تحریریه ماهنامه دنیای سلامت
شاید شما هم در باره مثبت‌نگری و هوش مثبت‌نگر چیزهایی شنیده باشید. هوش مثبت‌نگر یعنی توانایی دیدن امكان‌های مختلف نهفته و مثبت در یك موقعیت خاص؛ مثلاً توانایی دیدن درختی تنومند در دانه‌ای كوچك. یعنی قابلیت وجود یك درخت را از همان ابتدا در یك دانه كوچك حس كنیم و ببینیم و با توجه به آن تصمیم بگیریم یا راه حل پیدا كنیم.
همه افراد كم و بیش از این قابلیت برخوردارند، یعنی همه دارای هوش مثبت نگرند، اما ممكن است از آن استفاده شایان توجهی نكنند. جالب اینجاست كه این هوش در تربیت فرزندان و حتی در رویارویی با مشكلات كودكان و نوجوانانی كه با آنها در ارتباطیم یا در حال آموزش آنها هستیم، تاثیر بسزایی دارد. نشان می‌دهد كه هوش مثبت‌نگر مادرزاد یا تغییرناپذیر نیست می‌تواند تقویت شود و پرورش یابد. شناسایی و پرورش این هوش عامل موفقیت و كامیابی و همچنین رفتار مناسب با دیگران و اطرافیان است.
یافتن راهكارهای جدید
به كودكان و نوجوانان بیاموزید در هر شرایطی به دنبال یافتن راهی جدید باشند؛ راهی كه دیگران به خاطر قالب‌های كهنه ذهنی و شرطی شدن‌ها معمولا آن را نمی‌بینند. برای مثال وقتی با فرزندانتان می‌خواهید به خرید بروید هر بار از یك مسیر جدید بروید و مسیر حركت خود را تغییر دهید.
این مسأله می‌تواند نمادی از شكستن قالب‌های خشك شكل گرفته در ذهن ما باشد؛ به این معنا كه در تمام طول زندگی هیچ وقت مسیر خود را تغییر نداده‌اند و اصلاً نمی‌دانند اطرافشان چه خبر است بعضی افراد و به همین دلیل در یافتن مسیرها و راه‌حل‌های جدید دچار نوعی جمود هستند. تغییر عمدی بعضی از عادت‌ها فرد را با امكانات جدید روبه‌رو می‌سازد و تمرینی است برای افزایش انعطاف‌پذیری.
به كودكان خود یاد بدهید به اطرافشان توجه كنند. در هر مسیری همه چیزهای جدید را ببینند و برای هر كاری مسیرها و راهكارهای جدید پیدا كنند. در ابتدا باید خودتان آنها را راهنمایی كنید و سپس این آنها هستند كه می‌توانند راه‌های جدید را به شما نشان دهند؛ چون ذهن آنها خودبه خود این كار را انجام می‌دهد.
تشویق بچه‌ها، درحال انجام كار صحیح
این كار در واقع توجه به بچه‌ها برای تشویق بموقع آنهاست. برای انجام درست این فن، از قبل به فرزندتان بگویید كه وقتی كار خوبی انجام دهد یا كاری را خوب انجام دهد و موفق شود، او را تشویق خواهید كرد و بدین ترتیب به او یاد بدهید كه منتظر كارهای مثبتش هستید.
سپس به محض اینكه او را در حین انجام كار مطلوب و صحیح گیر آوردید، نشان دهید چه احساس خوبی درباره كارش دارید. بعد از این ابراز احساس، كمی سكوت كنید تا بتواند احساس خوب شما را حس كند، بعد با توجه به سن او می‌توانید بغلش كنید و بگویید دوستش دارید( یا كاری شبیه اینها كه با موقعیت همخوانی داشته باشد). این احساس خوشایند تا آخر عمر با او باقی خواهد ماند، در حالی كه این تحسین یا تشویق، وقت چندان زیادی از شما نخواهد گرفت.
تغیییر نحوه تفكر و احساس
به كودكان و خصوصا به فرزندان نوجوان خود یاد دهید گاهی نحوه فكر كردن خود را تغییر دهد. جرالد ادلمن، برنده جایزه نوبل 1972 می‌گوید، مغز ما 30 میلیارد سلول و 40 میلیارد ارتباطات عصبی دارد. اگر از این ارتباط‌های عصبی استفاده كنیم، در ما باقی می‌مانند و حفظ می‌شوند؛ اما آن دسته اتصالاتی كه بسیار كم و در سطح حداقل از آنها استفاده شود، به مرور تخریب و یا به اصطلاح "هرس" می‌شوند.
هر قدر ما بعضی از فرآیندهای مغزی را بیشتر انجام دهیم، این اتصال‌ها قوی‌تر می‌شوند، بنابراین اگر ما آگاهانه بر روی احساسات مثبت كار كنیم، اتصال‌های عصبی مربوطه تقویت می‌شوند. همچنین اگر تصمیم بگیریم كه خوشحال باشیم، اتصال‌های عصبی خاص مربوط به خوشحالی تقویت می‌شوند، به عبارتی، وقتی انتخاب كنیم كه چه جهت و حالت فكری داشته باشیم، بالاخره به آن حالت دست پیدا می‌كنیم.
كودكان برای خوشحال بودن استعداد ذاتی دارند، اما متاسفانه به مرور كه بزرگ‌تر می‌شوند، این استعداد در آنها كمرنگ شده و گاه می‌میرد. با یادآوری این كار به فرزندان خود، این استعداد را در آنها زنده نگه دارید. گاهی وقتی احساس متفاوتی دارند، به آنها بگویید كه می‌توانند همین الان شاد باشند...
برای خواندن بخش دوم -تقويت افكار در کودك- اینجا کلیک کنید.
