زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

هنگ‌كنگ يك منطقه ويژه اداري در جنوب شرقي چين است. از سه ناحيه اصلي به نام‌هاي هنگ‌كنگ آيلند، كولون و نيوتريتوريس تشكيل شده است.
مساحت آن در حدود 1095 كيلومتر مربع است، در چنين منطقه كوچك، جمعيتي حدود 5/6 ميليون نفر مستقر مي‌باشند، كوچك و محدود بودن منطقه از يك سو و از سوي ديگر تراكم جمعيتي زياد، باعث شده است كه بيشتر مردم هنگ كنگ در ساختمان‌هاي مرتفع و آسمان خراش زندگي يا كار كنند. طبق آمار، تعداد ساختمان‌هاي مرتفع بيش از 15000 بلوك است.
به دليل همين تراكم جمعيتي زياد، آتش سوزي بسياري در اين ساختمان‌ها رخ مي‌دهد. در نتيجه، تعداد استمداد تلفني شهروندان براي اطفاء حريق از سازمان آتش نشاني به نسبت‌ زياد است. در سال 2003 ميلادي سازمان آتش نشاني و خدمات ايمني هنگ‌كنگ بيش از 774/37 مورد درخواست تلفني در خصوص آتش نشاني و امداد دريافت نموده است. ميانگين درخواست روزانه، برابر 103 مورد است.
سازمان آتش نشاني و خدمات ايمني هنگ‌كنگ، سازمان ارائه دهنده خدمات اضطراري و مسؤول رسيدگي به حوادث آتش سوزي و نجات و امداد در خشكي و دريا است. اين سازمان، همچنين خدمات فوريت‌هاي پزشكي و انتقال بيماران و مجروحان به بيمارستان‌ها را نيز انجام مي‌‌دهد، در عين حال خدمات عمومي پيشگيري و آموزش‌هاي حفاظت و ايمني را نيز ارائه مي‌كند.
به طور كلي، پرسنل رسمي اين سازمان 8688 نفر است كه شامل 2000 نفر پرسنل فوريت‌هاي پزشكي مستقر در 74 ايستگاه آتش نشاني، 31 ايستگاه مستقل فوريت‌هاي پزشكي و 6 ايستگاه آتش نشاني دريايي است.
همان‌طور كه اشاره شد، در هنگ‌كنگ هزاران آسمان خراش از انواع مختلف وجود دارد. در حال حاضر، بلندترين آنها، ساختمان مركز بين‌المللي مالي و اعتباري است كه 88 طبقه و 420 متر ارتفاع دارد.
البته، اين ساختمان به سيستم‌هاي پيشرفته آتش نشاني، شامل سيستم آبپاش خودكار، سيستم تخليه دود، پله فرار اضطراري و غيره مجهز است. از طرفي تعداد زيادي ساختمان مرتفع قديمي نيز وجود دارد كه از حداقل وسايل و تجهيزات ايمني برخوردار هستند. وسايل و تجهيزات قديمي، مطابق با قوانين گذشته از كارايي پيشرفته و قابل توجهي برخوردار نيستند. در 20 نوامبر سال 1996م آتش سوزي مصيبت باري در يكي از اين ساختمان‌هاي مرتفع قديمي رخ داد. اين ساختمان، گارلي بلدينگ نام داشت چند روز قبل از وقوع فاجعه، آسانسورهاي ساختمان تحت تعميرات اساسي قرار گرفته بودند. يكي از اتاقك‌هاي آسانسور از ريل فلزي مربوطه بيرون آورده شد، درهاي آسانسور مزبور در طبقات مختلف به منظور تعويض با انواع جديدتر باز شدند. روزنه‌هاي ايجاد شده، به عنوان يك راه‌حل موقت براي اجتناب از سقوط افراد به داخل چاه آسانسور، با ديواره‌اي از الوار چوبي مسدود شدند. در داخل چاه آسانسور براي كارگران تعميركار، داربستي از ني خيزران ساخته شده بود. در بعدازظهر روز 20 نوامبر، كارگران تعميركار مشغول جوشكاري در داخل چاه آسانسور بودند. مواد مذاب حاصل از جوشكاري از بالا به اطراف پاشيده مي‌شد تا آنكه، ديواره چوبي جلوي درب طبقه دوم را به آتش كشيد. آتش به سمت بالا زبانه كشيد. با مشتعل شدن داربست ساخته شده از خيزران، آتش به شكل قارچ در چاله آسانسور گسترش يافت. در مواجه شعله‌هاي آتش با ديوارهاي چوبي مسدود كننده ورودي‌هاي آسانسور، اين ديواره‌ها به سرعت مشتعل شده و فرو ريخت. در نتيجه آتش به داخل طبقات 13، 14 و 15 نفوذ كرد. زماني كه مردم گرفتار، در ساختمان به منظور استمداد پنجره‌ها را باز نمودند، با هجوم ناگهاني هوا به شعله‌هاي آتش، پديده فلش آور ايجاد شد، در نتيجه سه طبقه مذكور به طور همزمان منفجر شد.
