پس از آنکه اثر این ماده از بین رفت، شخص طوری احساس خستگی و کوفتگی می‌کند که معمولاً حدود 48 ساعت به طور پیوسته می‌خوابد و پس از بیداری دچار سردردهای شدید، بی‌قراری، لرزش و حرکات غیرعادی اعضای بدن (مثل دست و سر) می‌شود. ممکن است افراد برای از بین بردن این حالت دوباره مصرف کنند که در این صورت مانند سایر مواد، اعتیاد آغاز می‌شود و پس از مدتی، مصرف‌کننده شیشه به آن وابسته می‌شود.
مراحل وابستگی روانی به شیشه
در فاز اولیه، شیشه تنها یک محرک بسیار قوی است که اثرات آن شامل رفع خستگی، احساس شادابی، سرخوشی و ... می‌باشد و در مراحل بعدی شخص دچار توهم بسیار شدید می‌شود.
اغلب مصرف‌کنندگان این ماده، در ماه‌های اول مصرف، اثرات توهم‌زایی بسیار کمی را تجربه کرده‌اند و فاز غالب آنها لذت بردن بسیار زیاد، داشتن سطح بسیار بالای انرژی، خلاقیت و تمرکز فراوان و... بوده است، ولی پس از گذشت مدتی از مصرف، تمامی این مسائل از کنترل فرد خارج می‌شود؛ تا جایی که احساس می‌کند دیگر بدون مصرف شیشه قادر به انجام هیچ فعالیتی نیست. در این مرحله است که فشارهای روانی بسیار شدیدی به شخص وارد می‌شود.
از این پس دیگر سپری کردن هر ثانیه از زندگی بدون مصرف شیشه برای او کابوسی بزرگ خواهد بود؛ به طوری که حتی نمی‌خواهد حرف بزند و راه برود! پس ناچار مصرف می‌کند و هرچه زمان می‌گذرد تحملش در برابر مواد بیشتر شده و ناچار به مصرف بیشتر می‌شود و هرچه مصرف بیشتر شود، اثرات ثانویه نیز واضح‌تر بروز می‌کنند، فرد فوق‌العاده بدبین می‌شود، سوءظن جنون‌آمیز به سراغش می‌آید و از کاه کوه می‌سازد، به راحتی از کوره در می‌رود و در تمام مدت احساس می‌کند از سوی منبعی ناشناس کنترل می‌شود.
او کم‌کم به بیمار روانی تبدیل می‌شود که لحظه‌ای بسیار مهربان، منطقی و آرام است و آنی دیگر خشونت به معنای واقعی در او موج می‌زند. در اغلب مسائل خود را صاحبنظر می‌داند و به اظهار نظر می‌پردازد. ممکن است صبح در مورد مسأله‌ای نظری کاملاً مثبت داشته و آن را در حد یقین پذیرفته باشد، ولی بعدازظهر همان روز با شدت هرچه بیشتر آن را رد کند و نظری متناقض ارائه دهد.
علائم ترک
پس از ترک شیشه فرد دچار نوعی ناتوانی و درماندگی و اختلال در الگوی خواب و کابوس های شبانه می‌شود؛ تا جایی که توانایی انجام کارهای روزمره او مختل می‌گردد. اما با مراجعه به پزشک متخصص می‌توان به مرور زمان بر این حالات غلبه کرد.
افرادی که به یکباره استعمال کریستال را قطع می‌کنند، دچار علائم زیر می‌شوند: افسردگی، بی‌علاقگی به زندگی، خواب طولانی، بهم ریختگی روحی، کم آوردن انرژی، سراسیمگی، توانایی محدود در دستیابی به لذت‌ها و اضطراب. افرادی که کریستال مصرف می‌کنند، می‌گویند که نوع افسردگی بعد از مصرف این مخدر مانند دیگر داروها نیست؛ بلکه نوعی ناتوانی و درماندگی و اختلال در الگوی خواب بر آنها حادث می‌شود؛ تا جایی که توانایی انجام وظایف و کارهای روزمره خود را ندارند.
درمان
متخصصان درمانگر اعتیاد معتقدند داروی خاصی برای درمان اعتیاد به شیشه وجود ندارد و داروهایی که تجویز می‌شود، تنها به کاهش علائم ناراحت‌کننده بیمار کمک می‌کند. نکته اساسی این است که برای درمان اعتیاد به مواد مخدری که مرفین دارند (مثل تریاک، کراک و هروئین)، داروهایی مثل متادون و به‌ویژه نورفین تجویز می‌شود، اما برای شیشه داروی خاصی وجود ندارد و داروهایی که استفاده می‌شود داروهای کمکی از جمله ضداضطراب‌ها و ضدافسردگی‌هاست که این داروها در کاهش علائم بیمار مؤثرند.
به هر حال، درمان عوارض اعتیاد به شیشه به مدت، نوع و روش مصرف و نوع علائم بستگی دارد که مشخص می‌کند فرد نیاز به بستری شدن یا درمان سرپایی دارد.
بعد از درمان اختلالات روانپزشکی، بیمار باید به وسیله روانپزشک خبره مورد بررسی و روان‌درمانی قرار گیرد و به دنبال آن یا هم‌زمان، آموزش خانواده، آموزش مهارت‌های زندگی و پیشگیری از بازگشت و رفتاردرمانی برنامه‌ریزی شود.
