زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

تحريريه پزشك امروز

بیماران بستری در بخش‌های CCU و ICU، بیمارانی که تحت اعمال جراحی با ریسک بالا قرار می‌‌‌‌گیرند از جمله مواردی هستند که به دستگاهی برای مانیتور‌کردن و نمایش‌دادن یکسری از علایم حیاتی ‌آن‌ها، به‌صورتی پیوسته نیاز است. مانیتور وسیله‌ای است برای ارزیابی و نمایش یك رخداد، مانیتور پزشکی، وسیله‌ای اتوماتیک و غیر مخرب است که علایم حیاتی بیمار را به‌طور مستمر دریافت می‌کند و نتایج را نمایش می‌دهد.

در قسمت مراقبت‌های اورژانس‌، این دستگاه، امکان نظارت پیوسته بر بیمار را بدون نیاز به مراقبت دایمی‌‌‌ فراهم می‌آورد. به‌طور متداول مواردی که این دستگاه می‌تواند نشان دهد عبارتند از:

دمای بدن،  فعالیت الکتریکی قلب، SPO2، تعداد ضربان قلب، درصد اشباع اکسیژن در خون، فشار خون،  فشار درون شریانی. اغلب در مانیتورها، سیگنالِ ECG نمایش دادهِ شده، می‌تواند هر یک از اشتقاق‌های قلبی باشد. همچنین مانیتور می‌‌‌تواند برای نمایش سیگنال ECGیا نمایش خروجی دستگاه فتو‌ حجم‌سنج به‌کار گرفته شود. همان‌طور که گفتیم یکی از کاربردهای این دستگاه، سیگنال الکتریکی حاصل از فعالیت قلب را تشخیص داده و شکل موج و ولتاژ اندازه‌گیری شده نسبت به زمان را تولید می‌‌‌‌کند. از این دستگاه برای تشخیص ناهنجاری‌های قلبی، تعیین پاسخ بیمار به دارو و آشکار‌کردن تغییرات عملکرد قلب استفاده می‌شود.

ساختار فیزیکی -  مکانیکی دستگاه‌

مانیتور بالینی در اطاق ICU/CCU ممکن است شامل تقویت‌کننده ECG، اسیلوسکوپ و ضربان‌سنج باشد، البته گاهی هم شامل مجموعه‌ای از ابزار پیشرفته فیزیولوژیکی است. در هر حال، مانیتور بالینی باید مجهز به نوعی وسیله اعلانِ خطر (دست کم مربوط به ضربان قلب) باشد. در قسمت جلو و کنار دستگاه، نشانگرهای دستگاه، کلیدهای کنترل‌کننده عملیاتی، صفحه نمایش و در قسمت پشتی دستگاه کانکتورها و فیوز قرار دارند.

در ناحیه‌های گرافیکی و در قسمت پایین صفحه نمایش، برای هر سیگنال قسمتی جهت نمایش پیغام‌ها در نظر گرفته شده است. در این قسمت‌ها پیغام‌های خطای مربوط به ماژول‌های مختلف قابل مشاهده است.

نحوه کارکرد به این صورت است که مانیتور پارامترهای مختلف مرتبط با بیمار را به روش‌های مختلف جمع‌آوری می‌‌‌‌كند. ورودی‌ها پس از تقویت و پردازش، بسته به نوع اطلاعات قابل نمایش، به‌صورت شكل موج و یا مقادیر عددی نمایش داده می‌شوند. محدوده آلارم دستگاه روی مقادیر مشخص مربوط به هر پارامتر تنظیم می‌‌‌‌شود تا در شرایط نامناسب بیمار، به تیم پزشكی هشدار داده شود. ‏گزینه موجود در گوشه سمت چپ، بالای دستگاه، دارای دو موقعیت ECG-DIAG و ECG-MON است که به ترتیب مبین حالت تشخیصی و ردیابی است.

گزینه تقویت کننده، پهنای باند متفاوتی را برای کانال ECG گزینش می‌کند. در وضعیت ECG-MON، سیستم بدون آنکه توانایی خود را در تشخیص و نمایش بین تنظیم‌های تهدید‌کننده جان بیمار، از دست بدهد، مجموع موارد غیر حقیقی ناشی از تکان خوردن بیمار(موارد غیر‌حقیقی ناشی از فعالیت ماهیچه‌ای) را تضعیف می‌‌‌‌کند. در کنار ضربان قلب، محدوده‌های اعلانِ خطر هم روی صفحه تصویر CRT نمایش داده می‌‌‌ شود. این نمایش به‌صورت نوار نورانی در پایین تصویر خواهد بود. بیشتر مدارهای به‌کار رفته در مانیتورهای بالینی شامل مدارهای متداول ECG یا تقویت کننده‌های فشار است. 

اجزاء تشکیل دهنده سیستم مانیتورینگ

1- صفحه نمایش: بسته به نوع سیستم، صفحه نمایش باید قابلیت نمایش اطلاعات مورد نیاز را داشته باشد. با توجه به تعدد عملکردهای یک سیستم و برای آسانی کارکرد و نیز جلوگیری از حجیم شدن دستگاه،  اکثر سازندگان سعی می‌کنند، سیستم‌هایی با صفحه نمایش لمسی ارائه دهند.

2- صفحه کلید یا سلکتورهای مناسب‌: به‌وسیله این مجموعه باید بتوان با سرعت و سهولت سیستم را تنظیم کرد.

 3- ماژول‌های مختلف‌: با توجه به نوع و کاربرد دستگاه، سیستم از ماژول‌های گوناگونی بهره می‌برد که برخی از این ماژول‌ها عبارتند از:  ماژول‌ ECG‌‌: همانند یک سیستم‌ ECG‌ است با این تفاوت که اغلب فقط 3 لید از 12 لید قلبی را نمایش می‌دهد. ماژول کنترل دما‌: به‌طور پیوسته دمای بدن بیمار را نمایش می‌دهد.  ماژول 2‌‌SPO‌: قابلیت‌های آن مانند پالس اکسی‌متر است.  ماژول کنترل فشار‌: از یک فشارسنج اتوماتیک برای سنجش منظم فشار خون بیمار استفاده می‌کند...

برای خواندن بخش دوم- آشنايي با مانیتور بالینی- اینجا کلیک کنید.