در اوج عمليات آتش نشاني و امداد، بيش از 170 آتش نشان و 42 دستگاه خودروي آتش نشاني در مهار آتش شركت داشتند. علي‌رغم نجات موفقيت‌آميز بيش از 100 نفر از مردم گرفتار در ساختمان، آتش باعث مرگ 40 نفر و جراحت 67 نفر شد. 16 آتش نشان نيز مجروح شدند. از ديدگاه آتش نشانان حرفه‌اي مهار يك آتش سوزي در ساختمان‌هاي مرتفع و برج‌ها، به هيچ وجه ساده نيست. مهم‌ترين دلايل اين امر عبارتند از:
1- مشكلات مقابله با آتش سوزي ساختمان‌هاي مرتفع
1-1: مهار آتش در اين گونه ساختمان‌ها از جمله عمليات سخت فيزيكي و بدني است. البته آتش نشانان هنگام ورود به آتش نشاني، آموزش‌هاي سخت و قدرتي را طي مي‌كنند. به طور مثال بالا رفتن از نردبان آتش نشاني با تمام تجهيزات سنگين و تمام وسايلي كه براي امدادرساني و انتقال افراد حادثه ديده به مكان‌هاي امن مورد نياز است. اين افراد همچنين بايد آمادگي و تواناي كار در محيط‌هاي بسيار گرم، مرطوب و پر دود را داشته باشند.
2-1: تأمين ذخيره آب كافي، آب‌رساني و انجام عمليات آتش نشاني با استفاده از پرتاب آب به صورت جت، به ويژه در ساختمان فاقد سيستم‌هاي ثابت آتش نشاني، پروسه انرژي بري است آتش نشانان با تلاش فيزيكي زياد آن را انجام مي‌دهند.
3-1: هنگامي كه آتش نشانان مجهز به دستگاه تنفسي محيط‌هاي پر از دود فعاليت‌هاي جستجو و نجات را انجام مي‌دهند، با استرس مضاعفي روبه‌رو هستند كه باعث دشواري عمليات در آن شرايط مي‌شود.
4-1: جدا كردن فضاهاي داخلي طبقات به وسيله ديوارها و تيغه‌ها براي ايجاد اتاق‌هاي متعدد، در آتش سوزي برج‌ها و آسمان‌خراش‌ها مشكلات منحصر به فردي را ايجاد مي‌‌كند. حبس دود و گرما در فضاهاي مسدود موجود، پديده‌هاي خطرناكي مثل «فلاش‌آور» را ايجاد مي‌كند.
5-1: ايجاد اين اتاق‌ها كه به طور معمول به صورت غيراستاندارد به كمك پارتيشن‌بندي و ديواره‌هاي جدا كننده صورت مي‌گيرد، موجب هدايت غيرعادي و غيرمنتظره گسترش آتش و حركت دود مي‌شود.
2- براي مقابله با آتش در آسمان‌خراش‌ها اجراي روش‌هاي زير حياتي است:
ارزيابي اوليه
هنگامي كه به يك حادثه پاسخگويي مي‌شود، فرمانده عمليات (olc) بايستي در ذهن خود نقشه موقتي مقابله با آن حادثه را طراحي كند. در اين مورد بايستي نكات زير مورد توجه قرار گيرد.
