تست‌هایی كه میزان قدرت عضلات شما را نشان دهند نیز جزئی از معاینات اوست. اگر پزشك به وجود درماتومیوزیس شك كند، آزمایش‌های دیگری برای شما درخواست خواهد كرد.
اگر به درماتومیوزیس مبتلا هستید، به نكات زیر توجه كنید:
با پیروی از یك برنامه كه پزشك متخصص یا فیزیوتراپ تجویز می‌كند، به طور مرتب نرمش‌های خاصی را انجام دهید تا قدرت عضلات شما حفظ شده یا افزایش یابد.
به محض اینكه احساس خستگی كردید، استراحت كنید.
از كرم ضد آفتاب استفاده كنید، زیرا نقاطی از پوست‌تان كه دچار راش شده‌اند، به نور خورشید حساس‌ترند و در معرض آفتاب بدتر می‌شوند.
بیماری خود را بپذیرید
بپذیرید كه درماتومیوزیس اكنون با زندگی شما همراه شده و هیچ كس هم مقصر نیست؛ نه شما و نه هیچ كس دیگر.
پس سعی كنید با آن كنار بیایید، نه اینكه با آن بجنگید. حالا كه درگیر شرایطی اجتناب ناپذیر شده‌اید كه ممكن است تغییر آن به كندی و به سختی صورت گیرد، این شما هستید كه باید سبك زندگی خود را تغییر دهید و با محدودیت‌ها و مشكلات همراه این بیماری، خود را وفق دهید؛ در غیر این صورت زندگی هم برای شما و هم خانواده‌تان كه چنین بیماری در خانه دارند، جهنم خواهد شد.
راجع به بیماری خود تا می‌توانید مطالعه كنید و اطلاعات به دست آورید. با كسانی كه همین بیماری را دارند تماس بگیرید و از تجربیات آنها استفاده كنید. هر سوالی كه درباره بیماری‌تان در ذهن دارید از پزشك متخصص‌تان بپرسید تا هیچ نكته مبهمی درباره چیزهایی مانند نحوه مصرف داروها، امكان به حداقل رساندن عوارض جانبی داروها، شناخت علائم و زمان مراجعه به اورژانس یا مطب پزشك و مسائلی از این قبیل، برای‌تان باقی نماند.
به پزشك خود اعتماد كنید. دستورات او را جدی بگیرید و در زمان‌هایی كه مقرر می‌كند به او مراجعه نمایید، كوچك‌ترین تغییر جدید در وضعیت‌تان را به او بگویید و داروها را درست طبق دستور او مصرف كنید.
از دیگران كمك بگیرید. وقتی احساس ناتوانی می‌كنید و می‌بینید كه به تنهایی از پس انجام كاری بر‌نمی‌آیید، از دیگران كمك بگیرید. از این كار خجالت نكشید.
احساسات خود را بشناسید. داشتن احساساتی چون خشم، سرخوردگی، ناامیدی، افسردگی، انكار بیماری، تحریك‌پذیری و عصبی بودن، ترس از طرد شدن و آینده همگی در بیمارانی كه به بیماری‌های سخت و به ویژه مزمن مبتلا هستند، طبیعی است. پس سعی كنید كنار خانواده باشید و با دوستانی كه درك‌تان می‌كنند معاشرت كنید.
همچنین، با وجود سختی‌ها تا جای ممكن برنامه‌های عادی زندگی خود را پی بگیرید و باز هم تاكید می‌شود حین انجام فعالیت‌های روزمره به هیچ وجه خودتان را خسته نكنید و هرگز چیزهایی كه خوشحال‌تان می‌كنند را كنار نگذارید.
برای خواندن بخش اول- بیماری نادر اما هولناك- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- بیماری نادر اما هولناك- اینجا کلیک کنید.
