کاهش ارتباط با اعضای خانواده و دیگران
وقتی کودک ساعات متمادی و متوالی صرف بازی کامپیوتری میکند، خود به خود ارتباطش با والدین و خواهر و برادر یا فامیل و دوستان کمتر میشود. او به تدریج در ایجاد ارتباط موثر و مهارتهای ارتباطی ضعیف میشود و تا حدی گوشه گیر یا منزوی خواهد شد.
اما مهم ترین عیب بازیهای کامپیوتری، طبق آخرین یافتههای روانشناسان این است که انجام ممتد و مداوم بازیهای کامپیوتری باعث میشود ارتباط کلامی و رفتاری فرزندان با والدین کاهش یافته و لمس و نوازش کودک کمتر و کمتر شود و متاسفانه این موضوع نه تنها به افسردگی فرزندان منجر خواهد شد بلکه یافتهها نشان میدهد که همین عامل از عوامل اعتیاد آتی آنها محسوب میشود.
محاسن بازیهای کامپیوتری
از طرفی بازیهای کامپیوتری مزایایی هم دارند. خصوصا اگر بازیهایی برای کودک و نوجوان انتخاب شود که با استعداد و علاقه آنها همخوانی داشته باشد. یافتهها نشان میدهد که انجام این بازیها یادگیری و حتی هوش کودک را تا حدی افزایش میدهد و برخی برنامهها هستند که میتوانند کودک را به برخی از علوم علاقمند کنند. همچنین برخی برنامههای کامپیوتری هستند که باعث افزایش برخی مهارتها میشوند یا معمایی هستند و ذهن کودک را فعال میکنند.
آنچه در باره بازیهای کامپیوتری گفته نشده
معمولا پدر و مادرها از بازیهای کامپیوتری سررشته ندارند. همین باعث میشود که نتوانند فرزندانشان را در زمینه خرید بازیهای آموزنده و کم تنشتر راهنمایی کنند. از طرفی فرزندان هم گمان میکنند که والدین از لذتی که آنها از بازیهای کامپیوتری میبرند بیخبرند و اگر به آنها بگویند کمتر بازی کنند به حرفشان گوش نمیدهند. متاسفانه برخی پدر و مادرها قبل از آن که بازی کردن با رایانه در فرزندانشان نهادینه شود مرتکب اشتباه دیگری میشوند.
آنها وقتی میبینند فرزندشان کمتر مزاحم آنها میشود و به قول معروف کمتر به دست و پای آنها میپیچد سکوت میکنند و میگذارند بازی انجام شده و عادت به بازی کردن تثبیت شود. در حالی که اگر از همان ابتدا کودکشان را راهنمایی میکردند و برای بازی کامپیوتری قواعدی میگذاشتند کودک آن قدرها هم درگیر این بازی نمی شد.
قواعد بازیهای کامپیوتری
حتما پدر و مادرها باید در انتخاب بازی کمک کنند یا قبل از خریدن بازی، دموی (پيش نمايش) آنرا ببینند. بازیهای با سرعت بالا، جنگی و خشن ممنوع اعلام میشود. مخربترین بازیهای تصویری، بازیهایی هستند که تصاویر آنها، به طور مکرر، بر صفحه ظاهر میشوند و کودک باید به تمام تصاویری که ازبرابر چشم وی میگذرند، شلیک کند، لذا توصیه میشود این گونه بازیها کمتر در دسترس کودک قرار گیرد.
در فصل مدرسه، تنها ساعاتی از روزهای تعطیل به فرزندان اجازه بدهید بازیهای رایانهای انجام بدهند. چنانچه قراراست از بازیهای کامپیوتری استفاده کنید، بهتراست بازیهای تصویری خلاق که کودکان باید به وسیله آنها، معماهایی را حل کنند، بیش از بازیهای دیگر مورد توجه قراردهید. زمان مشخص روزانه برای انجام بازی کامپیوتری تعیین شود و والدین بر میزان ساعات بازی فرزندانشان نظارت داشته باشند.
والدین وقت بیشتری را به کودک و نوجوان خویش اختصاص بدهند. هر قدر وقت گذاری و ارتباط صحیح بین والدین و فرزندان بیشتر باشد زمینه چنین بازیهایی کمتر فراهم میشود. بهتراست که والدین همراه فرزندان خود به کوهستان، باشگاهها و میادین ورزشی بروند و به بازیهای مورد علاقه آنها بپردازند تا انرژی عصبی و روانی آنان تخلیه شده و توجهشان از بازیها رایانهای منحرف شود.
به فرزندتان اجازه ندهید در فاصله نزدیکی از صفحه رایانه بنشیند.
نور صفحه تلویزیون را کمتر کنید تا چشم فرزندانتان آسیب و خستگی کمتری را تجربه کنند.
روشنایی اتاق به نحوی تنظیم شود که زنندگی نور به حداقل برسد.
برای خواندن بخش دوم - کودکان و بازی های کامپیوتری - اینجا کلیک کنید.