الف: اطلاعات دريافتي از فرد تلفن كننده به آتش نشاني از قبيل شماره تلفن و محلي كه از آنجا تلفن شده است، هر نوع كالاي خطرناك و شيميايي كه به احتمال در محل حادثه قرار دارد و ...
ب: نوع سازه و خصوصيات ويژه ساختماني شامل مخاطرات مربوط به نوع تصرف و ساكنان
ج: مشكلات مربوط به دسترسي به ساختمان
د: موقعيت و مكان دقيق شيرهاي آتش نشاني و سيستم‌هاي ثابت آتش نشاني
ه‍ : نياز به تجهيزات ويژه از قبيل واحدهاي توليد كف، ابزار و تجهيزات آبرساني و ...
استقرار تجهيزات و لوله‌كشي
به محض ورود به محل حادثه بايستي تجهيزات به نحو مدبرانه و با رعايت نكات زير مستقر شوند.
الف: مناسب‌ترين محل براي استقرار تجهيزات بيروني نجات و اطفاء حريق، از قبيل نردبان موتوري، مانيتورهاي آبپاش و ... ضلع جلو يا مجارو ساختمان است.
ب: ساير تجهيزات بايستي در نزديكي ساختمان مستقر شوند.
ج: استقرار تجهيزات اصلي حاضر در محل حادثه، همچنين لوله‌كشي و گستردن شلنگ‌هاي آتش نشاني نبايد باعث كاهش قدرت عملياتي تجهيزات مزبور شود.
ارزيابي در محل
الف: تائيد نشاني محل گزارش شده، ملاحظه نشانه‌هاي آتش سوزي و افرادي كه منتظر نجات هستند به وسيله بررسي نماي ساختمان محل حادثه، پرسش به منظور كسب اطلاع از افراد درگير حادثه يا مجروح
ب: فرمانده عمليات بايستي از نگهبان ساختمان، مديريت، ساكنان و اگر امكان داشت از شخصي كه به آتش نشاني تلفن كرده بود اطلاعات بيشتري كسب كند. اين اطلاعات نوع و موقعيت آتش و نقشه ساختمان را شامل مي‌شود. چنانچه دستگاه خودكار اعلام حريق در ساختمان نصب است، پانل آن مورد بررسي قرار گيرد.
ج: در حداقل زمان ممكن وضعيت آتش سوزي بررسي شود، چنانچه آشكار است كه عمليات اوليه اطفاء حريق براي مهار آتش سوزي و غلبه بر وضع موجود كافي نيست، نيروي كمكي درخواست شود. در بررسي وضعيت آتش سوزي نكات زير بايد مورد توجه قرار گيرد:
آيا احتمال گسترش آتش وجود دارد؟
آيا در داخل ساختمان مسيرهاي تسريع كننده گسترش آتش وجود دارد؟ از قبيل كانال‌هاي عمودي و افقي، مثل چاه آسانسور و غيره
احتمالا چه تعداد مانيتور براي پرتاب آب به صورت جت مورد نياز است؟
آيا ذخيره آب خودروهاي آتش نشاني كافي است؟ و آيا به آب كمكي نياز است؟
چه نوع خطراتي ساختمان‌هاي مجاور را تهديد مي‌كند؟ چه نوع اقداماتي براي مقابله اين خطرات مورد نياز است؟
آيا عاملي براي افزايش تعداد نيروهاي امدادي وجود دارد؟ به عنوان مثال براي تخليه افراد سالخورده داخل ساختمان كه ممكن است مورد تهديد باشند و يا مورد تهديد قرار گيرند.
فرماندهي و كنترل ارتباطات
هنگامي كه با آتش سوزي ساختمان‌هاي مرتفع و آسمانخراش‌ها مقابله مي‌شود، مراقبت از افراد، ايجاد هماهنگي و كار گروهي، موارد بسيار بااهميتي محسوب مي‌شود. به همين دليل بايد «سامانه فرماندهي حادثه» كه به اختصار ICS ناميده مي‌شود، سازماندهي گردد.
اهداف ICS
ICS براي تمام عمليات اضطراري يك چارچوب و برنامه فرماندهي كامل و قابل اجرا به شمار مي‌رود. هدف آن بهبود و ارتقاء سطح فرماندهي، كنترل و هماهنگي است. اين سيستم در محل حادثه با تقويت مسئوليت‌پذيري و كنترل پرسنل، ايمني و بازده عمليات را افزايش مي‌دهد.
