دروسیا دایس
یكی از حقایق ساده زندگی این است كه كودكان در دوران كودكی و در حین بازی و شیطنت ممكن است دچار سوانحی ساده و خراش‌ها تا خون دماغ، شكستگی استخوان، خفگی و ... شوند. در این گونه مواقع كمك‌های اولیه كلی ممكن است در اتفاقات جزئی كافی باشد؛ ولی اگر مجبور باشید با اورژانس تماس بگیرید، بهتر است بدانید كه تا رسیدن آنها چه كارهایی انجام دهید.
اولین و مهم‌ترین مسأله این است كه آرامش خود را حفظ كنید. در این صورت كودك‌تان نیز آرام خواهد گرفت و شما فرصت فكر كردن به كارهایی را كه باید انجام دهید، خواهید داشت. برای جراحات جزئی، زخم را با آب شستشو دهید و با پارچه تمیز یا باند، تا بند آمدن خونریزی ببندید. بالا نگه داشتن موضع آسیب‌دیده بدن باعث كاهش خونریزی می‌شود و وقتی خونریزی بند آمد، می‌توان آن را با باند تمیز بست.
اگر جراحت عمیق باشد یا شما نتوانید خونریزی را بند بیاورید، بهتر است منتظر كمك‌های پزشكی بمانید. تا هنگام رسیدن اورژانس محل زخم را فشار دهید. جراحت كوبیدگی معمولاً به معالجه نیاز ندارد؛ ولی یخ باعث كاهش درد و تورم می‌شود. در صورت خونریزی بینی، از كودك بخواهید كه بلند شود و سرش را بالا بگیرد. تكیه دادن به عقب ممكن است باعث خفگی كودك و بند آمدن راه دهان او شود. قسمت نرم بینی را كه درست زیر قسمت استخوانی واقع شده است، به آرامی و به مدت حداقل ده دقیقه با دست نگه دارید. اگر كودك شما همچنان دچار خونریزی بینی بود، با پزشك تماس بگیرید. اگر عضلات كودك‌تان رگ به رگ شده است، از یك كمپرس یخ سرد به مدت 20 دقیقه استفاده كنید و روزانه چهار تا هشت بار این عمل را تكرار كنید.
محل زخم را نیز حداقل دو روز با یك باند متراكم ببندید. قسمت آسیب‌دیده بدن را بالاتر از قلب نگه دارید تا تورم آن كاهش پیدا كند. اگر جراحت باعث گرفتگی، ناتوانی در حركت، درد شدید هنگام لمس یا حركت می‌شود و یا كبودگی و كوبیدگی افزایش یافت، منتظر كمك‌های پزشكی بمانید. اگر مطمئن نیستید كه استخوان كودك‌تان دچار شكستگی یا ترك شده است، جراحت را با جدیت پیگیری كنید تا مطمئن شوید. در صورت شكستگی استخوان از كمپرس یخ استفاده كنید. محل شكستگی را ثابت نگه دارید و منتظر مراقبت‌های پزشكی بمانید. هنگامی كه عمل جراحی لازم است، اجازه ندهید كودك چیزی بخورد.
اگر شكستگی در قسمت سر، گردن یا پشت باشد، كودك را حركت ندهید. اگر استخوان به پوست فشار می‌دهد، آن را نشویید و تلاشی برای جا انداختن استخوان در رفته نكنید. كودك را بخوابانید و تا زمان رسیدن اورژانس او را از حركت باز دارید. كودكان بی‌پروا هر چیز را وارد دهان خود می‌كنند؛ به خصوص چیزهایی كه متعلق به خودشان نیست. اگر كودك‌تان در حالت خفگی قرار گرفته است، به سرعت راه عبور هوا را باز كنید. اگر رنگ چهره كودك تغییر نكرد، سرفه ممكن است شی را از گلوی او بیرون بیندازد. اگر كودك‌تان نمی‌تواند تنفس كند یا رنگش تغییر كرد، به 115 زنگ بزنید. به داخل دهان وی نگاه كنید و ببینید كه آیا آن شی قابل دیدن است.
اگر امكان داشت، انگشتان را داخل دهان بچه ببرید. اگر نشد شروع به تمرین Heimlich كنید. كودك را به پشت بخوابانید و مشت خود را زیر شكم او قرار دهید. سپس دست دیگر خود را روی مشت خود گذاشته و به سرعت از 6 تا 10 مرتبه فشار دهید. این عمل را بیش از سه بار انجام دهید. اگر جسم خارج نشود، ممكن است كودك بیهوش شود. در چنین وضعیتی، با قرار دادن دهان خود روی دهان و بینی كودك، هر چهار ثانیه به او تنفس مصنوعی بدهید (برای یك نوزاد هر سه ثانیه) تا وقتی كه شروع به نفس كشیدن كند. بهتر است پیش از تنفس مصنوعی هوای تازه استنشاق كنید. كودكان عاشق این هستند كه همه چیز را مزه یا امتحان كنند.
لوازم خانگی، داروها، پاك‌كننده‌ها
الكل، تنباكو و همچنین لوازم آرایشی اگر خورده شوند، بسیار سمی هستند. اگر كودك‌تان سمی خورد یا تنفس كرد، فوراً با 115 یا مركز درمان سم (بخش مسمومیت بیمارستان‌ها) تماس بگیرید. كودك را وادار به بالا آوردن نكنید؛ مگر آن كه به شما گفته باشند و سعی كنید تا رسیدن مراقبت‌های پزشكی او را آرام نگه دارید. داروها، غذاها، نیش حشرات و عوامل دیگر می‌توانند موجب واكنش‌های حساسیتی شود. واكنش‌های خفیف مثل خارش، تورم، عطسه، آبریزش بینی، ریزش اشك، قرمزی پوست و ورم (نیش زنبورها) با استفاده از آنتی‌هیستامین‌های دهانی، مانند دیفن هیدرامین تسكین می‌یابند؛ اما مقدار توصیه‌شده برای سن كودك را در نظر بگیرید؛ در غیر این صورت قبل از مصرف دارو با پزشك مشورت كنید.
واكنش‌های حساسیتی شدید ممكن است باعث تورم صورت یا دهان، اختلال در خوردن و تنفس، حالت تهوع، اسهال، سرگیجه یا غش شوند. در چنین شرایطی برای مراقبت پزشكی فوراً با 115 تماس بگیرید. شركت در كلاس‌های CPR یا كمك‌های اولیه، در مواجهه با بیماری یا مصدومیت بسیار سودمند خواهد بود و می‌تواند باعث نجات جان انسانی گردد. شماره تلفن‌های ضروری را همیشه در دسترس خود و فرزندان‌تان قرار دهید و از قبل با آنها در مورد اینكه در شرایطی اورژانسی چه باید بكنند، صحبت كنید. داشتن آمادگی‌های لازم به شخص كمك می‌كنند تا درست عمل نماید.
