایسه با الکترود فعال، سطح تماسی بزرگ با بیمار دارد تا بتواند یک مسیر خروج با مقاومت و چگالی جریان کم ایجاد کند. دقت اثر جراحی را عواملی نظیر شکل موج، نوع بافت، مهارت جراح، اندازه و شکل سر الکترود فعال تعیین می‌کنند. دستگاه‌هایی با خروجی تفکیک‌شده برای به حداقل‌رساندن جریان ESU از بیمار به زمین در مسیرهای رسانا و در نتیجه کاهش خطر سوختگی در محل‌هایی از بدن که ممکن است با زمین در تماس باشند، طراحی شده‌اند.
دستگاه‌های به زمین متصل شده، اغلب مداری دارند که جریان سیم الکترود فعال را با جریان بازگشتی به ESU مقایسه می‌کند و در صورت تفاوت آن دو، پیام می‌دهد و سیستم را قطع می‌کند. در الکتروسرجری دو‌قطبی، دو الکترود (اغلب دو سر یک جفت انبرک فورسپس یا قیچی) به‌عنوان لیدهای فعال و متفرق‌کننده کارآیی دارند. جریان الکتروسرجری به حجم کوچکی از بافت محدود می‌شود، در ناحیه‌ای که فورسپس عمل می‌کند.
الکترو سرجری دو‌قطبی در درجه اول برای انعقاد بافت ظریف (به‌عنوان مثال در جراحی اعصاب، زنان و چشم) به‌کار می‌رود. بسیاری از «ESU»های تخصصی دو قطبی هستند و اغلب در توانی کمتر از 50 وات کار می‌کنند. مدهای عملکردی خاصی در این دستگاه‌ها وجود دارند که اشکال گوناگونی از مدهای اولیه برش و انعقاد هستند. مد blend (ترکیبی) ویژگی‌های برش و انعقاد را یک‌جا جمع و امکان ترکیبات گوناگونی از این دو را فراهم می‌کند. (به‌عنوان مثالblend1 ،blend2 ، blend3) مدهای گوناگون به پزشک امکان می‌دهد که روش‌های موثرتر را برای رسیدن به اثرات مطلوب الکتروسرجری انتخاب کند. برخی از سیستم‌های انعقاد توسط آرگون به‌سازی شده‌اند.
این سیستم‌ها، الحاقی به «ESU»های تک‌قطبی است و می‌توانند انعقاد سریع یکدست را در سطوح دارای خونریزی بالا، مانند بسترهای مویرگی، انجام دهند. در این سیستم جریان الکتروسرجری یک کانال یا قوس یونیزه درون‌جریانی از گاز آرگون است که از سر الکترود به سطح بافت جاری می‌شود. سیستم ارسال گاز آرگون که اغلب فیلتر داخلی نیز دارد، روی یک پایه چرخ‌دار یا در جایگاه ژنراتور ESU جاسازی و ضمیمه شده است.
سیستم‌های آرگونی نیازمند هندپیس‌های کابل‌های اتصال ویژه هستند و شامل لوله‌های گاز آرگون و هادی‌های جریان الکتروسرجری‌اند. بستی سمت سر لوله برای تولید جریان تنظیم شده آرگون در سر هندپیس طراحی شده است. هندپیس اغلب در یک سانتی‌متری بافت نگه داشته می‌شود. جریان گاز آرگون همچنین خون، مایعات دیگر و مواد زائد را تمیز کرده و سبب افزایش دید جراح و بهبود روند جراحی می‌شود.
کاربری دستگاه
برخی از مشکلات احتمالی هنگام استفاده از «ESU»ها به‌صورت زیر هستند:
سوختگی در محل الکترود خنثی؛ اگرچه اکثر یونیت‌ها به مانیتور پیوسته کابل الکترود خنثی مجهز هستند، در صورت جدا‌شدن آن از ESU یا الکترود خنثی یا ایجاد قطعی در آن، دستگاه را غیرفعال می‌کنند. به‌علاوه در برخی دستگاه‌ها مانیتورهایی برای بررسی کیفیت اتصال الکترود به پوست نیز وجود دارد. اگر امپدانس بین الکترود و پوست از حدی بیشتر شود، نشان می‌دهد که تماس به‌خوبی برقرار نشده پس در این شرایط مانیتور هشدار داده و دستگاه را غیرفعال می‌کند.
دومین جراحت شایع، ناشی از الکتروسرجری در اثر فعال‌شدن سهوی الکترود فعال و تماس سر آن با بافت است. پس، پیشنهاد می‌شود که هنگام استفاده نکردن، الکترود فعال در نگهدارنده‌های ایمنی قرار داده شود. «ESU»ها می‌توانند در محیط‌های پراکسیژن یا اتاق‌های جراحی ایجاد احتراق کنند.
این دستگاه‌ها می‌توانند تداخل الکترومغناطیسی بین دستگاه‌های اتاق‌عمل مانند مانیتورینگ، وسایل تزریق، تخت‌های جراحی و پیس‌میکرها ایجاد‌کنند؛ این تداخل روی عملکرد آن‌ها تاثیر می‌گذارد. مهم‌ترین تداخل ایجاد‌شده به پیس‌میکرها مربوط می‌شود. یعنی در اثر تداخل دستگاه الکتروسرجری، پیس میکر، دچار مشکل شده و نیاز به جراحی برای تعویض آن است. به‌علاوه امکان دارد جریان‌های الکتروسرجری که از کاتترپیس میکر عبور می‌کنند، در محل الکترودها به بافت قلبی آسیب برسانند و ایجاد فیبریلاسیون قلبی کنند.
مساله دیگری که ممکن است در هنگام استفاده از«ESU»ها ایجاد شود، تل دودی است که با اعمال جریان الکتریکی به بافت ایجاد می‌شود. تبخیر مایع درون بافت و تخریب بافت، ایجاد دود و بخار می‌کند که می‌تواند هم برای بیمار و هم برای کارکنان مضر باشد؛ پس می‌توان اتاق‌های عمل را مجهز به سیستم تخلیه کرد.
هنگام استفاده از گاز آرگون، خطر آمبولیسم گازی وجود دارد. پیشنهاد می‌شود که پرسنل اتاق عمل برای مواجهه با چنین شرایطی آماده باشند.
برای خواندن بخش اول- آشنایی با دستگاه الکتروسرجری - اینجا کلیک کنید.