ساختار سازماني ICS از بالا به پايين است. در سوانح بزرگ اساس ساختار آن شامل سه سطح است. به شرح زير:
الف: سطح راهبردي: شامل فرمانده، قائم مقام فرمانده، رئيس اطلاع رساني، رئيس اطلاعات، رئيس استقرار خودروها و ... فرمانده به طور مستقيم اين سطح را اداره مي‌كند. مسؤوليت نائل شدن به اهداف راهبردي مورد نظر نيز به عهده او است. تعيين اولويت‌ها و پيش‌بيني نتايج، تعيين اهداف تاكتيكي براي واحدها، سطح شيوه كار و تعيين پروسه عمليات از ديگر وظايف فرمانده است.
«جستجو و نجات در داخل ساختمان»، «نجات در بيرون ساختمان» و «مهار آتش سوزي» سه هدف مهم راهبردي در آتش سوزي ساختماني است.
به هر جهت با توجه به وضعيت آتش، اولويت تعيين شده براي اهداف خاص، ممكن است متفاوت باشد.
ب: سطح شيوه كار: شامل مسؤولين قسمت‌هاي مختلف عمليات، امداد و نجات و ... است. وظيفه اين مسؤولين هدايت افراد تحت امرشان براي اجراي اهداف تاكتيكي مورد نظر است. به عنوان مثال، نحوه ورود به ساختمان، نحوه تهويه و مهار آتش از اهداف تاكتيكي به شمار مي‌رود كه بايد اجرا شود، مسئولين اين سطح مي‌بايست به طور مرتب گزارش پيشرفت عمليات مربوط به گروه خود را به فرمانده ارائه دهند.
ج: سطح اجرا: افراد گروه‌هاي خاص مسؤول اجراي عمليات مختلف مربوط به حوزه تخصصي خود هستند تا اهداف تاكتيكي مورد نظر به نتيجه برسد. به عنوان مثال، جستجوي يك طبقه از ساختمان، انجام عمليات اطفاء حريق از مسؤوليت‌هاي آنها است. پيشرفت عمليات بايستي توسط افراد خاصي كه حرفه يا پست سازماني آنها همين است، به طور مرتب و فوري به مسؤوليت مافوق مربوطه گزارش شود.
مستندسازي حادثه
نياز به ارائه اسناد مناسب براي شرح جزئيات حادثه، به ويژه در سوانحي كه از چند حادثه تشكيل شده‌اند و يا تلفات جاني داشته باشند، كاملا روشن است. سامانه فرماندهي حادثه (ICS) در اين خصوص فرم‌هاي مخصوصي را تهيه كرده است كه دو هدف اصلي را دنبال مي‌كند. اولين هدف ثبت كليه فعاليت‌هايي اصلي عمليات به صورت چك ليست و يادداشت است. با اين ديد كه در طي عمليات، بعضي اقدامات ضروري و حياتي غفلتا حذف نشود.
دومين هدف، استفاده از اين فرم‌ها براي حفظ مدارك و شواهد و در صورت لزوم ارائه گزارش به مراجعه قضايي است.
تاكتيك‌هاي آتش نشاني
جستجو و نجات
الف: نجات افراد زنده مهم‌ترين و اولين هدف در هر عمليات آتش نشاني است. فرمانده عمليات (OIC) بايستي به وسيله اجراي ICS، رئيس گروه جستجو و نجات و تيم او را براي انجام سريع‌ترين عمليات جستجو و نجات راهنمايي نمايد.
ب: تمام ساكنيني كه به خطر نزديك‌تر هستند، بايد در اولويت قرار گيرند.
ج: كليه قسمت‌هاي ساختمان كه دچار حادثه شده است، بايد از نظر وجود ساكنين يا حادثه ديدگان مورد جستجوي دقيق قرار گيرد. جستجو بايد كليه قسمت‌هاي پنهان، از قبيل حمام، زير تختخواب‌ها، درون كمدها و ... را شامل شود.
