انگشت ماشه‌ای (Trigger Finger) یا «قفل شدن انگشت» وضعیتی است که در آن انگشتان دست هنگام خم و راست شدن به سختی حرکت می‌کنند و ممکن است در موقعیت خمیده گیر کنند. این وضعیت معمولاً با درد، تورم و احساس قفل شدن یا «چفت شدن» انگشت همراه است. در این مقاله، به بررسی علل، علائم و روش‌های تشخیص و درمان انگشت ماشه‌ای می‌پردازیم تا با شناخت بهتر این مشکل، بتوانید از بروز یا پیشرفت آن جلوگیری کنید.
انگشت ماشه ای چیست؟
انگشت ماشه‌ای یا تریگر فینگر (Trigger Finger) نوعی اختلال در حرکت طبیعی انگشتان دست است که باعث می‌شود انگشتان هنگام خم شدن یا صاف شدن، به‌صورت ناگهانی و قفل‌گونه حرکت کنند. این حالت به دلیل التهاب یا ضخیم شدن تاندون‌های دست رخ می‌دهد. تاندون‌ها وظیفه اتصال عضلات به استخوان‌ها را دارند و به حرکات انگشتان کمک می‌کنند، اما وقتی تاندون دچار التهاب شود، حرکت آن درون غلاف مخصوص خود محدود شده و باعث ایجاد حالت قفل‌شدگی می‌شود.
علل بیماری انگشت ماشه ای
انگشت ماشه‌ای به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
- استفاده بیش از حد و حرکات تکراری: فعالیت‌هایی که نیاز به حرکات مداوم و تکراری انگشتان دارند، مانند تایپ کردن، کار با ابزارهای دستی، یا نواختن ساز، می‌توانند فشار زیادی به تاندون‌ها وارد کرده و منجر به التهاب شوند.
- التهاب تاندون: التهاب در تاندون‌های دست یا ضخیم شدن غلاف آن‌ها می‌تواند باعث ایجاد مشکل در حرکت روان تاندون شود. این امر باعث ایجاد فشار روی تاندون و محدود شدن حرکات انگشتان می‌شود.
- بیماری‌های التهابی و دیابت: بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید (رماتیسم مفصلی) و دیابت می‌توانند خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای را افزایش دهند. این بیماری‌ها باعث ایجاد التهاب و آسیب به بافت‌ها و تاندون‌های دست می‌شوند.
- سن و جنسیت: انگشت ماشه‌ای بیشتر در افراد میانسال و مسن و همچنین در زنان شایع است. با افزایش سن، تاندون‌ها و بافت‌ها ممکن است خاصیت انعطاف‌پذیری خود را از دست بدهند و به التهاب حساس‌تر شوند.
- سابقه آسیب یا جراحی: آسیب‌های قبلی دست و یا جراحی‌هایی که روی دست انجام شده‌اند، می‌توانند باعث ضعف و آسیب به تاندون‌ها شوند و احتمال بروز انگشت ماشه‌ای را افزایش دهند.
شناخت این عوامل به پیشگیری از این بیماری کمک می‌کند و افراد می‌توانند با کاهش فشار بر انگشتان و انجام حرکات کششی از بروز آن جلوگیری کنند.
علائم بیماری انگشت ماشه‌ای
علائم انگشت ماشه‌ای (Trigger Finger) معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر می‌شوند:
- قفل شدن یا چفت شدن انگشت: یکی از رایج‌ترین علائم این بیماری است که باعث می‌شود انگشت در حالت خمیده بماند و به سختی صاف شود. هنگام صاف کردن انگشت، ممکن است صدای "تق" حس شود.
- درد در پایه انگشت: درد در نزدیکی کف دست، در ناحیه‌ای که انگشت به کف دست متصل است، به‌ویژه هنگام فشار دادن این ناحیه یا حرکت دادن انگشت، شایع است.
- تورم یا حساسیت به لمس: ممکن است ناحیه پایه انگشت ملتهب و متورم شود و به لمس حساس باشد.
- خشکی صبحگاهی: افرادی که به انگشت ماشه‌ای مبتلا هستند، اغلب هنگام بیدار شدن از خواب احساس خشکی و سختی در انگشتان دارند. این حالت ممکن است در طول روز بهبود یابد.
