زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

تحریریه ماهنامه دنیای زنان

خطر همیشه در کمین است

شیرزاد عبداللهی، كارشناس علوم رفتاری؛ ممنوعیت استفاده ازتلفن همراه دركلاس درس با ممنوعیت استفاده دانش‌آموزان ازموبایل آنهم به طوركلی و ممنوعیت ورود موبایل به مدرسه، سه موضوع متفاوت از یكدیگرند كه هر كدام،نیاز به برخوردهای خاص خودشان را دارند. اما به نظر می‌رسد در مسیر ممنوعیت ورود تلفن همراه به مدارس، تنها موضع درستی که اولیای مدرسه و دانش آموز می‌‌توانند به خود بگیرند، ممنوعیت ورود موبایل به كلاس‌های درس است. چراكه بی هیچ تردیدی، ورود تلفن همراه و استفاده از این وسیله ارتباطی، آنهم در كلاس‌های درس، تنها دستاوردش افت تحصیلی و كاهش راندمان درسی دانش‌آموزان می‌شود. هرچند تلفن‌های همراه روزانه از سوی والدین بررسی و مجهز به برنامه‌های آموزشی باشند.

تلفن همراه و دردسرهای وابستگی

مجید ابهری، آسیب‌شناس خانواده؛ همه می‌دانیم که موبایل یک وسیله بسیار مفید برای ارتباطات سریع است و به همراه بودنش با دانش‌آموزان، آرامش خیالی برای والدین به وجود می‌‌آورد. اما یک نکته مهم در این میان فراموش می‌‌شود. آنهم این است که یکی از مشکلات عمده همراه داشتن تلفن از سوی دانش‌آموزان در كلاس‌های درس، در کنار تمام حواس پرتی‌‌ها، بی‌توجهی‌‌های خود و هم‌كلاسی‌ها به فضای کلاس و رها شدن مباحث آموزشی در ساعات درسی، تداوم حس وابستگی دانش‌آموز در مدرسه به والدین‌اش است.

انگشت اتهام به سمت فرزندتان نگیرید

منیر بلندزاده، روان شناس و استاد دانشگاه؛ استقلال‌طلبی یکی ازویژگی‌‌های بارز روزگار نوجوانی است و برای همین هر نوجوانی از والدین‌اش انتظار دارد که دیگر او را به چشم یک کودک نگاه نکند و به او شخصیت و بها دهد. برای همین است که کوچک‌ترین رفتار والدین که رنگ و بوی ضد استقلال طلبی نوجوان دارد، باعث عکس‌العمل‌‌های روانی پنهان یا آشکار و گاه شدید نوجوان می‌‌شود. بعضی وقت‌‌ها والدین در عالم بی خبری، رفتاری می‌‌کنند که این حس استقلال طلبی نوجوان را زیر سوال می‌‌برد مثل اجبار فرزندشان به بردن تلفن همراه به مدرسه. در حالی که اگر برای تربیت نوجوان محصل شان به آزادیهای مشروع و معقول آنها احترام بگذارند، نتایج بهتری در پرورش فرزندشان حاصل می‌‌شود.

به جای موبایل دوست فرزندتان باشید

محمد نظری / استاد علم روان شناسی؛ یکی از دلایلی که نوجوانان محصل، اصرار به بردن موبایل با خود به مدرسه دارند، تداوم حضور در دنیای دوستانه‌شان است. ممکن است در گروهی از یک شبکه ارتباطی مجازی عضو باشند و در آن فضا احساس امنیت کنند. اما در فضای مدرسه این امنیت و حس مقبولیت را در بین دوستان شان نداشته باشند. برای همین تلاش می‌‌کنند با بردن موبایل به مدرسه، همچنان خودشان را با آنکه در فضای کلاس قرار دارند، اما در میان دوستان شان فرض کنند.

از آنجائیکه دوران نوجوانی، دوران الگوپذیری یابه عبارتی دوران شکل‌گیری شخصیت نام دارد، برای همین والدین باید یادشان باشد، فرزندشان نه کودک است و نه جوان. فردی است با حالاتی احساسی که هر لحظه نیاز به توجه و حس امنیت اما از جنس دوستانه دارد.بعضی از خانواده‌ها همیشه گله‌مندند که ماهمیشه در کنار فرزندمان نیستیم و دقیقا نمی‌دانیم که چه دوستانی دارد.

برای همین وقتی موبایل به همراه دارد در مدرسه، می‌‌توانیم او را به نوعی چک کنیم و از لحظه لحظه کارهایی که می‌‌کند، باخبر شویم. این اشتباه که با کنترل بدبینانه همراه است، یکی از دلایلی است که نوجوان را بیشتر ترغیب به پناه بردن به فضاهای دوستانه‌اش می‌‌کند. چون فکر می‌‌کند والدین‌اش کاراگاه‌‌هایی هستند که هر لحظه می‌‌خواهند او را دستگیر کنند.

اما و اگرها همچنان ادامه دارند

ورودموبایل به مدرسه ازجمله مباحثی بودکه درسالهای اخیر بارها در سر تیتر خبرها قرار گرفت و جلسات کارشناسی متعددی برای بررسی این مسئله برگزار شد. آن هم به منظور بررسی قانون منع حمل اشیاء قیمتی به مدرسه که شامل تلفن همراه نیز می‌‌شود. با گذشت یك سال از تصویب مجدد این قانون، اما همچنان دانش‌آموزان با تلفن همراه به مدرسه می‌‌روند و هنوز از این وسله ارتباطی در کلاس درس استفاده می‌‌کنند. حتی برخی دانش‌آموزان از طریق تلفن همراه با وصل شدن به اینترنت حتی در سر کلاس‌‌ها نیز چت می‌‌کنند و با دوستان شان به گپ و گفت وگو می‌‌نشینند. از همین رو است که برخی روان شناسان، پیش بینی می‌‌کنند در آینده نزدیک، استفاده از این وسیله که در سایه ضعف اجرایی قوانین قرار گرفته، مشکل زا خواهد شد.