د: حادثه‌ديدگان و ساكنين مي‌بايست با مراقبت كامل از طريق راه بلد، راه پله اضطراري و يا اگر موقعيت ايجاب مي‌كند از طريق نردبان آتش نشاني به بيرون محل حادثه و خيابان‌هاي اطراف منتقل شوند.
ه‍ : اگر راه‌هاي فرار به علت دود يا هر مانع ديگري مسدود شده‌اند، ساكنين بايد به پشت بام يا هر محل امن ديگري هدايت شوند و از طريق بي‌سيم، اطلاعات مربوط به آنها، شامل تعداد، موقعيت استقرار و ... به فرمانده عمليات گزارش شود. اين افراد پس از استقرار در مكان امن، بايد منتظر ساير اقدامات امدادي بعدي باشند.
و: در برخي موارد مي‌توان عمليات نجات مؤثري از طريق پشت‌بام ساختمان‌هاي مجاور نيز انجام داد.
ز: هر يك از افراد آتش نشاني كه مشغول اطفاء حريق هستند، چنانچه متوجه تقاضاي كمك از سوي ساكنين ساختمان شدند، بايستي فوري موضوع را به فرمانده اطلاع دهند. تا به سرعت افرادي براي جستجو و نجات اعزام شوند.
ح: در آتش سوزي ساختمان‌هاي داراي طبقات وسيع و بزرگ، براي تخمين تعداد ساكنين محل حادثه، نقشه اوليه از ساختمان و طبقات دچار حادثه مورد نياز است. تا عمليات جستجو و نجات به طور مناسب و مؤثر انجام شود.
ط: اگر موقعيت محل حادثه اجازه مي‌دهد، فرمانده عمليات از طريق وسايل ارتباطي يا بلندگو به ساكنين در انتظار كمك، اطمينان دهد.
ي: براي مراقبت از افراد مجروح، مسؤول امداد پزشكي بايد مشخص باشد.
تخليه
در عمليات اطفاء حريق، مرحله تخليه ساختمان از افراد حادثه ديده بسيار مهم است. فرمانده عمليات پس از مشورت با مدير ساختمان و برحسب بزرگي و گستردگي آتش سوزي، ميزان و چگونگي تخليه ساختمان را مشخص مي‌كند. براي كمك به ايجاد يك عمليات تخليه آسان و روان، ايجاد تيم‌هاي تخليه، كه اعضاء آن هر كدام مسؤول تخليه يك طبقه از ساختمان هستند، كاملا حياتي است. اعضاء اين تيم‌ها از قبل آموزش‌هاي مربوط به ايمني اطفاء حريق مقدماتي، كمك‌هاي اوليه پزشكي را آموخته‌اند. به طور معمول، هر تيم مسؤول تخليه حداقل 200 نفر از ساكنين هر طبقه مي‌باشند. در مواقع اضطراري اين تيم‌ها مي‌توانند با روشي آرام و منظم راساً اقدام به تخليه ساكنين نمايند.
الف: انواع تخليه
به طور خلاصه، عمليات تخليه به شكل‌‌هاي زير انجام مي‌گيرد:
تخليه كامل: زماني كه از كل ساختمان، 10 طبقه يا بيشتر تخليه مي‌شود، تخليه كامل نام دارد.
تخليه جزئي: زماني كه از كل ساختمان كمتر از 10 طبقه تخليه مي‌شود و يا تركيبي از مجموعه‌ طبقات تخليه شده، كمتر از 10 طبقه باشد، تخليه جزئي نام دارد.
ب: ملاحظات تخليه
اگر تصميم بر تخليه ساختمان است، تمام ساكنين، افراد حاضر در ساختمان و حادثه ديدگان بايد با روش مناسب مانند اعلام عمومي به وسيله سيستم ارتباطي موجود مسؤول تخليه، مسؤول يا نماينده طبقه و ... از تخليه و نحوه آن آگاه شوند.
حادثه ديدگان بايد در نظر داشته باشند كه:
از نظر اصولي، تخليه در شرايط طبيعي، ترك ساختمان و تجمع در محل امن است.
در مواقعي كه در ساختمان «طبقه امن» وجود دارد، مي‌توان به جاي تخليه كامل، از اين طبقه امن به عنوان يك پناهگاه موقت استفاده نمود. به عنوان مثال، مي‌توان افراد سالخورده ناتوان و مجروح را در اين طبقه تحت مراقبت قرار داد،  تا در موقع مناسب تخليه انجام شود.