- کاهش قدرت در دست: در موارد پیشرفته، ممکن است حرکت دادن انگشت یا دست به دلیل درد و محدودیت حرکتی دشوار شود و فرد با کاهش قدرت در دست خود مواجه شود.
توجه به این علائم و مراجعه به پزشک در صورت تداوم یا شدت یافتن آن‌ها می‌تواند به تشخیص سریع و جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کند.
چگونه بیماری انگشت ماشه ای را تشخیص دهیم؟
تشخیص انگشت ماشه‌ای (Trigger Finger) به کمک معاینه فیزیکی توسط پزشک انجام می‌شود. برخی از روش‌های تشخیصی رایج شامل موارد زیر است:
- معاینه فیزیکی دست: پزشک با لمس پایه انگشت و بررسی نقاط حساس یا ملتهب، علائم انگشت ماشه‌ای را ارزیابی می‌کند. قفل شدن یا حرکت غیرعادی انگشت هنگام خم و راست کردن نیز در این مرحله بررسی می‌شود.
- بررسی سابقه پزشکی و علائم: پزشک درباره علائمی مانند درد، قفل شدن یا سختی حرکت انگشت، و شدت و مدت‌زمان آن‌ها سوال می‌پرسد. همچنین، سابقه فعالیت‌های تکراری یا وجود بیماری‌های التهابی (مثل دیابت یا آرتریت) نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. برای اینکه پزشک مورد نظر خود را پیدا کنید، می‌توانید به سایت دکتردکتر مراجعه کنید..
- تصویربرداری (در موارد خاص): در اغلب موارد، معاینه فیزیکی کافی است و نیازی به تصویربرداری نیست. اما در موارد خاص و پیچیده یا زمانی که پزشک نیاز به بررسی دقیق‌تری دارد، ممکن است از سونوگرافی یا اشعه ایکس استفاده شود تا وضعیت تاندون‌ها و بافت‌های اطراف مشخص شود.
تشخیص سریع و صحیح انگشت ماشه‌ای به پیشگیری از پیشرفت بیماری و انتخاب بهترین روش درمان کمک می‌کند.
راه‌های درمان غیر جراحی انگشت ماشه ای
درمان‌های غیرجراحی انگشت ماشه‌ای معمولاً در مراحل ابتدایی بیماری مؤثر هستند و به کاهش التهاب و بهبود حرکت انگشت کمک می‌کنند. برخی از روش‌های غیرجراحی رایج شامل موارد زیر است:
- استراحت و تغییر فعالیت‌ها: کاهش یا توقف فعالیت‌هایی که باعث فشار مکرر بر انگشتان می‌شوند، مانند تایپ طولانی‌مدت یا کار با ابزارهای دستی، به تاندون‌ها فرصت استراحت و بهبود می‌دهد.
- استفاده از یخ یا گرما: استفاده از یخ روی ناحیه ملتهب به کاهش تورم و درد کمک می‌کند. در برخی موارد، گرما نیز می‌تواند به شل شدن عضلات و کاهش ناراحتی کمک کند.
- تمرینات کششی: تمرینات ملایم و کششی برای انگشتان و دست می‌تواند به بهبود انعطاف‌پذیری و جلوگیری از سفتی انگشت کمک کند. این تمرینات باید به‌آرامی انجام شوند تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود.
- اسپلینت یا آتل: استفاده از آتل یا اسپلینت برای نگه داشتن انگشت در حالت مستقیم به تاندون‌ها فرصت بهبودی می‌دهد و از فشار بیشتر جلوگیری می‌کند. معمولاً این روش در طول شب استفاده می‌شود.
- داروهای ضدالتهابی: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن به کاهش التهاب و تسکین درد کمک می‌کنند. این داروها باید با مشورت پزشک مصرف شوند.
- تزریق کورتیکواستروئید: در مواردی که درد و التهاب شدید باشد، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید در اطراف تاندون را توصیه کند. این تزریق معمولاً به کاهش سریع التهاب و بهبود حرکت انگشت کمک می‌کند، اما تأثیر آن موقتی است.
درمان‌های غیرجراحی معمولاً در مراحل اولیه بیماری مؤثر هستند، و در صورت عدم پاسخ مناسب، ممکن است درمان‌های جراحی مورد بررسی قرار گیرند.
