برخورد با تروماهای اورولوژی
كم بودن شیوع اورژانس‌های اورولوژی در مقایسه با سایر رشته‌ها باعث شده است تا به علت برخورد كم پزشكان مرتبط با فوریت‌ها، در اكثر مواقع این اورژانس‌ها مورد غفلت واقع شوند. بنابراین به منظور پیشگیری از این غفلت، لازم است در برخورد با بیماران اورژانس اورولوژی نكات و راهكارهای كاملا مشخصی را مد نظر داشته باشیم.
اول: اینكه اورژانس‌های اورولوژی به‌ندرت تهدیدكننده حیات هستند. حتی مواردی همانند پیلونفروز و تروما نیز بیشتر فوری (urgent) هستند تا اورژانس (emergent). به خاطر سپردن این نكته، مانع از تصمیم‌گیری عجولانه در برخورد با بیماران خواهد شد. به منظور اجتناب از تصمیم‌گیری اشتباه، لازم است
پیش از هر گونه اقدامی به پرسش‌های زیر پاسخ داده شود:
1- آیا شرایط بیمار به اندازه كافی برای انجام جراحی مساعد است؟
2- آیا جراحی وضعیت بیمار را بهبود می‌بخشد و یا اینكه راه كمتر تهاجمی‌تری در برخورد با شرایط وجود دارد؟
3- آیا سایر صدمات و آسیب‌‌های احتمالی همراه در نظر گرفته شده‌اند؟
4- آیا نیاز به مشاوره جراحان عمومی، متخصصین داخلی و یا مراقبت‌های ویژه وجود دارد؟
5- آیا نیاز به تصویربرداری و بررسی‌های رادیولوژیك است؟
هدف از بیان مطلب بالا این نیست كه یك مورد فوری باید بدون درمان رها شود، بلكه هدف القای این اندیشه است كه چند دقیقه فكر و بررسی می‌تواند مانع از بسیاری تصمیم‌گیری‌های اشتباه گردد.
دوم: استفاده از تصویربرداری را در بررسی دستگاه ادراری – تناسلی در نظر داشته باشید. در اورولوژی، تصویربرداری در واقع گسترش معاینه بالینی است، چرا كه اكثر دستگاه‌‌های ادراری – تناسلی قابل لمس نیستند. در این میان استفاده از روش‌های تصویربرداری مشترك همانند سی‌تی‌اسكن، نقش حیاتی در آگاهی از صدمات وارده دارد. سی‌تی‌اسكن با ماده حاجب و تصاویر تاخیری نقشی كلیدی در بررسی و درمان تروماهای شكمی كه دستگاه ادراری را نیز مبتلا نموده است، دارد. نقش سونوگرافی در تمایز التهاب بیضه از چرخش آن در موارد مشكوك انكار‌ناپذیر است و سیستوگرام نقش اصلی را در تمایز پارگی‌های داخل صفاقی از خارج صفاقی مثانه دارد. یافته‌های تصویربرداری در هر یك از موارد فوق به طور مشخص نقشی تعیین‌كننده در انتخاب روش درمان بیمار خواهد داشت، بنابراین در صورت برخورد با بیماران اورژانس، لازم است با نحوه انتخاب روش تصویربرداری و تفسیر نتایج آن آشنا باشید.
سوم: و شاید مهم‌ترین نكته اینكه هرگز نباید از دخالت دادن اورولوژیست‌ها و همكاران دیگر سرویس‌ها احساس شرمساری نماییم، به‌ویژه اگر از روش برخورد با بیماران اورژانس اطلاع كافی نداشته باشیم. در این شرایط نباید اجازه دهیم غرور مانع از انجام مشاوره با سایر همكاران بیمارستانی شود. عدم رعایت این نكته باعث غفلت از بیماران و افزایش صدمات جانی و هدر رفتن منابع خواهد شد.
برخورد با مشكلات ارتوپدی كودكان
این اصل مهم را به خاطر بسپارید: كودكان نمونه كوچك شده بالغین نیستند و لذا نمی‌توان راهكار تشخیصی و درمانی بالغین را برای آنها متصور شد.
علی‌رغم نظر بزرگانی مانند دكتر Blount كه جااندازی و جراحی شكستگی‌های كودكان را زیر بیهوشی تایید نمی‌كردند، امروزه به علت پیشرفت‌های فراوان تكنولوژی در بیهوشی و جراحی، برای درمان بهتر و دقیق‌تر صدمات عضلانی – استخوانی اطفال تمایل زیادی به طرف اعمال جراحی پیدا شده است و این امر به دلایل زیر می‌باشد:
- بهبود تكنولوژی در تشخیص مثل X-Rayهای ساده با قدرت تفكیك (resolution) بالا همچنین سونوگرافی و سی‌تی‌اسكن و بهتر شدن امكانات درمانی
- به دلیل سرعت بالای جوش خوردن شكستگی‌ها در اطفال، گچ‌گیری كوتاه‌مدت و به كار بردن وسایل فیكساسیون كه در مدتی كوتاه بتواند باعث ترمیم شكستگی‌ها شود، كاملا قابل‌قبول می‌باشد.
- علی‌رغم ذهنیت‌های قبلی به دلیل گران شدن تخت روز بیمارستان‌ها، سیاست نوین نگهداری كوتاه‌مدت بیمار در بیمارستان و راه‌اندازی سریع بیماران حتی كودكان می‌باشد.
- والدین كودكان بیمار خواستار درمان شكستگی‌های فرزندان خود به صورت كامل می‌باشند و از كلمه Acceptable راضی نیستند.
در یك تحقیق در كشور انگلستان، 12 درصد از كودكانی كه درمان بسته شكستگی داشتند مجددا بستری شدند تا با جراحی نتیجه بهتری به دست آید و 24 درصد كل جراحی‌های انجام شده، به دلیل غیرقابل قبول بودن درمان‌های غیرجراحی قبلی یا بدتر شدن تدریجی نتایج بوده است.
البته این كل مساله نیست، بلكه درمان‌های جراحی نیز به نحوی عوارض و مشكلات خاص خود را دارند. از طرف دیگر روی آوردن به روش‌های مدرن و گچ‌گیری دقیق‌تر مانند Molding گچ و تغییر در زوایای مفاصل در گچ‌گیری‌ها، شانس استفاده موثرتر و دقیق‌تر از این روش‌ها را نیز بالاتر برده است.
ضمنا نكات زیر نیز بایستی مورد توجه قرار گیرند:
الف) توجه به صفحه رشد استخوان و توانایی‌های آن در ترمیم استخوان و حفظ آن در مراحل درمانی
ب) در نظر داشته باشید كه كودكان به عنوان بیمار با افراد بالغ متفاوتند و مطیع اوامر پزشك معالج نبوده و توجه زیادی به این پیشنهادها نمی‌نمایند!
ج) باید در نظر گرفت كه محل كار كودكان كه مدرسه است با محل كار بالغین كاملا متفاوت می‌باشد و نوع فعالیت‌های كودكان كه اغلب با جست‌وخیز است نیز كاملا با بزرگسالان تفاوت دارد بنابراین نوع فعالیت در رژیم درمانی و نتایج آن موثر خواهد بود.
بنابراین شناخت دقیق ضایعات عضلانی – استخوانی در كودكان و شناسایی درمان‌های پیشرفته و نوین برای متخصصین این رشته كمال اهمیت را دارد.