ج: اولويت‌بندي تخليه طبقات
براي دستيابي به تخليه مناسب، اولويت‌بندي طبقات يك موضوع حياتي است. در مواقع آتش‌سوزي‌هاي كوچك، ممكن است فقط تخليه جزئي لازم باشد. در حالي كه در آتش سوزي‌هاي گسترده، تخليه كامل در نظر گرفته مي‌شود.
در تخليه جزئي؛ اولين اولويت، طبقه دچار حريق و دو طبقه بالاي آن و يك طبقه پايين است. ممكن است، ساير طبقات نيازي به تخليه نداشته باشند.
در تخليه كامل؛ اولين اولويت طبقه گرفتار آتش سوزي و 2 طبقه بالا و يك طبقه پايين آن است.
دومين اولويت، ده طبقه بالا و پايين طبقه گرفتار حريق است. و اولويت سوم، تخليه بقيه طبقات باقي مانده است.
د: مانورهاي ساليانه تخليه
براي آشنايي بيشتر ساكنين ساختمان‌هاي مرتفع (برج‌ها و آسمان‌خراش‌ها)، با چگونگي انجام عمليات تخليه، ضروري است كه آموزش‌هاي منظم در نظر گرفته شود. اين آموزش‌ها مي‌تواند توسط اعضاء تيم‌هاي تخليه ارائه شود و حداقل سالي يك بار مانور تخليه برگزار گردد.
مقابله با آتش
براي انجام عمليات مؤثرتر، به طور معمول بايستي ابتدا آب به صورت جت (فوران) مستقيماً به روي كانون حريق پاشيده شود. اين عمل در جذب گرما و كاهش دما بسيار مؤثر است. سپس آتش‌نشان بايد براي نفوذ به حلقه آتش و مهار آن تلاش كنند. براي ورود به منطقه آتش، بايد به وسيله سر لوله‌هاي فشار قوي مه پايش، گرماي محيط كاهش يابد تا پيشروي آسان‌تر انجام پذيرد. هنگام پيشروي ضروري است، گروه پشتيبان همچنان به پاشش آب به صورت جت به روي منطقه آتش ادامه دهد.
براي حمله به آتش و جلوگيري از گسترش آن، بايد از قبل مانيتورهاي مخصوص پرتاب آب به صورت جت در مكان‌هاي مناسب مستقر شده باشند.
پس از كاهش شدت آتش سوزي و پيشروي آتش نشاناني به سمت كانون حريق، بهتر است برحسب مورد مانيتورها مسير آب پاشي را تغيير دهند. به عنوان مثال براي جلوگيري از گسترش آتش به خارج ساختمان، مورد استفاده قرار گيرند.
جلوگيري از گسترش آتش
تمام درب‌ها، پنجره‌ها و ديوارهاي طبقه دچار آتش سوزي، در حداقل زمان ممكن آب‌پاشي، خيس و مرطوب شوند. در صورت موجود بودن، مي‌توان از سيستم آب‌پاشي خودكار نصب شده در ساختمان به اين منظور استفاده نمود.
در صورت نياز، آب‌پاشي به صورت جت از ساختمان‌هاي مجاور نيز صورت گيرد.
براي جلوگيري از گسترش عمودي آتش، طبقه‌ بالاي محل اصلي آتش سوزي فوراً بررسي شده و در صورت نياز كاملا آب‌پاشي و خيس و مرطوب شود.
براي كاهش احتمال ايجاد پديده «فلاش آور» بايد تلاش كرد تا كليه وسايل موجود خيس و مرطوب شوند. تا از شدت گرما به نحو مطلوب كاسته شود.
كليه اقدامات لازم براي جلوگيري از گسترش آتش از طريق داكت‌ها، كانال‌هاي تاسيسات و كولر، چاه آسانسور و ساير حفره‌هاي بين طبقات صورت گيرد.