برای خرید انواع آتل انگشت می‌توانید از به فروشگاه اینترنتی سیب 115 مراجعه کنید.
راه های درمان غیر جراحی انگشت ماشه ای
درمان‌های غیرجراحی انگشت ماشه‌ای می‌توانند با استفاده از روش‌های فیزیوتراپی و تکنیک‌های مختلف به کاهش التهاب، بهبود جریان خون و تقویت بافت‌های دست کمک کنند. برخی از روش‌های مؤثر در این نوع درمان عبارتند از:
- فیزیوتراپی با تمرکز بر افزایش جریان خون: فیزیوتراپی می‌تواند جریان خون در ناحیه تاندون‌ها را افزایش داده و فرآیند بهبودی را سرعت بخشد.
- استفاده از گرما و الکتروتراپی: این روش‌ها باعث افزایش گردش خون و کاهش درد در بافت‌های آسیب‌دیده می‌شوند. گرما به شل شدن عضلات و بهبود حرکت انگشت کمک می‌کند، در حالی که الکتروتراپی می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند.
- استفاده از امواج صوتی یا اولتراسوند: امواج اولتراسوند با افزایش حرارت در ناحیه تاندون آسیب‌دیده، به تحریک فرآیندهای ترمیمی و کاهش التهاب کمک می‌کنند.
- دیاترمی: این روش درمانی با استفاده از امواج رادیویی و ایجاد گرما در بافت‌های عمیق‌تر، باعث کاهش سفتی و بهبود جریان خون می‌شود.
- استفاده از شاک ویو تراپی با دوز ملایم: شاک ویو تراپی به تحریک بافت‌ها و تسریع بهبودی کمک می‌کند و باعث کاهش درد و التهاب در ناحیه مبتلا می‌شود.
- تقویت عضلات با تمرینات طبی: تمرینات کششی و تقویتی می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری و قدرت دست و انگشتان کمک کرده و مانع از تکرار مشکل شوند.
- مایوفاشیال ریلیز و کشش تاندون: این تکنیک‌ها به آزادسازی بافت‌های فشرده‌شده و تسهیل حرکت طبیعی انگشتان کمک می‌کنند.
- استفاده از لیزرهای کم‌توان و پرتوان: این لیزرها برای کاهش درد و التهاب استفاده می‌شوند و می‌توانند با نفوذ به عمق بافت‌ها، ترمیم آن‌ها را بهبود بخشند.
- میدان‌های مغناطیسی یا مگنت تراپی: این روش با تحریک عصب‌ها و بافت‌های آسیب‌دیده، به تسریع فرآیند ترمیم و کاهش التهاب کمک می‌کند.
- کینزیوتیپینگ: با استفاده از نوارهای مخصوص، کینزیوتیپینگ به تثبیت انگشتان و کاهش فشار روی تاندون‌ها کمک کرده و به بهبود حرکات انگشتان کمک می‌کند.
این روش‌های غیرجراحی می‌توانند به‌عنوان درمان‌های مؤثر برای کاهش علائم انگشت ماشه‌ای مورد استفاده قرار گیرند و در بسیاری از موارد، نیاز به جراحی را برطرف کنند.
درمان انگشت ماشه ای به روش جراحی
درمان جراحی انگشت ماشه‌ای (Trigger Finger) به منظور آزادسازی تاندون و رفع قفل‌شدگی انگشت انجام می‌شود. هدف اصلی این جراحی باز کردن تونل غلاف تاندون است تا تاندون بتواند آزادانه حرکت کند و از گیر کردن یا قفل شدن جلوگیری شود. این جراحی معمولاً به‌صورت سرپایی انجام می‌شود و نیازی به بستری شدن شبانه در بیمارستان ندارد. در طول عمل، بیمار معمولاً یک بی‌حسی موضعی دریافت می‌کند تا ناحیه دست بی‌حس شده و دردی احساس نکند. جراحی از طریق برشی کوچک در کف دست یا گاهی با استفاده از نوک یک سوزن انجام می‌شود. در این روش، پزشک غلاف تاندون را می‌برد تا فضا برای عبور آسان‌تر تاندون فراهم شود. پس از ترمیم و بهبود غلاف، این ناحیه شل‌تر می‌شود و تاندون بدون مقاومت می‌تواند از داخل تونل عبور کند.
