این مواد وقتی زیر پوست کار گذاشته می‌شوند، واکنش التهابی شدیدی ایجاد کرده و باعث التهاب و قرمزی پوست می‌شوند. گاهی این واکنش آنقدر شدید است که به‌دلیل التهاب زیاد مویرگ‌های زیادی در ناحیه رشد کرده و بینی این افراد به‌شدت قرمز می‌شود. عارضه دیگر، احتمال عفونت و آبسه است که در این حالت تنها راه خارج کردن پروتز با جراحی است.
یک عارضه که از همه عوارض دیگر بدتر است، نمایان شدن پروتز از زیر پوست است. در این حالت به‌دلیل التهاب و عفونت، پوست به‌شدت نازک شده و سلول‌های آن می‌میرند؛ در نتیجه پروتز از زیر پوست بیرون می‌زند که هم بسیار بدمنظره است و هم دست جراح را برای جراحی‌های تصحیحی می‌بندد؛ چون خراب شدن پوست بینی بدترین اتفاقی است که می‌تواند رخ دهد.
تقویت بینی بدون جراحی
نقایص کوچک را می‌توان با روش‌های غیرجراحی نیز اصلاح کرد. نقایص بزرگ را هم می‌توان به‌طور نسبی تصحیح نمود تا از آن حالت ناخوشایند اولیه خارج شوند. این کار برای بیمارانی که به هر دلیلی نمی‌خواهند جراحی شوند یا جراحی در آنها با ریسک همراه است، کاربرد دارد. موادی که برای تصحیح غیرجراحی استفاده می‌شود، شبیه همان پرکننده‌هایی هستند که در اعمال جوانسازی غیرجراحی از آنها استفاده می‌شود.
جنس این مواد به گونه‌ای است که کاملاً طبیعی بوده و بعد از مدتی توسط بافت‌های بدن جذب می‌شوند و باید جوانسازی تکرار شود. در بینی نیز همین اتفاق می‌افتد؛ اما این تکرارپذیر بودن عیب نیست، بلکه حسن است. چون وقتی بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته و پیوندی برای او صورت می‌گیرد، این کار را می‌توان یک بار به‌خوبی انجام داد. حال اگر پیوند جذب شد یا مشکلی پیش آمد، ریسک جراحی بعدی آنقدر بالاست که دیگر نمی‌توان دوباره جراحی کرد.
اما در تصحیح غیر جراحی، دوباره به هر صورتی که بخواهیم می‌توانیم بینی را شکل دهیم. اگر این کار خوب انجام شود و ماده به درستی انتخاب شده باشد عوارض آن از جراحی کمتر است. اکنون در بیمارانی که بعد از جراحی دچار جذب قسمتی از غضروف می‌شوند، برای جبران بخش جذب شده دیگر بیمار را جراحی نمی‌کنیم بلکه با همین روش‌های غیرجراحی نقص برطرف می‌شود.
تاکنون در سطح دنیا، تجربیات شخصی خود در تصحیح غیرجراحی نقایص بینی را بارها ارائه کرده‌ام و این موضوع از مباحث بسیار جالب توجه در جراحی پلاستیک بینی است که می‌توان مستقلاً در مورد آن بحث کرد.
مشکلات یک بینی کوچک‌شده
در بینی‌های کوچک‌شده جراحان با دو مشکل روبه‌رو هستند: یکی کمبود غضروف یا استخوان و دومی که از برداشت بیش از حد غضروف هم بدتر است، بینی‌هایی است که پوست‌شان هم برداشته شده؛ یعنی در برخی بینی‌ها پره هم کوچک و باریک شده است. تصحیح این نقایص بی‌نهایت مشکل است.
پزشک هر چقدر هم لازم باشد، غضروف برای اصلاح بینی فراهم می‌کند، ولی پوست را چه کنیم؟ بینی فقط در حدی می‌تواند تصحیح شود که پوست اجازه دهد. وقتی پوست به ما فضا ندهد و کشیده نشود، کاری از دست جراح برنمی‌آید. در برخی از این بینی‌ها ارتفاع پایه بینی آنقدر کم شده که نوک تقریباً به بالای لب می‌چسبد.
وقتی از پایین نگاه می‌کنیم، ارتفاع پره وسط بینی بسیار کم است. اصطلاحاً به این حالت under projected می‌گویند. تصحیح این بینی‌ها نیز بی‌نهایت دشوار است، چون اگر غضروف کافی هم فراهم شود، برای بازسازی باید یک اسکلت ال(L) شکل در بینی ایجاد کرد که یک ضلع آن پشت بینی است و دیگری پایه بینی.
حالا وقتی سوراخ‌های بینی کوچک شده پایه بینی هم آنقدر کوچک می‌شود که نمی‌توان این اسکلت را سوار کرد، چون اگر پایه(یا همان پره وسط بینی)طول کافی نداشته و کوچک باشد، تحمل وزن غضروف پشت بینی را نخواهد داشت.
مشکلاتی که بدتر می‌شوند
متأسفانه برخلاف تصور خیلی‌ها که فکر می‌کنند مشکل به مرور بهتر می‌شود، در بینی‌های کوچک‌شده سال به سال مشکلات بیشتر می‌شود. بینی‌هایی که بیش از حد کوچک شده‌اند، به‌دلیل وسعت برداشت بافت بینی با افزایش سن چروکیده‌تر شده و مشکلات‌شان تشدید می‌شود.
در این بینی‌ها به مرور صدا هم تغییر می‌کند؛ چون حجم حفره بینی بیش از حد کوچک شده و صدا رزونانس طبیعی نخواهد داشت و صدای این افراد همیشه مثل صدای افراد سرماخورده است.به همین دلیل همیشه به بیماران توصیه می‌شود در جراحی بینی از پزشک، زیبایی و تناسب بخواهند، نه کوچکی؛ چون وقتی کوچک شد، دیگر نمی‌توان به این راحتی‌ها آن را بزرگ کرد.
برای خواندن بخش اول- بینی كوچك- اینجا کلیک کنید.
