نیلوفر انصاری
یکی از اولین مهارت‌هایی که کودک شما کسب می‌کند، تنها غذا خوردن است. با وجود اینکه چیز های زیادی وجود دارند که فرزندتان در این مرحله از زندگی قادر به کنترل کردنشان نیست، اما قطعا می تواند آنچه را می‌خورد کنترل کند.
بنابراین نظر او در رابطه با غذایی که خواهد و یا نخواهد خورد عجیب نیست. این احتمال وجود دارد که برای هفته‌ها تنها یک یا دو غذای مورد علاقه‌اش استقبال کند، در حالی که پس از آن نظرش عوض شده و چیزی کاملا متفاوت می‌خواهد.
نگران نباشید، این برای کودکان نوپا امری کاملا طبیعی است.
کاری که از دست شما بر می‌آید
هنگام غذا خوردن، فرزندتان تنها به تشویق و برنامه‌ای (برای مثال غذاهای مشخص و انتخاب های سالم) از طرف شما نیاز دارد.
ویلیام سیرز، متخصص اطفال و نویسنده ۲۳ کتاب در رابطه با نگهداری کودکان می‌گوید، اینکه فرزندتان غذا می‌خورد یا نه و اینکه چقدر می‌خورد کاملا به او بستگی دارد.
ممکن است یک روز خیلی خوب غذا خورده و روز دیگر عملا چیزی نخورد.
بجای تمرکز کردن بر روی این مسئله که فرزندتان هر آنچه امروز به او داده‌اید نخورده است، تمرکز خود را بر روی مواد غذایی که در طول هفته خورده است بگذارید.
اطمینان داشته باشید تا زمانی که فرزندتان رشد کرده و متناسب با آنچه باید وزن اضافه می‌کند، به مقدار کافی غذا می‌خورد.
اما اگر نگران هستید از دکتر فرزندتان بخواهید مروری بر نمودار رشد او داشته باشد. شما بعد از رسیدن به این نتیجه که چیزی برای نگرانی وجود ندارد، احساس بهتری خواهید داشت.
نکاتی برای حل مشکلات غذا خوردن کودک
- غذاهای سالم و متنوعی در اختیار او بگذارید و اجازه دهید خودش غذایش را بخورد. او از این طریق می‌تواند استقلال را تجربه کند.
- هنگام صرف غذا، او را تهدید نکنید و با او چانه نزنید، برای مثال نگویید «اگر یک قاشق دیگر بخوری، یک بیسکویت به تو می‌دهم» یا «اگر غذایت را نخوری شب برایت قصه نمی‌خوانم».
شما با گفتن این چنین جملاتی غذا خوردن را برای او تبدیل به یک صحنه مبارزه کرده‌اید. اگر می‌خواهید کودک سالمی داشته باشید، هنگام غذا خوردن فضایی مثبت ایجاد کرده و از شیرینی‌جات به عنوان جایزه استفاده نکنید.
- سعی کنید تا جایی که امکان دارد صرف غذا در کنار اعضای خانواده صورت گیرد. وقتی فرزندتان، شما و یا خواهر و برادرش را در حال صرف یک وعده غذایی سالم می‌بیند، بیشتر راغب به خوردن می‌شود.
- غذایی را که فرزندتان علاقه‌ای به خوردن آن نشان نمی‌دهد از وعده غذایی حذف نکنید.
کودکان به آرامی غذاها و طعم‌های جدید را می‌پذیرند، بنابراین اگر او علاقه‌ای به خوردن نخود فرنگی نشان نمی‌دهد، تسلیم نشده و هفته بعد نیز در یکی از وعده‌های غذایی خود نخودفرنگی را جا دهید.
فرزندتان می‌تواند شما را حیرت زده کرده و بعد از مدتی این غذا را به عنوان غذای مورد علاقه‌اش بپذیرد (با این وجود شاید شما مجبور باشید یک غذای جدید را چندین نوبت به او پیشنهاد کنید تا در آخر آن را به عنوان وعده غذایی بپذیرد).
- فراموش نکنید مقدار نوشیدنی که فرزندتان در مقایسه با غذایش می‌نوشد نیز از اهمیت برخوردار است. بیش از اندازه نوشیدن شیر و آبمیوه باعث کاهش اشتها می‌شود.
بنابراین بهتر است شیر در بین وعده‌های غذایی به کودکان داده شود و نوشیدن آبمیوه را نیز به یک دوم تا سه چهارم فنجان در روز محدود کنید. به کودکان کمتر از یک سال آبمیوه ندهید.
شیر و آبمیوه‌های ۱۰۰ درصد طبیعی می‌توانند مواد مغذی اساسی را تامین کنند (هر چند مقدار زیادی آبمیوه به معنای مقدار زیادی شکر بوده و آبمیوه‌ها فاقد فیبر و بعضی مواد مغذی موجود در میوه می‌باشند).
- اجازه ندهید فرزندتان بیش از اندازه از شیرینی‌جات و مواد غذایی فاقد ارزش غذایی تغذیه کنند. بدن در حال رشد او نیازمند مواد مغذی می‌باشد که باید توسط یک رژیم غذایی سالم تامین شوند نه کالری‌های خالی.
ویتامین‌های اضافی
انجمن متخصصین اطفال آمریکا می‌گوید در صورتی که فرزند شما از غذاهای متنوعی تغذیه کند، نیازی به استفاده از مولتی ویتامین‌ها نمیباشد.
اما در صورتی که از گوشت یا ماهی، غلات غنی شده از آهن یا سبزیجات سبز تیره غنی از آهن تغذیه نمی‌کند، این احتمال وجود دارد که به مکمل‌های آهن نیاز داشته باشد.
بهترین راه برای آگاهی از نیاز فرزندتان به مولتی ویتامین های روزانه و انواع آنها، مشورت با دکتر اوست.
در صورت تجویز شدن و یا نشدن مولتی ویتامین‌ها توسط دکتر، فرزند شما همواره به مقداری ویتامین D اضافی نیاز دارد.
ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر توسط بدن کمک می‌کند، که برای ساخت استخوان‌ها ضروری هستند.
کرم‌های ضد آفتاب از سنتز شدن ویتامین D توسط نورخورشید جلوگیری می‌کنند، این در حالی است که جذب این ویتامین از شیر نیز سخت می‌باشد.
بیشتر مولتی ویتامین‌ها دارای ویتامین D بوده و در صورتی که دکتر مولتی ویتامین تجویز کند نیازی به استفاده از مکمل‌های ویتامین D نمیباشد.
