با نگاه كردن به چهره سایر كودكان كه از شنا كردن در آب لذت می‌برند، تمایلش برای تجربه این لذت بیشتر می‌شود.
ترس از تاریكی
ترس از تاریكی در میان كودكان بسیار شایع است. كودكانی كه تخیلات بسیار قوی دارند، از تاریكی بیشتر می‌ترسند. این ترس گاهی اوقات باعث می‌شود كه كودك نتواند به راحتی در اتاق خوابش بخوابد. گاهی اوقات ترس از تاریكی ایجاد دردسرهای زیادی در خانواده می‌كند، اما مهم، امكان غلبه بر این ترس در كودك است، فقط باید درك بیشتری از آن داشته باشیم.
گام نخست
در مورد ترس كودك با او حرف بزنید. این‌كار باعث می‌شود او علت ترسش از تاریكی را به شما بگوید و بفهمد شما به اندازه كافی به او توجه دارید. گاهی اوقات فقط با صحبت كردن، احساس بهتری خواهد داشت و بخشی از ترسش از بین می‌رود و در می‌یابد كه برای این مشكل راه‌حلی وجود دارد.
گام دوم
كودك خود را دلداری دهید. به او اطمینان دهید كه در اتاق مجاور هستید و همه چیز مطمئن و درست است. كاری كنید كه احساس راحتی و آسودگی بیشتری در تاریكی كند.
گام سوم
از تكنیك‌های آرام كننده استفاده كنید؛ مثلاً موسیقی آرامی برای او بگذارید تا روی آن متمركز شود. همچنین چراغ خوابی با نور ملایم در اتاقش روشن كنید تا اتاق كاملاً تاریك نباشد. به كودكان بزرگ‌تر می‌توانید شیوه‌های تنفس عمیق را یاد بدهید تا به محض احساس ترس با انجام این‌كار، آرامش بیابند.
گام چهارم
چیزهایی كه ممكن است ترس كودك را بیشتر كنند را از پیرامونش حذف و یا لااقل كمتر كنید. برخی از كتاب‌ها، كارتون‌ها و فیلم‌ها ترس كودك را افزایش می‌دهند و این ترس شب‌ها به سراغ او می‌آید. لازم است قبل از خواب او را از تمام مواردی كه ایجاد ترس بیشتر می‌كند، دور كنید.
گام پنجم
به خاطر پیشرفت كودك به او جایزه دهید تا تشویق شود بیشتر بر ترسش غلبه كند. وقتی كه موفقیت‌های كوچكش را با او جشن می‌گیرد، از پیشرفت خود احساس رضایت كرده و سعی می‌كند بیشتر روی این موضوع كار كند.
ترس از صداها
جیغ زدن، شگفت‌زده شدن، بالا و پایین پریدن، چیزهایی نیستند كه در مورد كودكان و یا حتی بزرگ‌ترها غیر عادی به نظر برسند. ترس از صداها وقتی كه ایجاد حساسیت در كودك می‌كند، دردسر ساز می‌شود. این ترس، از ترس‌های محیطی است و معمولاً در كودكان پنج ساله بیشتر دیده می‌شود.
كودكان كوچك‌تر اغلب از صداهایی شبیه صدای سشوار، جاروبرقی، هود و سایر صداهای ناآشنا می‌ترسند؛ ولی وقتی كه بزرگ‌تر می‌شوند، از صداهای عجیب در اطراف خانه، به خصوص وقتی كه تنها هستند، هراس دارند. كودكانی كه پدر و مادر یا بزرگ‌ترهایی دارند كه مدام از هر چیزی می‌ترسند و بالا و پایین می‌پرند، از آنها الگوبرداری می‌كنند.
آنها این نوع واكنش‌ها را از بزرگ‌ترها یاد می‌گیرند. حتی اگر هیچ یك از اطرافیان كودك نسبت به ترس واكنش نشان ندهند، باز هم آنها به دلایل دیگر این نوع ترس را در وجودشان افزایش می‌دهند.
ترس و یا حساسیت به صداها می‌تواند در اثر عوامل ژنتیكی، شرایط پزشكی و مغزی ایجاد شود. لیگیرو فوبیا (Ligyro Phobia) عنوان رسمی ترس از صداها و نام دیگر آن "صدا هراسی" است. علائمی كه كودك علاوه بر گریه در چنین مواقع از خود بروز می‌دهد، شامل عرق كردن، حبس كردن نفس و لرزیدن است. در موارد شدیدتر باید انتظار حملات شدیدتر را نیز داشت.
اخطار
هیچ‌گاه كودك خود را مجبور نكنید كه به تنهایی زمانی را در تاریكی بگذراند. این‌كار ترس او را از تاریكی كم نخواهد كرد. برخی كارها را در محیط تاریك انجام دهید تا او آرام آرام به تاریكی خو كند.
مقابله با ترس از صداها
روش‌های مختلفی برای مقابله با این نوع ترس وجود دارد؛ مثلاً به كودك اجازه دهید منبع صدایی را كه ایجاد ترس می‌كند، بشناسد. اگر ترسش همچنان ادامه داشت، سعی كنید در سایر مواقعی كه آرام است، كمی از صداهای بلندتر استفاده كنید.
اگر كودك كمی بزرگ‌تر است، به او مهارت‌های لازم برای مقابله با ترس از صداها را بیاموزید، مثل نفس عمیق كشیدن و بررسی صداهایی كه ایجاد ترس نموده‌اند. با بزرگ‌تر شدن كودكان، خود به خود ترس آنها از صداها از بین می‌رود.
برای خواندن بخش اول- وحشت از آب، صدا و تاریكی- اینجا کلیک کنید.
