Loading...
شما از نسخه قدیمی این مرورگر استفاده میکنید. این نسخه دارای مشکلات امنیتی بسیاری است و نمی تواند تمامی ویژگی های این وبسایت و دیگر وبسایت ها را به خوبی نمایش دهد.
جهت دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه به روز رسانی مرورگر اینجا کلیک کنید.
جمعه 2 آذر 1403 - 03:13

22
اسفند
وسوسه بازیگر شدن!

وسوسه بازیگر شدن!

هنر مقوله‌ی ارزشمندی است و هر انسانی به دنبال کسب یک هنر است تا بتواند خود را ازلحاظ روانی، ذهنی و جسمانی به آرامش برساند. هنرمند شدن هم اتفاق زیبایی است که تجربه‌ی آن برای برخی از افراد مانند شما بسیار خوشایند

محمد رضا دژکام - روان شناس و مشاور خانواده

 

تحریریه زندگی آنلاین : پرسش مراجع: دختری 20 ساله هستم که علاقه زیادی به بازیگری دارم. چندین سال است که این فکر به ذهنم هست که به دنبال بازیگر شدن بروم. ولی متأسفانه خانواده‌ام با این موضوع مخالف هستند و به‌هیچ‌وجه راضی نیستند که من بازیگر شوم! با توجه به این‌که همیشه فیلم و سریال‌های تلویزیونی می‌بینم، خیلی دوست دارم که خودم هم یک روزی در یک فیلم سینمایی یا یک سریال تلویزیونی بازی کنم و همه شاهد دیده شدن من در عرصه‌ی بازیگری باشند. ولی انگار باید در خیال زندگی کنم و هرگز این رؤیای من به واقعیت تبدیل نخواهد شد! نمی‌دانم چه‌کار باید کنم!؟ لطفاً مرا راهنمایی کنید.

 

پاسخ مشاور

خواهر محترم و گرامی! هنر مقوله‌ی ارزشمندی است و هر انسانی به دنبال کسب یک هنر است تا بتواند خود را ازلحاظ روانی، ذهنی و جسمانی به آرامش برساند. هنرمند شدن هم اتفاق زیبایی است که تجربه‌ی آن برای برخی از افراد مانند شما بسیار خوشایند و رؤیایی می‌تواند باشد. ولی گاه‌گاهی تصورات آدمی هرگز رنگ حقیقت به خود نمی‌گیرد! شاید شرایط و مقتضیات زمانی و مکانی، اجازه‌ی چنین رویدادی را به آدمی نمی‌دهد. حال برای آن‌که درباره این مقوله بیشتر با شما و سایر خوانندگان عزیز صحبت کنم، شمارا دعوت می‌کنم به ناگفته‌هایی درباره‌ی بازیگری که‌ای کاش به آن‌ها توجه فرمایید.

 

فکر بازیگری و بازیگر شدن از کجا به ذهن آدمی می‌رسد؟!

روزی روزگاری در این زمانه پر از هیاهوی شهری که پر از دغدغه‌های فراوان است، گاهی اوقات به آنچه که اطرافمان می‌گذرد، نگاهی بیندازیم، به مواردی برمی‌خوریم که بس جای تأمل و تفکر فراوان دارد.

این روز‌ها شاید درباره پدیده بازیگر شدن،"چیزهایی شنیده یا دیده باشید"، اما گاهی اوقات به‌سادگی از کنار آن عبور می‌نماییم! بی‌شک آن‌قدر درگیر و دار زندگی ماشینی امروز غرق‌شده‌ایم که آسیب‌های اجتماعی، روانی و فرهنگی جامعه‌ای را که در آن زندگی می‌کنیم را به‌سادگی فراموش می‌کنیم!

شاید بپرسید چرا!؟ شاید به جرت بتوانم بگویم که دنیای این روزهای برخی از دختران نوجوان و جوان این مرز پرگهر، این رؤیا شده است که "بازیگر شوند!"

