سیده سارا حكیم؛ كارشناس ارشد تغذیه؛ از دانشگاه تهران
این گیاه، بومی آسیای غربی و كشورهای مدیترانه و دارای برگ‌هایی صاف می‌باشد كه به آسانی رشد می‌نمایند. پیازچه متعلق به خانواده پیاز و سیر است و به طور معمول تنها بخش‌های سفید رنگ آن مورد استفاده می‌باشد، گرچه قسمت‌های سبز آن نیز ارزش غذایی دارد.
این سبزی جزء خانواده سبزی‌های آلیوم است و پخت آن در كشورهای فرانسه، بلژیك و هلند بسیار رایج می‌باشد. پیازچه برای بیماری‌های قلبی- عروقی بسیار سودمند است، زیرا تعداد زیادی از مطالعات نشان داده‌اند كه این سبزی LDL كلسترول (كلسترول بد) را كاهش و LDH كلسترول (كلسترول خوب) را افزایش می‌دهد. این عمل پیازچه در رگ‌ها اهمیت زیادی دارد.
مصرف این سبزی به طور منظم موجب جلوگیری از تولید پلاك در رگ‌ها و لخته شدن خون و افزایش فشارخون می‌‌شود كه همه این عوامل جزء ریسك فاكتورهای ایجاد سكته قلبی می‌باشند. پیازچه حاوی تركیباتی به نام آلیل سولفیدها می‌باشد كه بررسی‌ها نشان داده‌اند كه این تركیب از ایجاد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌نماید و نقش آن در جلوگیری از سرطان كولون مشخص شده است.
این سبزی حاوی مقدار كمتری سولفید نسبت به سیر و پیاز می‌باشد، بنابراین برای ایجاد اثرات مفید آن باید به میزان بیشتری مصرف گردد. پیازچه غنی از فلاوونوئیدی به نام كمپفرول است. در مطالعه‌ای كه در دانشگاه هاروارد انجام گرفت، زنانی كه رژیم غذایی آنها غنی از این فلاوونوئید بود، ریسك سرطان تخمدان در آنها به میزان 04 درصد كمتر بود.
سایر مواد مغذی موجود در پیازچه، شامل منیزیم، آهن، ویتامین 6B، C و فولات می‌باشند. این ویتامین‌ها و مواد معدنی به عمل جذب و متابولیسم قند خون كمك می‌نمایند.
