دکتر محمد رضا صفری نژاد
ناباروری دارای استرس شدید بر خانواده‌ها است و اگر غیر قابل درمان باشد، مسائل اجتماعی و خانوادگی زیانباری بدنبال خواهد داشت. پانزده درصد مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمی هستند به عبارت دیگر تعداد اسپرم مرد صفر است. بسیاری آزواسپرمی را مترادف با ناباروری غیر قابل درمان می‌دانند.
تشخیص و درمان ناباروری پرهزینه است و در مواردیکه مرد دارای آزواسپرمی است هزینه‌ها چندین برابر می‌شود. باید تکلیف اینگونه خانواده‌ها را بسرعت مشخص کرد. من بیماران مبتلا به آزواسپرمی دارم که بیش از 10 سال است که از یک مطب به مطب دیگر در حال رفت و آمد و درمان هستند.
باید ظرف حداکثر 10 روز تکلیف زوج و علت آزواسپرمی مشخص شود اگر بیمار قابل درمان است با میزان شانس موفقیت به بیمار گفته شود و اگر غیر قابل درمان است باز باید به بیمار گفته شود که امید بی‌مورد نداشته و هزینه اضافی نکند. آزواسپرمی به معنی صفر بودن تعداد اسپرم‌ها می‌باشد.
این مردان نیازمند تشخیص دقیق هستند. آزواسپرمی پایان راه برای زوج‌ها نیست و بسیاری از این زوج‌ها می‌توانند فرزند خودشان را داشته باشند.
در مواجهه با یک زوج ناباروری که مرد دارای آزواسپرمی است باید دو اقدام زیر صورت گیرد:
در کوتاهترین زمان و با کمترین هزینه علت آزواسپرمی مشخص شود تکلیف زوج‌ها مشخص گردد، این زوج‌ها سه راه بیشتر ندارند اگر نابارور مطلق هستند به آنها گفته شود تا از هزینه کردن زیادی اجتناب کنند و بروند تصمیم خود را بگیرند. تعداد قابل توجهی از این بیماران با روش‌های لقاح مصنوعی می‌توانند صاحب فرزند شوند که در صورت تمایل می‌توانند اقدام نمایند.
ولی همیشه موفقیت‌آمیز نیست. در صورت ناباروری مطلق و عدم موفقیت روش‌های لقاح مصنوعی می‌توانند از سایر روش‌ها مثل اهداء جنین و ... استفاده نمایند که در اینجا بچه فرزند بیولوژیک پدر و مادر نخواهد بود. هر مرد مبتلا به آزواسپرمی نیازمند تمامی بررسی‌ها نیست، با معاینه بیمار و انجام آزمایشات اولیه می‌توان مشخص کرد که نزدیکترین و مقرون به صرفه‌ترین راه برای تشخیص قطعی علت آزواسپرمی کدام راه است.
متاسفانه آزواسپرمی نسبتا شایع است، یک درصد مردان و 15 درصد مردان نابارور دارای آزواسپرمی هستند. معمولا برای تشخیص علت اصلی آزواسپرمی از یک یا چند اقدام تشخیصی زیر استفاده می‌گردد:
اخذ شرح حال دقیق از بیمار معاینه فیزیکی دقیق بیمار اندازه‌گیری هورمون‌های خون که در مرحله اول شامل: LH, FSH پرولاکتین، تستوسترون، و استرادیول می‌باشد. در صورت لزوم از آزمایشات تکمیلی استفاده می‌شود. سونوگرافی از سیستم ادراری به روش‌های مختلف سونوگرافی از سیستم انزالی به روش‌های مختلف آزمایش کاریوتایپ، آزمایش تجزیه کروموزم Y ، اندازه‌گیری میزان قند، مایع منی، نمونه‌برداری از بیضه‌ها، انجام تست‌های ژنتیکی، ابتدا در این بیماران یک تشخیص احتمالی داده می‌شود و سپس بر اساس آن اقدامات تشخیصی صورت می‌گیرند.
تشخیص علت آزواسپرمی
اولین اقدام این است که مشخص کنیم آزواسپرمی انسدادی است یا غیر انسدادی. در آزواسپرمی انسدادی بیضه‌ها اسپرم تولید می‌کنند ولی لوله‌هائی که اسپرم را از بیضه خارج می‌کنند مسدود هستند. در آزواسپرمی غیر انسدادی بیضه‌ها اسپرم تولید نمی‌کنند. شانس باروری در آزواسپرمی انسدادی زیاد است حتی این بیماران گاها با یک عمل جراحی کوچک از راه طبیعی بچه‌دار می‌شوند.
انواع آزواسپرمی
قبل بیضوی بعد بیضوی
دو نوع قبل بیضوی و بیضوی آزواسپرمی انسدادی را تشکیل می‌دهند ولی نوع بعد بیضوی همان نوع انسدادی است. بر اساس دو پارامتر آزمایش تجزیه منی می‌توان اطلاعات زیادی کسب کرد و آن حجم و pH مایع منی است. مایع منی از سه جزء اصلی تشکیل شده است: اسپرم‌ها که در بیضه‌ها تولید شده و از طریق لوله‌های منی بر به بیرون منتقل می‌شوند. اسپرم‌ها حدود یک درصد حجم مایع منی را تشکیل می‌دهند.
ترشحات کیسه‌های منوی که قلیائی بوده و حدود 70 درصد حجم مایع منی را شامل می‌شود. قلیائیت مایع منی تماما وابسته به ترشحات کیسه‌های منوی است. ترشحات پروستات که اسیدی بوده و حدود 30 درصد حجم مایع منی را تشکیل می‌دهند.
چون قلیائیت ترشحات کیسه‌های منوی بر اسیدیته ترشحات پروستات غلبه دارد، بنابراین مایع منی خاصیت قلیائی دارد. برای تشخیص می‌توان از دو مورد زیر استفاده کرد...
برای خواندن بخش دوم- مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمی- اینجا كلیك كنید.
