دکتر سید ضیاء‌الدین مظهری؛ متخصص تغذیه
1- افزایش توجه، رسیدگی و مهرورزی بیشتر والدین به كودكان خود به جای بی‌اعتنایی و جبران این غفلت با تهیه و تقدیم روزافزون غذاهای جذاب و هله و هوله مورد علاقه كودكان
2- رفع دلتنگی، تشویش خاطر و احساس عدم امنیت كودك در میان خانواده و یا خارج از منزل
3- عدم به كارگیری زور و اجبار در جهت اتمام غذای داده شده توسط والدین به كودكان و نوجوانان به منظور جلوگیری از عدم تشخیص آنها نسبت به آستانه سیری و گرسنگی خود در سنین بعدی از طریق عدم درك علائم یا سیگنال‌های عصبی و هورمونی
4- عدم قرار دادن خوراكی‌ها و نوشیدنی‌ها به عنوان پاداش و یا نمودی از ابزار لطف و محبت
5- عدم انعكاس حالت روحی به صورت خشم یا ابراز لطف و محبت در قبال میل و یا عدم میل كودكان به غذاهای داده شده.
6- ایجاد گفتمان صمیمانه در جهت كاهش اثرات زیانبار آگهی‌های تجاری كه اغلب افراد را تشویق به خوردن غذاها و تنقلات فرآوری شده پرچرب، شیرین، پرنمك و متراكم از انرژی می‌نماید.
7- تلاش در جهت عادت دادن كودكان به رعایت دقیق نظم و انضباط زمانی و مكانی در خور و خواب یعنی خواب زودهنگام شبانه و رعایت دقیق وعده‌های غذایی به خصوص صبحانه و میان‌وعده‌ها و صرف غذا در مكان مناسب و در زمان معین.
8- در خاتمه این مرور كوتاه به همه مادران گرانقدر خاطرنشان می‌كنیم كه ضربالمثل از محبت مرض حاصل می‌شود در قبال ابراز مهر و علاقه شما بزرگواران در قالب افزایش بی‌رویه خورد و خوراك فرزندتان مصداق پیدا می‌نماید و بذر بیماری‌های فراوان و گرفتاری‌های عدیده‌ای كه از طرف شما از فرط دلنگرانی و احساس وظیفه بدین‌طریق افشانده می‌شود نه تنها در زمان حال به بار خواهد نشست بلكه سلامتی آینده فرزند دلبندتان را نیز به مخاطره حتمی دچار خواهد نمود.
