تحریریه ماهنامه كودك سالم
دید و بازدید از دوستان و اعضای فامیل آداب خاصی دارد که هر فردی، اعم از کودکان یا بزرگسالان، باید آن را رعایت کند و مطابق آن رفتار کند. ممکن است کودکان با این آداب آشنایی کافی نداشته باشند. این وظیفه بزرگسالان، خصوصا والدین، است که کودکان را با این آداب آشنا کنند.
داشتن رفتاری مودبانه و مطابق انتظار بخشی از تصویری را تشکیل می‌دهد که سایر افراد از فرزند شما در ذهن خود دارند. در ادامه چند نکته ساده، اما ضروری را که هر کودکی باید با آن آشنایی کافی داشته باشد به شما معرفی می‌کنیم.
سلام و احوالپرسی خوب
رفتار و گفتار فرزند شما در دقایق اولیه دیدار بر ذهن مخاطب بسیار تاثیرگذار است. یک سلام و احوالپرسی خوب و معقول نشان دهنده اعتماد به نفس و پختگی رفتار کودک است. به فرزندتان بیاموزید هنگامی‌که می‌خواهد به کسی سلام دهد حتما نام او را خطاب کند و به چشمان او نگاه کند. شما می‌توانید این کار را با فرزندتان تمرین کنید.
شما نقش میزبان را بازی کنید و از او بخواهید با شما مودبانه سلام و احوالپرسی کند. با این کار می‌توانید ایرادات او را قبل از قرار گرفتن در شرایط واقعی برطرف کنید. همچنین به فرزندتان بگویید که او باید بزرگسالان را با عنوان «خانم» یا «آقا» خطاب کند و از نام فامیل آنها استفاده کند، مگر اینکه غیر از این از او خواسته شود. با اینکار نوعی حریم و احترام متقابل بین کودک و بزرگسال ایجاد می‌شود.
دست دادن و روبوسی كردن
در جامعه ما باید با برخی افراد دست داد و با برخی دیگر روبوسی کرد. به فرزندتان بگویید که انتظار می‌رود او با کدام یک از اعضای فامیل دست دهد و با کدام یک روبوسی کند. همچنین دست دادن روش خاصی دارد که همه افراد، حتی برخی بزرگسالان نیز با آن آشنا نیستند. معمولا افراد با دست راست با یکدیگر دست می‌دهند.
اگر فرزند شما چپ دست است، دست دادن با دست راست را به او آموزش دهید. همچنین هنگام دست دادن، نباید دست طرف مقابل را بیش از حد فشار داد، اما فشار دست نیز نباید خیلی کم باشد. در این مورد باید تعادل رعایت شود. دست دادن می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد و پیام‌های گوناگونی را به مخاطب منتقل کند. برخی با دست دادن می‌خواهند خوشحالی خود را از دیدن فرد مقابل اظهار کنند، در حالیکه برخی دیگر قصد نوعی جلب توجه را دارند.
استفاده از دو واژه ارزشمند
«لطفا» و «متشکرم»... این دو واژه امروزه از ارزش معنایی بالایی برخوردارند و استفاده از آنها نشان دهنده ادب و تربیت افراد است. اگر شما قصد آموزش استفاده از این دو واژه را به فرزند خود دارید، قبل از هر چیز باید خودتان از آنها استفاده کنید و تقریبا روزی هزار بار به آنها یادآوری کنید این دو کلمه را به کار گیرند.
علت اهمیت استفاده از این دو کلمه را بگویید. همه افراد دوست دارند از آنها به نوعی قدردانی شود. همچنین استفاده از واژه لطفا می‌تواند اوامر را به نوعی خواهش تبدیل کند. در این صورت فرد مقابل انجام آن کار را به نوعی اختیاری می‌داند و احساس نمی‌کند مجبور است.
استفاده از این دو کلمه جادویی یکی از مهم‌ترین عناصر تشکیل دهنده ادب و تربیت افراد است. در دنیای امروز، والدین و فرزندان در تعامل با یکدیگر و دیگران بسیار کم از این دو واژه استفاده می‌کنند. بهترین راه آموزش به فرزندان این است که خود شما به عنوان پدر یا مادر از این دو واژه در امور روزمره خود استفاده کنید. فراموش نکنید که شما بزرگ‌ترین الگوی فرزندتان هستید!
معذرت می‌خواهم...
این عبارت معمولا نادیده گرفته می‌شود. عبارت‌های «معذرت می‌خواهم» و یا «ببخشید» کاربردهای گوناگونی دارند. مثلا اگر در یک مکان عمومی با کسی برخورد کردید، خواستید مکانی را ترک کنید یا اگر می‌خواهید سوالی بپرسید، می‌توانید این عبارت را به کار گیرید، اما آنچه در اینجا مد نظر است این است که شما باید به کودک آموزش دهید اگر می‌خواهد در جمع حرفی بزند از این عبارت استفاده کند، البته استفاده از این عبارت به صورت پی‌در‌پی و بی‌وقفه اصلا وجهه خوبی ندارد.
پس از فرزندتان بخواهید از این عبارت فقط یکبار استفاده کند و صبر کند تا بزرگسالان توجه‌شان جلب شود و به او پاسخ دهند.
به او یاد بدهید حرف شما را قطع نكند
هیچ چیز بدتر و زشت‌تر از این نیست که کودکی مکالمه مادر یا پدرش با دیگران را برای حرف زدن یا خواستن چیزی از او قطع کند. به فرزندتان بیاموزید هنگامی‌که شما در حال صحبت با دیگران هستید، او باید صبر کند تا صحبت شما تمام شود و سپس حرف خود را بزند یا درخواست خود را مطرح کند. اگر می‌خواهد به شما بفهماند که کاری دارد، باید از علائمی نظیر بالا بردن دست یا حتی یک انگشت استفاده کند.
با این کار شما می‌فهمید که فرزندتان با شما کار دارد. در این حالت به فرزندتان خوب گوش دهید و به خواسته او با روی باز توجه کنید، اما اگر فرزند شما عادت دارد که مدام مکالمه شما را با دیگران قطع کند و شما نیز همیشه به او پاسخ می‌دهید، نه تنها لطفی به او نمی‌کنید، بلکه باعث شکل‌گیری یک عادت ناپسند در او می‌شوید که در طول زندگی برای فرزند شما مضر خواهد بود.
شما نیز به عنوان پدر یا مادر و بزرگ‌ترین الگوی فرزندتان باید سعی کنید در میان مکالمات و کارهای دیگران، از جمله فرزندتان، مداخله نا به هنگام و بی‌موقع نکنید تا او نیز از شما یاد بگیرد.
