سپس MLH1 و PMS2وارد عمل می‌شوند و با فاصله چند نوکلئوتید از دو طرف نوکلئوتید اشتباه (در اینجا سیتوزینC) روی رشته دختری DNA را می‌برد و نهایتا این شکاف ایجاد شده با آنزیم‌های ترمیمی‌دیگر پر می‌شوند و نوکلئوتید اشتباه نیز اصلاح می‌شود.
معیار‌های تشخیص سندرم لینچ
به منظور شناسایی افراد مبتلا به HNPCC چند معیار وجود دارد كه در ذیل به ترتیب به معتبر ترین و آخرین آنها اشاره می شود.
شاخص‌های مهم تشخیصی
A شاخص‌های آمستردامI
B شاخص‌های آمستردامII
C شاخص‌های بتسدا (Bethesda)
D شاخص‌های اصلاح شده بتسدا (Revised Bethesda)
معیار‌های بتسدا ( Bethesda) عبارتند از:
1- فرد، مبتلا به دو سرطان مرتبط به HNPCC شامل تومورهای Synchronous و یا Metachronus باشد. یا فرد با سرطان‌های خارج کولونی نظیر سرطان رحم درگیر باشد.
2- آدنوما (پولیپ) تاقبل از سن 40 سالگی تشخیص داده شود و یکی از خویشاوندان فرد مبتلا به سرطان زیر سن 45 سالگی تشخیص داده شود.
3- سرطان روده بزرگ و یا آندومتر قبل از سن 50 سالگی تشخیص داده شود.
4- فردی که یک یا بیش از یک خویشاوند درجه اول مبتلا به سرطان روده بزرگ داشته باشد.
5- سرطان روده بزرگ با یک الگوی غیرتمایز یافته (Non differentiated) از نظر بافت‌‌شناسی در سمت راست باشد و تا سن 45 سالگی تشخیص داده شود.
در شاخص‌های اصلاح شده بتسدا علاوه بر موارد بالا انجام تست‌های ایمونو هیستو شیمی(IHC) و (MSI (Microsatellite instability به منظور افزایش ضریب دقت به آنها افزوده شده است.
عوامل موثر در پیشرفت بیماری
سن: احتمال خطر پیشرفت سرطان روده بزرگ با افزایش سن بیشتر می‌شود. بیشتر موارد غیر ارثی در سن 60 و 70 سالگی رخ می‌دهد در حالی که بیمارانی با سن کمتراز 50 سال غیرمعمول هستند مگر این که یک سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ در آنها وجود داشته باشد.
پولیپ‌های کولون: مخصوصا پولیپ‌های آدنوماتوز عامل خطرزایی برای سرطان کولون هستند. حذف پولیپ‌های کولون در زمان کولونوسکوپی احتمال خطر متعاقب سرطان کولون را کاهش می‌دهد.
سابقه سرطان: افرادی که قبلا تشخیص داده شده‌اند و برای سرطان روده بزرگ درمان شده‌اند، بیشتر در معرض احتمال خطر پیشرفت سرطان کولون در آینده هستند. زنانی که دارای سرطان تخمدان، رحم یا سینه هستند در بالاترین احتمال خطر پیشرفت سرطان کولون قرار دارند.
توارث: سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ، مخصوصا در یک خویشاوند نزدیک قبل از سن 50 سالگی یا در چند نفر از خویشاوندان.
سیگار کشیدن: افراد سیگاری با احتمال بیشتری از سرطان روده بزرگ می‌میرند تا غیرسیگاری‌ها. نتایج مطالعه‌ای که توسط انجمن سرطان آمریکا انجام گرفت مشخص کرد که افراد سیگاری بیش از 40درصد بیشتر احتمال دارد که از سرطان کولون بمیرند تا کسانی که هرگز سیگار نکشیده‌اند. مردان سیگاری نسبت به مردان غیرسیگاری دارای بیش از 30درصد احتمال خطر مرگ از این بیماری هستند.
رژیم غذایی: مطالعات نشان داده‌اند که یک رژیم غنی از گوشت قرمز و فقیر از میوهای تازه، سبزیجات، مرغ و ماهی احتمال خطر سرطان روده بزرگ را افزایش می‌دهد.
عدم تحرک بدنی: افرادی که تحرک بدنی دارند در احتمال خطر پایین‌تری برای بروز سرطان هستند.
برای خواندن بخش اول- داستان غم‌انگیز دومین سرطان كشنده دنیا- اینجا کلیک کنید.
