زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

ملوك محمدی؛ لیسانس تربیت بدنی

از آنجایی كه زندگی بشر به سوی ماشینی شدن پیش می‌رود و تحرك بدنی در طول روز كاهش می‌یابد، سلامتی انسان به مخاطره افتاده است. افزایش تعداد سزارین و زایمان‌های سخت یكی از مواردی است كه گاهی به كاهش فعالیت بدنی مادران در دوران بارداری نسبت داده می‌شود.

طولانی شدن مدت زمان زایمان عوارض مختلفی، مانند عفونت داخلی رحم، افت ضربان قلب جنین، اسیدی شدن خون جنین و تاثیرات نامطلوب روانی و جسمانی دیگری بر مادر و جنین دارد. خطرات عمده‌ای مانند عفونت شدید، حملات ترومبوآمبولی و عوارض ناشی از بیهوشی مربوط به عمل سزارین شایع‌تر و شدیدتر از زایمان طبیعی است. برخی از تحقیقات نشان داده است كه انجام فعالیت بدنی در دوران بارداری، مدت زمان مرحله فعال یا مرحله دوم زایمان را كوتاه‌ می‌كند.

اما، بعضی از تحقیقات دیگر این نتیجه را تایید نكرده است. درباره تاثیر فعالیت ورزشی در دوران بارداری به نوع زایمان نیز تحقیقات محدودی انجام شده و نتایج مختلفی حاصل گردیده است. به گونه‌ای كه برخی از تحقیقات نشان دهنده تاثیر مثبت فعالیت ورزشی بر نوع زایمان بوده و برخی از نتایج دیگر نیز حاكی از عدم تاثیر فعالیت ورزشی بر نوع زایمان است.

تحقیقات فیزیولوژیكی نشان می‌دهد كه مادران باردار سالم می‌توانند بین نیازهای فیزیولوژیكی مربوط به فعالیت ورزشی خود و رشد جنین سازگاری به وجود آورند. به طور مثال، چنانچه هنگام انجام فعالیت ورزشی، به ظاهر، جریان خون رحم كاهش می‌یابد، این‌طور به نظر می‌رسد كه مكانیسم‌های جبران‌كننده‌ای مانند افزایش برداشت اكسیژن و توزیع بیشتر جریان خون كمك می‌كند تا اكسیژن رسانی به جنین ثابت بماند.

به طور كلی، به دلیل تعداد محدود تحقیقات انجام شده در این زمینه، ضد و نقیض بودن نتایج این تحقیقات، توصیفی بودن اغلب تحقیقات و عدم كنترل برخی از عوامل مهم و موثر بر زایمان در بیشتر تحقیقات، انجام پژوهش‌هایی بیشتر در این زمینه ضروری است، تا بدین وسیله بتوان برنامه ورزشی مناسبی را به مادران باردار توصیه كرد. جمعی از محققان ایرانی تحقیقی را روی شماری از زنان باردار نخست‌زای سالم و غیرورزشكار انجام دادند.

در این تحقیق پژوهشگران با دادن توصیه‌های غذایی و فعالیت‌های ورزشی لازم روی زنان باردار كه به دو گروه تجربی و كنترل تقسیم شده بودند، از هفته 26 (ماه هفتم) بارداری مطالعاتی انجام دادند. گروه تجربی از این مادران باردار از هفته 26 بارداری به مدت 10 هفته به تمرین‌هایی پرداختند كه براساس راهنمایی‌های  محققین انتخاب و تهیه شده بود. جلسات تمرین شامل پیاده‌روی برای گرم و سرد كردن و تمرینات موزون در حالت ایستاده و خوابیده بود.

تمرینات چرخش لگن و تمریناتی كه عضلات لگن را درگیر می‌كرد، نیز در برنامه آنها گنجانده شده بود. اما، به دلیل وضعیت خاص آزمودنی‌ها و غیرقدرتی بودن تمرینات، تاثیر معنی‌داری بر افزایش قدرت انقباض عضلات شكم نداشت. مواردی مختلف در این نوع پژوهش‌ها وجود دارد كه تاثیر بسیاری بر نتیجه تحقیق می‌گذارد...

برای خواندن بخش دوم- ورزش در دوران بارداری- اینجا کلیک کنید.