دکتر برلیانت بزرگمهر، مشاور و محقق تغذیه و رژیم‌درمانی در پاسخ به سوال خبرنگار «زندگی‌آنلاین» در مورد مشکلات عصبی و روانی گفت: «یکی از مسائل خیلی مهمی که بشر امروزی را تهدید می‌کند، مشکلات روانی و عصبی است. انسان‌های امروزی در جوامعی زندگی می‌کنند که اکثرا جوامع و اجتماعات صنعتی بسیار شلوغ است و دچار آلودگی هوا و آلودگی مواد غذایی می‌باشند.
همه این موارد بر روی انسان اثر می‌گذارند و یکی از آثار آن مسائل عصبی و روانی است. توجه داشته باشید که اعصاب و روان و تغذیه اثرات متقابل بر هم دارند. تغذیه تاثیر بسیار مهمی در سلامت یا ناراحتی اعصاب و روان دارد. تغذیه صحیح می‌تواند باعث تقویت اعصاب و روان شود».
وی گفت: «لازم است بدانیم کدام یک از مواد مغذی بر روی سلامت اعصاب و روان تاثیر دارند. انرژی یکی از عوامل مهمی است که در سلامت سیستم عصبی خیلی موثر است. کربوهیدرات یا قند خون که گلوکز نام دارد، در وضعیت عصبی انسان خیلی موثر است. افت قند خون که در اثر رژیم‌های لاغری غلط یا در اثر تغذیه نامناسب ایجاد می‌شود، می‌تواند عوارض عصبی خیلی شدید مانند عصبانیت، پرخاشگری، بی‌میلی به کار، بی‌حوصلگی و افسردگی ایجاد کند».
دکتر بزرگمهر بیان نمود: «یکی دیگر از عواملی که خیلی بر روی اعصاب موثر است، ویتامین‌های گروه B هستند. ویتامین‌های گروه B که عمدتا در جوانه‌ها، غلات سبوسدار، لبنیات، جگر، گوشت قرمز، مرغ، ماهی و سبزیجات برگ‌سبز وجود دارد، در سلامت سیستم عصبی خیلی موثرند. حتی می‌توان گفت کمبود یکی از ویتامین‌های گروه B، یعنی ویتامین 12 می‌تواند باعث افسردگی خیلی شدید شود و یا کمبود ویتامین PP یا نیاسین ایجاد افسردگی می‌کند.
ویتامین 1B یا تیامین نیز می‌تواند در سلامت سیستم عصبی موثر باشد. ویتامین C چون باعث تولید انتقال‌دهنده‌های عصبی می‌شود، تاثیر مهمی در سلامت سیستم عصبی و آرامش اعصاب دارد. از املاح هم می‌توانیم از ید و آهن نام ببریم. اگر مادر در دوران بارداری دچار کمبود ید باشد، حتی نوزادش عقب‌افتاده ذهنی به دنیا می‌آید و یا در دوران شیردهی اگر ید به مقدار کافی به بدن مادر نرسد و در شیر مادر موجود نباشد، کودک عقب‌افتاده ذهنی می‌شود، البته با علائم خفیف‌تر.
افراد بزرگسال هم اگر دچار گواتر یا کم‌کاری غده تیروئید شوند، دچار بهت‌زدگی، کمبود حافظه، کاهش قدرت یادگیری و عوارض عصبی می‌شوند. آهن هم به دو دلیل در سلامت سیستم عصبی موثر است. یکی به دلیل اینکه اکسیژن را به سلول‌ها می‌رساند و کمبود آهن باعث می‌شود سلول‌ها اکسیژن کافی دریافت نکنند و سلول‌ها از جمله سلول‌های عصبی نتوانند کار خود را به خوبی انجام دهند و همین‌طور چون در واکنش‌های داخلی اثر دارد، کمبود آن می‌تواند ایجاد بی‌حوصلگی، آسیب‌پذیری و ناراحتی‌های اعصاب کند.