آرزویی که با آن شاید سال‌هاست زندگی می‌کنند! حال چرایی و چگونگی آن نیاز به بررسی دقیق و کارشناسانه دارد که در حوصله‌ی شما خوبان و نیکان اکنون نمی‌گنجد. خاطره‌ای که خواندن آن را به شما توصیه می‌کنم. لطفاً همراه من باشید. چندی پیش یکی از دوستانم با من تماس گرفتند و گفتند که یک آگهی آموزش و تست بازیگری در روزنامه دیده‌اند و تمایل دارند که به آن آموزشگاه برای تست دادن بروند و من هم همراه ایشان به آنجا رفتم. به دلیل اصرار این عزیز، من با وی راهی آن آموزشگاه شدم و تعداد زیادی دختران و زنان جوان که همگی تحصیل‌کرده نیز بودند را دیدم و وقتی اندکی جستجو کردم، متوجه شدم که همه‌ی آنان عاشق بازیگری هستند و به قول سینمایی‌ها، " عاشق جلوی دوربین رفتن و این شدن!" فردی که متصدی تست بود، آمد و تک‌تک افراد را به فراخور علاقه‌شان، تست بازیگری گرفت.

احساس خوبی نداشتم. نمی‌دانم چرا؟! بگذریم! بعد از چند وقتی خبر رسید که آن آموزشگاه را به دلایل خاص تعطیل کرده‌اند و اصلاً آنجا مجوزی برای آموزشگاه بازیگری نداشته است. حال شما خود قضاوت کنید که چرا و به چه دلیل!

شاید شما هم در صفحات حوادث نشریات و روزنامه‌ها دیده، شنیده یا خوانده باشید که: "دختری به خاطر بازیگر شدن، طعمه افرادی شیاد و دروغ‌گو قرارگرفته و اغفال‌شده است!"

پس لطفاً اندکی تأمل داشته باشید، دوست عزیز من، که سودای بازیگری در سردارید!

 

وسوسه بازیگری در دختران جوان از کجا می‌آید؟!

اکنون روی سخن من با دخترخانم‌های نوجوان و جوانی است که با دیدن یک فیلم سینمایی یا یک سریال تلویزیونی وسوسه‌ی بازیگری و یا به عبارتی سودای بازیگر شدن را در سر می‌پرورانند!.

خوبان و نیکان! گاهی اوقات آدمی تحت تأثیر آنچه می‌بیند، قرار می‌گیرد و بلافاصله دوست دارد آن رؤیا را به واقعیت تبدیل کند اما به چه قیمتی؟!

آیا تابه‌حال از خود پرسیده‌اید که چگونه بر این احساس زودگذر خود غلبه کنید؟

ما انسان‌ها خیلی احساسی تصمیم می‌گیریم و تحت تأثیر آنچه دیده‌ایم، بدون این‌که تأمل و تفکری کرده باشیم، می‌خواهیم یک‌شبه قهرمان داستان بشویم!

نمی‌خواهم بگویم که بازیگری خوب نیست! نه! نگاه و دلیل من این است که شما توانایی‌هایی دارید که از آن‌ها غافل هستید. برای آن‌که بازیگر شوید، بهتر است از راه اصولی و علمی آن وارد شوید.

 

 

 قوانین طلایی روان‌شناس:

تحصیل در رشته‌ی سینما و تئاتر و گذراندن روش‌های کارشناسی در دانشگاه و آشنایی با اصول و فنون علمی و عملی و تجربه این رشته زیر نظر اساتید دانشگاه که کاربلد، مجرب، کارآزموده، متعهد و با دانش کافی هستند، بدون شک شما را به سرمنزل مقصود خواهد رسانید.

این‌که به‌یک‌باره و بدون تحقیق و پژوهش‌ و تنها به خاطر یک آگهی سر از آموزشگاه‌های بدون مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر مراجع ذیصلاح دربیاورید، گاهی اوقات چنان لطمه‌های جبران‌ناپذیری برای شما به بار خواهد آورد که در ابتدای این نوشته اشاره کردم که در صفحه‌ی حوادث روزنامه‌ها و نشریات اگر مطالعه کرده باشید، خواهید دید. یعنی همان اتفاق‌ها در کمین شما نیز هست!

