نویسنده حامد مظفری
بازیگری از دیرباز به عنوان حرفه ای جذاب مورد توجه بسیاری از نوجوانان بوده است. در کنار کودکانی که از سنین پایین در رویای دکتر و مهندس شدن به سر میبرند هستند برخی که به واسطه علاقه به وادی تلویزیون یا سینما و تصویر شیک و تر و تمیزی که در این دو مدیوم از بازیگران ارائه میشود علاقه به بازیگری پیدا میکنند. در زمینههایی مانند پزشکی یا مهندسی رسم بر این است که شخص تحصیلات آکادمیک را پی گرفته و شده در ایران یا خارج از ایران مقطع تحصیلی مرتبط با آن رشته را میگذراند و بعد از آن است که وارد عرصه کاری میشود.
اما در زمینههای هنری مانند بازیگری چون این متبادر شده که تحصیلات آکادمیک در این حیطهها فقط میتواند کمکی باشد به افزودن بر دامنه اطلاعات و اصل و غریزه هنری است که باید در شخص وجود داشته باشد برای همین هستند نوجوانان و جوانانی که میکوشند از مسیرهای انحرافی وارد این حیطهها شوند و اغلب نیز این مسیرهاست که آنها را به فرسنگها دورتر از مقصد میبرد.
بازیگر-اسپانسر؛ ترفندی برای سوءاستفاده از علاقمندان
شاید در میان دختران و پسران نوجوان و جوان علاقمند به بازیگری، دختران بواسطه روحیات حساس خود و البته علقههای مذهبی حاکم بر جامعه بیشتر در معرض این مسیرهای انحرافی باشند. متاسفانه حضور نوجوانان و جوانان در این مسیر چون بیشتر بر پایه شور است و نه شعور و بدون آگاهی انجام میگیرد باعث میشود همواره سوء استفاده کنندگانی هم باشند که از علاقههای پاک آنها به نفع خویش سود جویند. این روزها در سینما و تلویزیون پدیدهای باب شده است به نام بازیگر-اسپانسر! این پدیده به معنای بازیگرانی است که با دادن پول و مثلا اسپانسرینگ در فیلم نقشهای کوتاه یا بلند میگیرند.
به بیان بهتر تهیه کننده کار که میداند سرمایه کافی برای تولید را ندارد به طرق مختلف از اعلان آگهی در رسانههای رسمی تا راهانــدازی گروههـای مجــازی در شبکههای اجتماعی به دنبال جلب علاقمندان سرمایهدار میگردد. بودهاند بسیاری از دختران نوجوان که از همین طریق به پروژههای سینمایی یا تلویزیون پیوستهاند و برای ایفای یک نقش مکمل دو سکانسه چند ده میلیونی هم هزینه کــردهاند اما متاسفــانه نه این سرمایهگذاری باعث دیده شدن آنها شده است و نه اسباب پیشرفت آنها را فراهم کرده است. فارغ از ضررهای مالی صورت گرفته در این روش بعضا دیده شده که سوءاستفادههایی نیز از برخی دختران جوان در این مسیر صورت میگیرد.
تست بازیگری در پروژههای نامعلوم
روش دیگری که برای اغوای علاقمندان نوجوان و جوان رواج یافته راهاندازی تستهای انتخاب بازیگر است. به این معنا که تهیه کننده در هماهنگی کامل با کارگردان یک سری تست انتخاب بازیگر برای جلب بازیگران مدنظر خویش راهاندازی میکند و در این تست از یک طرف به واسطه هزینهای که بابت ورودی تست از مخاطبان میگیرد کسب درآمد میکند و از سوی دیگر بعد از گفتگوی کوتاه با تک تک علاقمندان، آنها که به طبق مرفه تعلق دارند را جدا کرده و سپس در قبال پیشنهاد مشارکت در پروژه یا سرمایه گذاری شرایطی را فراهم میآورد که آنها به امید پیدا کردن نقشی مهم در تیم بازیگران، بخشهایی از بودجه تولید را فراهم کنند.
در این میان هستند برخی از جوانان و نوجوانان که به واسطه والدین مرفه خود به این کارها وارد شده و البته سرمایهگذاری هم میکنند اما متاسفانه از آنجا که هدف گردانندگان پروژه نه هدفی پاک برای تولید یک محصول هنری که بیشتر کسب درآمد بوده، حتی در صورت رسیدن به مرحله تولید هم با اثری روبرو میشوند که کمترین کیفیت هنری را ندارد و بیشتر به درد آرشیو کردن میخورد تا قرار دادن آن در کارنامه.
به سراغ گروههای بروید که اخلاق مدار هستند
در انتخاب گروههای تئاتری برای تمرین نیز بیش از همه باید به سراغ گروههایی رفت که اصول اخلاقی بازیگری برایشان در الویت است. اینکه پشت صحنه تمرین گروهی میروید و ولنگاریهای اخلاقی را میبینید یقین بدانید که در این گروه بازیگری نخواهید آموخت. اساتید برجسته تئاتر این مملکت و از جمله کسی چون حمید سمندریان همواره به اخلاقیات در آموزشهای تئاتری خویش اعتقاد کامل داشتهاند و همین پایبندی بوده که باعث شده آنها در گذر روزگاران جمعی از برترینهای فن بازیگری را تربیت کرده و به سینما و تلویزیون تحویل دهند.
خسته نشوید
بازیگر شدن نیاز به مرارت هم دارد پس شما دختر یا بانوی جوانی که علاقه به بازیگری دارد اگر دنبال این هستید که یک شبه به جایی برسید مسیر درستی را انتخاب نکرده اید. بازیگری کار یک شب و دو شب نیست. بازیگر شدن نیاز وافر دارد به تمرین و تمرین و تمرین و تحمل مرارتهای فراوان. در این مسیر ممکن است بارها و بارها تا مرز ناامیدی هم پیش بروید اما از آنجا که علاقهتان کاملا جهت دهی شده است باز هم مسیر را ادامه داده و جا نخواهید زد.
راه درست کدام است؟
درست است هستند برخی از بازیگران که از همین مسیرهای انحرافی و با خرج کردن پول پدر و مادر یا از دست دادن حرمت خویش وارد این مسیر شده اند اما تجربه نشان داده هیچ کدام از این چهرهها در درازمدت ماندگاری هنری نداشته اند. ماندگاری هنری برخاسته از اصالت است و اگر درگیر هنر اصیل نباشیم دیر یا زود به قهقرا خواهیم رفت. پس راه درست چیست؟ کارشناسان و خبرگان بازیگری اعتقاد دارند برای تبدیل شدن به بازیگر مطرح یک راه بیشتر وجود ندارد و آن هم آموزش گام به گام و از صفر تا صد مسیر است.
درست به مانند یادگیری شنا که باید از عمق کم شروع کرد و رفته رفته به منطقه عمیق رسید برای تبدیل شدن به بازیگر خوب هم باید اصول اولیه این هنر را از صفر و زیرنظر اساتید مختلفی که در دانشگاهها یا آموزشگاههای معتبر حضور دارند فراگرفت. البته یادگیری تجربی در گروههای تئاتری نیز همواره جایگاه خاص خود را داشته است. این را هم نباید فراموش کرد که در انتخاب آموزشگاه نیز بسیار باید دقت کرد.