مورد سوم:
دختر پانزده ساله‌ام اتومبیل‌مان را در پاركینگ منزل به دیوار كوبیده است!
چرا؟
چون دختر بی‌فكری است و برای پول‌های ما ارزشی قائل نیست.
شاید برایتان جالب باشد كه دیدگاه این والدین را پس از درك و مشاهده موثر و آموختن اصول اولیه آن درباره فرزندانشان، بدانید.
مورد اول
وقتی خوب دقت كردم دیدم دخترم قطعات اسباب‌بازی را به سمت ماشین‌ها نشانه می‌گیرد و انگار می‌خواهد آنها را به هدف بزند. او همین كار را با سطل آشغال هم می‌كند؛ یعنی چیزهایی را به سمت سطل نشانه می‌رود و با دقت در سطل پرتاب می‌كند. برایش میله – حلقه خریدم و دیدم او عاشقانه ساعت‌ها مشغول انداختن حلقه‌ها در میله از فواصل مختلف می‌شود.
الان فكر می‌كنم او یك نشانه‌گیر حرفه‌ای و ذاتی است. كمی كه بزرگ‌تر شود حتما او را در كلاس تیراندازی یا تیروكمان ثبت‌نام می‌كنم. از وقتی كودكم را درك كرده‌ام و به او برچسب نمی‌زنم، رابطه‌مان بهتر شده است. او به من نزدیك‌تر شده و من هم همیشه او را تشویق می‌كنم.
مورد دوم
وقتی پسرم را خوب مشاهده كردم، فهمیدم كه ادای هنرپیشه دلخواهش را درمی‌آورد. از پسرم خواستم بیشتر درباره آن هنرپیشه با من صحبت كند. در حین گفت‌وگو اصلا او را زیر سوال نبردم تا آزادانه حرفش را بزند. ویژگی‌های جالبی از آن هنرپیشه تعریف كرد كه من همه را با صبر و حوصله زیاد شنیدم و بعد سعی كردم بدون تعصب و واقع‌بینانه با او همداستان شوم و كم‌كم رفتارهای بد او را هم با كمك پسرم نقد كنم. به زودی پسرم سیگار را كنار گذاشت.
اكنون هر دو در نقد فیلم و نوع بازی هنرپیشه‌ها پیشرفت كرده‌ایم و روابطمان هم بهتر شده است.
مورد سوم
وقتی رفتارهای دخترم را مشاهده و بررسی كردم، متوجه شدم از تبعیضی كه ما، بین او و برادرش قائل می‌شویم دلخور است. او با تمرین رانندگی در پاركینگ می‌خواسته به ما نشان دهد كه به اندازه برادرش رانندگی می‌داند، اما به دلیل عدم آموزش درست، از پس هدایت ماشین برنیامده و خرابكاری به بار آورده است كه موجب ناراحتی بیشتر همه ما و احساس ناكامی خود او شد. او برخلاف تصور من، برای اینكه به اتومبیل آسیب نزند، می‌خواسته در پاركینگ رانندگی یاد بگیرد!
اصول مشاهده دقیق و صحیح
در مشاهده صحیح باید ذهنیت‌ها، قضاوت‌ها و پیش‌فرض‌ها را كاملا كنار گذاشت و بدون شرطی‌شدن نگاه كرد. تا چیزی را كاملا درك نكرده‌ایم نباید درباره‌اش قضاوت و نتیجه‌گیری كنیم. تا حد امكان باید با سوژه همذات‌پنداری كنیم، خود را به جای او بگذاریم و نیازها، ناراحتی‌ها و شادیهایش را بفهمیم و درك كنیم.
باید سلسله رفتارهایش را نه فقط در كوتاه‌مدت، بلكه در درازمدت دنبال كنیم و به حدس و گمان متوسل نشویم. باید دید فرد دارد به كجا می‌رود و چگونه می‌توان كانال‌های موثرتری برای راهبرد درست او پیدا كرد. با توجه به در نظر گرفتن مخاطب و هماهنگی با او، این تنها نسخه‌ای است كه برای همه كاربرد دارد.
برای خواندن بخش اول- بابا، مامان به من نگاه كن- اینجا کلیک کنید.
