ركسانا خوشابی؛ كارشناس ارشد مشاوره
این روزها تقریبا همه آدم‌ها به دنبال پارو كردن پول و ثروت‌اند، مخصوصا اگر باد آورده بوده و لازم نباشد برای به دست آوردن آن زحمت زیادی بكشند. اكثر افراد می‌خواهند كمی، فقط كمی دست‌هایشان را دراز كنند و ناگهان ثروت هنگفتی در آغوششان بیفتد، یعنی منتظرند ناگهان یك عالم پول یا شاید هم یك گنج بزرگ، به سویشان پرواز كند و در دست‌هایشان فرود بیاید، آن هم لابد با یك موشك پرقدرت و سریع!
اما آیا به دست آوردن پول و ثروت، تا این حد راحت و بی‌دردسر است؟ باید بگویم هم بله و هم نه. می‌دانید چرا؟
نظریه‌ها و عقاید مختلفی درباره به دست‌آوردن پول و افزایش دارایی وجود دارد كه اینك می‌خواهم بعضی از آنها را به كمك همدیگر مرور كنیم:
ریش‌سفیدها و گیس‌سفیدها می‌گویند «نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود» و معتقدند برای رسیدن به ثروت و خصوصا به پول حلال، باید تلاش كرد و پول حلال جز با زحمت بسیار و عرق جبین، به دست نمی‌آید و این یعنی اینكه برای رسیدن به پول هنگفت، حتما باید خودت یك سفینه درست و حسابی بسازی كه تو را به كوه ثروت پرتاب كند و باز یعنی اینكه با تنبلی و تن‌پروری از هیچ جاده‌ای (حتی اگر كهكشان راه شیری هم باشد) نمی‌توان به ثروت رسید.
در عوض، بعضی از افراد هستند كه بدون زحمت كشیدن و عرق ریختن، هر روز دارند پول پارو یا جارو می‌كنند، به طوری كه نمی‌دانند با آن همه پول چه كار كنند. از نظر آنها پول همیشه بوده و هست و هر وقت بخواهند یك صندوق پر از گنج برایشان ارسال می‌شود!
دسته‌ای دیگر می‌گویند: «ما از صبح تا شب برای به دست آوردن یك لقمه نان می‌دویم و می‌دویم، پولمان هم حلال است اما بركت ندارد، صد تا نردبان را هم كه بالا برویم، به پشت‌بام یك ساختمان ده طبقه نمی‌رسیم، دیگر چه رسد به كوه ثروت»!
در این میان افرادی هم هستند كه معتقدند جهان پر از نعمت و فراوانی است؛ نعمت‌هایی كه هر لحظه و هر روز به سویمان سرازیر می‌شوند. چه آنها را ببینیم یا نبینیم و لمس‌شان كنیم یا نكنیم. ممكن است خودمان موانع و سدهایی بر سیاره زندگی‌مان ایجاد كنیم، اما فراوانی و بركت همچنان وجود دارد، كافی است گشاده باشیم، راه‌ها را نبندیم و چشم به راه باشیم، آنگاه هر روز سفینه‌هایی از پشت بام یا پنجره خانه به سراغمان می‌آیند تا ما را راحت و بی‌دردسر به ماه ببرند!
اما متاسفانه اكثر ما سفینه‌های پیش‌ساخته و آماده را باور نداریم. ما درگیر باورهای دروغینی هستیم كه به ما می‌گویند فقر حقیقت دارد و ثروت و دارایی، رویای بیش نیست و اگر هر روز منتظر بمانیم، هیچ وسیله‌ای از راه نخواهد و ما را به هیچ كره‌ای نخواهد برد. به همین دلیل تا آخر عمر پشت درهای بسته باقی می‌مانیم و حتی یك نردبان هم پیدا نمی‌كنیم كه با آن بالا برویم، چه برسد به موشك و سفینه فضایی!
اینك یك سوال ساده پیش می‌آید. چرا در اكثر نظریه‌های موجود درباره ثروت، تنها به كمیت و اندازه پول توجه می‌شود و چرا به ندرت از كیفیت پول سخن به میان می‌آید؟ و حتی همین عبارت «كیفیت پول» ناآشنا به نظر می‌رسد؟...
برای خواندن بخش دوم- پرتاب به كره ثروت- اینجا کلیک کنید.
