مشكلات افراد مسن
با افزایش سن توان بدن برای جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در غذاها كاهش می‌یابد و به خصوص جذب موادی چون آهن، كلسیم و روی كمتر می‌شود. همچنین كمبود فولیك اسید دراین افراد مشاهده می‌شود. كمبود فولیك اسید اغلب اوقات با كمبود ویتامین C همراه است. میزان دریافت فیبر هم از دیگر مشكلات در سنین بالاست.
ویتامین‌های B2 و B6 هم از ویتامین‌هایی هستند كه جذب آنها در سن بالا با مشكل روبه رو می‌شود. به علاوه، بیماری‌های مزمنی كه افراد مسن به آنها دچارند و نیز كاهش توان حس چشایی و بویایی می‌تواند ترشح آنزیم‌های گوارشی را كاهش داده، فرایند هضم غذا را با مشكل رو به رو كند و از میزان جذب مواد مغذی بكاهد.
قرار نگرفتن در معرض نور خورشید
كسانی كه به خاطر شرایط شغلی ، وضعیت جغرافیایی محل زندگی یا وضعیت فیزیكی خود نمی‌توانند به اندازه كافی در معرض نور خورشید قرار گیرند، از لحاظ ویتامین D دچار كمبود خواهند شد. این ویتامین برای متابولیسم كلسیم لازم است. اگر كلسیم درست متابولیزه نشده و به طور كامل جذب نشود، باعث بروز پوكی استخوان خواهد شد.
نور خورشید تولید ویتامین D در پوست را تسریع می‌كند. هوای ابری، هوای آلوده، لباس، پرده‌ها و پنجره‌های معمولی می‌توانند جلوی دریافت نور خورشید را بگیرند. حداكثر میزان دریافت مكمل ویتامین D در روز 400 واحد بین‌المللی است.
شرایط فردی
نیاز هر فرد به ویتامین‌ها و مواد معدنی در زمان‌های مختلف با توجه به شرایطی كه در آن قرار می‌گیرد، متفاوت است. ممكن است شخصی به خاطر نوع كاری كه در یك بازه زمانی خاص انجام می‌دهد، بیش از هر زمان دیگری به پروتئین یا ویتامین D احتیاج داشته باشد.
مثلا اگر درمنطقه‌ای كار می‌كند كه اكثر اوقات هوا ابری است، بیش از كسی كه در كویر كار می‌كند به مكمل ویتامین D احتیاج دارد. این تغییرات و نوسان‌ها به خصوص در افرادی كه كارهای فیزیكی انجام می‌دهند، بیشتر پیش می‌آید.
ورزش
ورزشكاران، به خصوص قهرمانان حرفه‌ای، مقدار زیادی غذا می‌خورند و تحت فشار عصبی زیادی هم قرار دارند. این عوامل نیاز آنها به ویتامین‌های گروه B، ویتامین C و به خصوص آهن را افزایش می‌دهند.
همان‌طور كه دیدید، عوامل و شرایط سنی، محیطی، شغلی، فیزیكی و روانی گوناگونی هستند كه نیاز ما به مصرف مكمل‌ها را تعیین می‌كنند. بدیهی است هیچ كس همه این شرایط را با هم تجربه نمی‌كند و هركس باید بنا به شرایط شخصی خودش مكمل مناسب را مصرف نماید.
به هر حال فراموش نكنید این شما نیستید كه می‌توانید برای خود مكمل تجویز كنید. این كار فقط به عهده متخصص است.
چه بسا شما رژیم غذایی مناسبی دارید كه همه نیازهای بدنتان را تامین می‌كند، ولی چون همه جا صحبت از مكمل‌هاست، حس می‌كنید شما هم به مصرف مكمل‌های ویتامینی احتیاج دارید و اینجاست كه با دریافت ویتامین اضافی بدنتان در معرض خطر عوارض ناشی از وجود بیش از حد ویتامین‌ها قرار می‌گیرد؛ چرا كه مقادیر بیش از حد ویتامین‌ها هم مانند كمبود آنها سلامتی را به خطر می‌اندازد.
عكس این ماجرا هم وجود دارد؛ یعنی شما ممكن است فكر كنید رژیم غذایی مناسبی دارید كه همه نیازهای بدنتان را تامین می‌كند، ولی در واقع به دلایل گوناگون مانند روش‌‌های غلط نگهداری و پخت غذا بدنتان ویتامین‌ها و مواد معدنی لازم را دریافت نمی‌كند.
ممكن است شما علایم گوناگونی داشته باشید كه در ظاهر علت آنها معلوم نیست، ولی با مراجعه به متخصص در‌یابید كه بدنتان كمبود ویتامین دارد. در این شرایط، با تجویز مكمل مناسب و دوز درمانی صحیح می‌تواند به شما كمك كند.
همچنین دقت كنید كه مكمل تجویز شده توسط پزشك را درست مطابق دستور او مصرف كرده و از مصرف بیش از اندازه یا قطع خودسرانه یا كاهش دوز آن بپرهیزید.
اگر با مصرف مكمل دچار عوارض ناخوشایندی شدید به جای قطع آن به متخصص مراجعه كنید و چاره كار را از او بخواهید.
برای خواندن بخش اول- بررسی لزوم مصرف مكمل‌ها- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- بررسی لزوم مصرف مكمل‌ها- اینجا کلیک کنید.