براي ساكنين ساختمان‌هاي مرتفع، راه‌پله‌ها اولين مسير فرار محسوب مي‌شوند. اما اگر محافظت نشوند، خود مي‌توانند به عنوان عامل گسترش آتش سوزي عمل كنند. بنابراين، بايد از ورود دود و آتش به داخل راه‌پله‌ها، و ساير كانال‌هاي عمودي، جلوگيري نمود. براي جلوگيري از انتشار دود، بايد هميشه درب‌هاي مربوطه بسته باشد.
با ايجاد هواكش مخصوص در پشت بام، مي‌توان از انتشار دود و حرارت به مسيرهاي فرار جلوگيري نمود.
براي جلوگيري از گسترش افقي آتش به بخش‌هاي مجاور، در صورت امكان تمام وسايل و تجهيزات قابل احتراق جابه‌جا و به بيرون انتقال يابند. همچنين در صورت لزوم، تمام ديوارها و تيغه‌ها خيس و مرطوب شود.
پست فرماندهي و محل استقرار آن
در حوادث آتش سوزي ساختمان‌هاي مرتفع، به طور معمول پست يا ستاد فرماندهي عمليات در دو طبقه پايين‌تر از طبقه دچار حريق، مستقر مي‌شود. اين طبقه، براي محل فرماندهي و تداركات مناسب است.
ايمني فردي
فرماندهان و مسئولين تيم‌ها در بخش‌هاي مختلف، هميشه بايستي نكات زير را مورد توجه قرار دهند.
تمام پرسنل بايستي لباس‌هاي حفاظتي خود را به طور كامل پوشيده باشند.
در تمام موارد عمليات اطفاء حريق، جستجو و نجات و ... بايد كليه مقررات و استانداردها رعايت شود.
در صعود به ارتفاع از طريق نردبان‌هاي آتش نشاني، بايستي كليه ملاحظات ايمني رعايت گردد.
خطر ريزش اشياء و اجسام را نبايد فراموش كرد، به ويژه در ديوارهاي پوشش‌دار، اقدامات احتياطي و حفاظتي، از جمله ايجاد منطقه حفاظت شده، اتخاذ ‌گردد و تا از مجروح شدن احتمالي افراد توسط وسايلي كه احيانا سقوط مي‌كنند، پيشگيري شود.
نكاتي در مورد استفاده از ابزار و تجهيزات كمكي و ويژه
اگر وضعيت حادثه ايجاب مي‌كند، فرمانده عمليات بايستي تجهيزات ويژه مثل دوربين‌هاي حرارتي، وسايل تخليه در تجهيزات روشنايي (نورافكن) و ... استفاده كند.
در صورت لزوم، فرمانده عمليات بايستي از ساير سازمان‌ها و نهادها درخواست كمك نمايد. به عنوان مثال از مركز فوريت‌هاي پزشكي، شركت گاز، اداره برق، نيروي انتظامي و اداره راهنمايي و رانندگي و ...
با توجه به ماهيت محل حادثه، از نظر مسكوني، اداري، آموزشي يا صنعتي بودن مي‌بايست مسئولين ذي‌ربط به طور كامل از وقوع حادثه آگاه شوند. به عنوان مثال، اگر محل حادثه صنعتي است، مسئولين اداره كار در جريان حادثه قرار گيرند.
در حوادث آتش سوزي آسمان‌خراش‌ها، به طور معمول بالگرد مورد نياز نيست. زيرا سطح پايين پروانه بالگرد و باد شديد ناشي از آن ممكن است باعث تشديد آتش سوزي و گسترش آن شود. در اين خصوص با بررسي‌‌هاي انجام شده، استفاده از بالگرد، فقط در بعضي شرايط اضطراري و بحراني، به عنوان آخرين راه‌حل، مورد تائيد قرار گرفته است.
هميشه در هر حادثه، نكاتي براي ياديگري وجود دارد. بنابراين، گزارش حادثه بايد دقيق، بي‌طرفانه و عادلانه تهيه شود، تا كمبودها و خطاها شناسايي گرديده و در آينده تكرار نشود. از طرف ديگر، تمام پرسنل و افرادي كه مسؤوليت خود را به نحو احسن انجام داده‌اند، مشخص شوند. نتايج گزارش يك حادثه، مي‌تواند توسط ساير بخش‌ها، براي استفاده از تجربيات به كار گرفته شود.