 

 آیا همه‌ی آموزشگاه‌های بازیگری، نامناسب هستند؟!

در پاسخ به این سؤال باید بگویم که خیر! من قصد نفی همه‌ی آموزشگاه‌های بازیگری را ندارم. چراکه برخی از این مکان‌ها با بهره‌گیری از اساتید برجسته و متعهد، درصدد برآوردن آرزوی دیرینه‌ی شما هستند که جا دارد به همه‌ی آنانی که در این روزگار غریب، صادقانه و عاشقانه کار می‌کنند و درصدد فراهم کردن بستر درست و دقیق دوره‌های بازیگری و کارگردانی هستند، یک خسته نباشید جانانه و صمیمی بگویم و برایشان از یزدان بخشایش که درراه اعتلای فرهنگ و هنر این سرزمین کهن تلاش و کوشش خالصانه و خاضعانه دارند، آرزوی سلامتی، موفقیت و شادکامی را خواهانم. از قدیم گفته‌اند که "هنر نزد ایرانیان است و بس!".

 

 رسیدن به شهرت و محبوبیت خوب است، اما به کدامین بهانه و دلیل؟!

دیده شدن خوب است اما به چه بهایی؟! خداوند عالمیان در نهاد هر انسانی یک هنر و تخصص به ودیعه گذاشته است که اگر آن را خوب بشناسید و به آن بها بدهید، بدون شک مطمئن باشید که شما نیز فردی موفق و سربلند خواهید شد. پس به توانایی‌‌های خود بیشتر بیندیشید. حتماً قرار نیست که همه‌ی دختران، بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون شوند. شاید استعداد و توانایی‌های شما فراتر از این باشد و در سایر زمینه‌های فردی موفق و برجسته و مهم شوید که بی‌شک همین نیز هست!

 

کلام پایانی روان‌شناس

من نمی‌گویم که به دنبال بازیگری نروید، بلکه نگاه و بینش من این است که بااحساس تصمیم نگیرید، نه‌تنها برای این رشته بلکه برای سایر امور زندگی‌تان! لحاظ کردن نظر خانواده و دوستان دلسوز و اطرافیان شما که عاشقانه شما را دوست می‌دارند، می‌تواند درروند تصمیم‌گیری‌های شما در طول زندگی سهیم باشد. همچنین مشورت و مطالعه‌ی زندگی بازیگران و هنرمندان موردعلاقه‌تان و این‌که آنان چگونه به این مرتبه از جایگاه شهرت و محبوبیت رسیده‌اند، می‌تواند دیدگاه و نگرش و رویکرد شما را نسبت به این موضوع روشن‌تر و بهتر جلوه دهد. اگر قصد بازیگر شدن دارید، حتماً با بینش، آگاهی، دانش، اطلاعات و مشورت با بزرگان این فن و نیز در نظر گرفتن شرایط فعلی جامعه و فرهنگ ایرانی نسبت به انتخاب خود قدم بردارید، چراکه هر انسانی حق انتخاب دارد، اما هوشیارانه، آگاهانه و هدفمند. توصیه می‌کنم که اگر چنین قصدی دارید که به دنبال بازیگر شدن بودید، حتماً از کلاس‌های مجوز دار مورد تائید مراجع مربوطه اطمینان کامل حاصل کنید و با تمام انرژی‌تان در مسیر علاقه‌تان گام بردارید.

به امید آن روز.

برچسب ها: روانشناسی، وسواس، وسواس فکری، هنر، سینما، شخصیت شناسی، بازیگری، بازیگر شدن، محمد رضا دژکام تعداد بازديد: 337 تعداد نظرات: 1

نظرات

نظر شما درباره این مقاله چیست؟

فیلم روز
تصویر روز