در بیماران اسكیزوفرنی (دوگانگی رفتاری)، هیستری (رفتار جنون آمیز)، نِوِرز (روان رنجوری) احتمال خوابگردی بیشتر است. دكتر «Larissa Hitsch» بنیانگذار سایت سلامتی كودكان (kids health) معتقد است كه خوابگردی كودكان معمولاً نمی‌تواند نشانه مشكلات یا ناراحتی‌های روحی روانی باشد؛ اما در بزرگسالان ممكن است علت نوعی اختلال رفتاری باشد.
بعضی از پژوهشگران معتقدند كه خوابگردی در كودكان می‌تواند موجب تأخیر در بلوغ و یا حتی عدم بلوغ سیستم عصبی آنها شود. خوابگردی كودكان معمولاً طبیعی است و نیازی به درمان ندارد؛ فقط كافی است پدر و مادرها برای مراقبت بیشتر و امنیت بیشتر از آنها نكات زیر را رعایت كنند: در زمان خوابگردی، كودك را با آرامش به تختخواب خود بازگردانید. (البته بعضی پژوهشگران معتقدند این كار باعث سردرگمی، ترس و گیجی او می‌شود و بی‌ضرر نخواهد بود).
زنگی را به دستگیره در اتاق كودك ببندید تا هر وقت خواست اتاق را ترك كند، متوجه شوید. در اتاق مجاور اتاق كودك خود بخوابید. اگر كودك شما در طبقه بالا می‌خوابد، حتماً یك در كوچك امن بالای پله‌ها نصب كنید. پنجره‌های اتاق او و همینطور در خروجی خانه را قفل كنید.
اگر كودك در زمان مشخصی از شب خوابگردی می‌كند، او را در آن ساعت از خواب بیدار كنید. از قرار دادن وسایل تیز در اتاق او بپرهیزید. مانع از خوردن كافئین در شب شوید.
درمان
به طور كلی برای این مشكل نیازی به مراجعه به پزشك نیست؛ مگر اینكه در طی خوابگردی، فرد رفتارهای خشونت‌بار خطرناكی انجام دهد؛ مثل رانندگی. پزشك در طول یك شب، حركت مغز، ضربان قلب و نفس كشیدن شخص را مورد بررسی قرار می‌دهد. حتی نحوه قرار گرفتن دست و پای شخص در زمان خواب مهم است؛ زیرا می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات رفتاری دیگر باشد.
پزشكان معمولاً از یك دوربین فیلمبرداری نیز استفاده می‌كنند تا بتوانند حركات خوابگرد را ببینند. دوز پایینی از داروهای ضدافسردگی، آرامبخش‌ها و یا benzodiazepine (مثل estazolaml و یا tricyelic و trazodone)هم می‌تواند در این زمینه موثر باشد.
رفتارهای زیر جزء رفتارهای خوابگردی نیستند و معمولاً به اشتباه آن را خوابگردی می‌نامند: كابوس‌های شبانه: كابوس‌های شبانه نیز مثل خوابگردی در اوایل شب و در 30 -90 دقیقه بعد از خواب اتفاق می‌افتد و از مرحله 3 و 4 خواب شروع می‌شود. كودكانی كه كابوس‌های شبانه می‌بینند، معمولاً با وحشت و سراسیمه از خواب بیدار می‌شوند و بیشتر كودكان 5 -7 ساله، دچار این مسأله می‌شوند.
در طی این زمان، فعالیت سیستم عصبی و ضربان قلب و تنفس، افزایش می‌یابد و مردمك چشم گشاد می‌شود. كابوس‌های شبانه مانند خوابگردی ممكن است بعد از مدت كوتاهی برطرف شوند؛ اما امكان بازگشت آنها وجود دارد. این مشكل را نباید با خوابگردی اشتباه گرفت.
حمله‌های شبانه: حمله شبانه كاملاً متفاوت از خوابگردی و یا كابوس شبانه است و معمولاً چند دقیقه بیشتر طول نمی‌كشد. این عارضه یك شوك كوچك عصبی در خواب است كه در نیمه دوم خواب شبانه اتفاق می‌افتد و فرد بعد از آن دچار سردرد، ضعف و یا اختلال در دفع ادرار و مدفوع می‌‌گردد.
زمان خوابگردی
خواب به دو مرحله «REM» و «NREM» تقسیم می‌شود. مرحله اول شامل یك دوره خواب سبك و مرحله دوم یك دوره خواب تثبیت شده است و مرحله سوم و چهارم، دوره موج یا حركت آرام خواب می‌باشد. و این چرخه همینطور ادامه خواهد داشت كه در بزرگسالان 90 -100 دقیقه طول می‌كشد. (البته این زمان به سن افراد نیز بستگی دارد)؛ بنابراین به طور طبیعی برای هر انسان در یك خواب شبانه حدود 4 - 5 بار این چرخه تكرار می‌شود.
خوابگردی معمولاً در یك‌سوم اول شب (بین ساعت 11-1 نیمه‌شب) و معمولاً در محله سوم و چهارم خواب شروع می‌شود؛ یعنی در زمان خواب عمیق كه بیدار كردن شخص از خواب مشكل‌تر است. مرحله پنجم «NREM» است كه چشم هیچ حركتی نمی‌تواند داشته باشد.
برای خواندن بخش اول- اینها در خواب راه می‌روند- اینجا کلیک کنید.
