دلبندم؛ اين‌قدر شيرينی نخور
تاکنون مقالات گوناگونی در رابطه با لزوم کاهش مصرف قند بین کودکان به چاپ رسیده است، اما بسیاری از این مقالات اشاره‌ای به راهکارهای کاهش میل کودکان به شیرینی‌جات مطرح نکرده‌اند. همه ما می‌دانیم که شیرینی‌جات و مواد قندی بسیار خوشمزه و لذیذ هستند. حتی بزرگسالان نیز گاه نمی‌توانند میل خود به مصرف اینگونه مواد را کنترل کنند، اما مصرف زیاد مواد قندی برای سلامت افراد مضر است. به همین دلیل شما باید بتوانید کاری کنید که فرزندتان توانایی برقراری یک رابطه متعادل و منطقی با این دسته از خوراکی‌ها را پیدا کند. در ادامه ما چند راهکار به شما معرفی می‌کنیم که می‌تواند به شما برای رسیدن به هدفتان بسیار کمک کند.
سعی کنید به شیرینی‌جات عکس‌العمل شدید نشان ندهید
شاید برایتان سخت باشد که از امر و نهی مداوم فرزندتان بپرهیزید، اما واقعیت این است که هر چه شما بیشتر فرزندتان را نهی کنید و نسبت به خوردن شیرینی‌جات حساسیت بیشتری نشان دهید، میل خوردن شیرینی در او بیشتر تقویت می‌شود. برای اینکه بهتر متوجه شوید چند مثال در این رابطه برایتان می‌زنیم:
نمونه‌ای از رفتار غلط: فرزند 3 ساله شما یک بسته شکلات پیدا می‌کند و قصد خوردن آن را دارد. شما بسته شکلات را از دست او می‌گیرید و آن را بالای یخچال می‌گذارید. فردا صبح می‌بینید فرزندتان به کمک یک صندلی توانسته است بسته شکلات را از بالای یخچال بردارد و حال مشغول خوردن آن است. شما فریاد می‌زنید و او را مورد مواخذه قرار می‌دهید. فرزندتان نیز در مقابل گریه می‌کند و شکلاتش را می‌خواهد و...
نمونه‌ای از رفتار صحیح: همان سناریوی بالا تکرار می‌شود به جز اینکه هنگامی‌که شما می‌بینید فرزندتان می‌خواهد شکلات بخورد، با صدایی آرام با او صحبت میکنید و از او می‌خواهید شکلات را بعد از خوردن صبحانه بخورد. سپس به آرامی بسته شکلات را از دست او خارج میکنید و به او قول می‌دهید در طول روز به او مقداری دیگر شکلات بدهید.
به فرزندتان اطمینان دهید بعدا به او اجازه می‌دهید شیرینی یا شکلات بخورد
تحقیقات نشان می‌دهند اگر فردی به طور کامل از خوردن چیزی منع شود، میل بیشتری به آن چیز پیدا می‌کند. کودکانی که از جانب والدین خود منع می‌شوند نیز همین حالت را دارند. اگر آنها احساس کنند که در آینده نمی‌توانند شیرینی یا شکلات بخورند یا والدین به آنها اجازه نمی‌دهند، آنها بیشتر از نیازشان شیرینی می‌خورند. آنها پیش خود تصور می‌کنند حال که امکان خوردن چنین مواد خوراکی برای آنها فراهم است، بهتر است از این امکان حداکثر استفاده را ببرند. راه حل رفع این مشکل بسیار ساده است؛ به آنان اطمینان دهید که می‌توانند بعدا نیز شیرینی یا شکلات بخورند. بهتر است در چنین مواردی زمان دقیق را برای آنها مشخص کنید. مثلا بگویید «اجازه می‌دهم بعد از شام مقداری شکلات بخوری...». در این مورد سعی کنید تا می‌توانید خوش قول باشید تا اعتماد فرزندتان به شما و قولتان جلب شود.
برای دسته‌بندی غذاها از عبارات دیگری استفاده کنید
معمولا همه ما برای اینکه فرزندمان را با مواد غذایی گوناگون و خواص آنها آشنا کنیم، از عباراتی نظیر «خوب» یا «بد» استفاده می‌کنیم. مثلا می‌گوییم «شکلات بد است»، اما «شیر خوب است»، اما از امروز به بعد ذهن فرزندتان را جور دیگری نظم ببخشید. به جای واژه «بد» بهتر است بگویید «شکلات از مواد غذایی است که باید کم خورده شود» و «شیر ماده غذایی است که باید زیاد خورده شود». همچنین می‌توانید از علائق فرزندتان در این زمینه نیز استفاده کنید. مثلا به او بگویید «اگر می‌خواهی مثل مرد عنکبوتی قوی شوی، باید شیر بخوری ...»
زمان مناسب خوردن را به فرزندتان آموزش دهید
اگر کودک گرسنه باشد، میل بیشتری به خوردن شیرینی‌جات پیدا می‌کند. در چنین حالتی او آنقدر شیرینی و شکلات می‌خورد تا حس سیری کاذب به او دست دهد. این حس سیری در حالی ایجاد می‌شود که مواد مغذی سالم و ضروری به بدن فرزند شما نرسیده است. برای جلوگیری از این اتفاق، به فرزندتان آموزش دهید که هرگاه احساس گرسنگی کرد، به دنبال مواد غذایی مفید باشد. حتی اگر لازم بود از شما بخواهد ناهار یا شام او را زودتر آماده کنید. با اینکار کودک هیچ‌گاه هنگام گرسنگی به خوردن شیرینی‌جات روی نمی‌آورد. از طرف دیگر نیز فردی که سیر است کمتر میل به شیرینی‌جات دارد. حتی اگر چنین موادی نیز مصرف کند، مقدار آن کم خواهد بود.
قانون 90/10 را به فرزندتان آموزش دهید
اگر فرزند شما به رشد عقلانی کافی رسیده است، به او بگویید که او باید در طول روز 90 درصد مواد غذایی سالم بخورد و اجازه دارد 10درصد باقی مانده را از غذاهای نه چندان مفید مانند شیرینی‌جات و... مصرف کند. تجربه نشان داده است با اینکار معمولا کودکان روزانه 100 تا 200 كیلوکالری از خوردن مواد غذایی مضر دریافت می‌کنند. یکی از بهترین مزایای این روش این است که کودک با مفهوم خاصیت و اینکه چه غذاهایی برای بدن مفیدند و کدام مواد غذایی مضرند آشنا می‌شود. در نتیجه حتی در مواقعی که شما در کنار فرزندتان نیستید نیز او می‌تواند خوب و بد را از یکدیگر تشخیص دهد. کودکان در طول روز در محیط‌های گوناگون قرار می‌گیرند که بدون حضور والدین باید راجع به مواد غذایی که قصد مصرف آن را دارند تصمیم بگیرند. مانند مدرسه، مهمانی دوستان و... در نتیجه آموزش مفاهیم به شکلی بنیادین و نه مصداقی بهتر است.
