وقتی عصبی و کسل هستید میل به خوردن غذا و خوراکی دارید و یا خودتان را در کنار چند شیرینی می‌یابید؟ پیدا کردن غذا برای آرامش امری شایع است که با نام پرخوری عصبی یا احساسی شناخته می‌شود. افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند در هفته چند بار به منظور از بین بردن احساسات منفی خود سراغ غذا خوردن می‌روند. پرخوری عصبی فقط هنگام ناراحتی بروز نمی‌کند بلکه در خوشحالی نیز ممکن است اتفاق بیافتد.
به طور کلی هر اتفاقی اعم از استرس‌های ناشی از کار روزانه، مشکلات مالی می‌تواند بر سلامت شما تاثیر منفی گذاشته و سبب پرخوری عصبی شود.
پرخوری عصبی و اختلال پرخوری
شهاب اولیایی متخصص تغذیه در خصوص علت بروز پرخوری عصبی، گفت: پرخوری عصبی از جمله اختلالات روانی غذا خوردن است که از نظر علم روانشناسی به سه دسته بی اشتهایی عصبی، پراشت‌هایی عصبی و اختلال خوردن تصریح نشده تقسیم می‌شود.
وی با اشاره به اینکه اختلال پرخوری و پرخوری عصبی علائم مشترکی دارند، اما دو اختلال متفاوت هستند عنوان کرد: از جمله علائم شایع اختلال پرخوری خوردن غذا و تنقلات به طور غیر ارادی، سریع غذا خوردن، تنها غذا خوردن به دلیل آنکه این افراد به سبب پرخوری ترس از سرزنش از سایر اطرافیان را دارند، حس افسردگی، گناه و عذاب وجدان بعد از غذا خوردن به شدت به سراغ این افراد می‌آید، غذا خوردن غیر ارادی به شکلی که فرد زمانی که احساس گرسنگی ندارد نیز اقدام به خوردن غذا می‌کند و رفتار‌هایی مانند غذا خوردن افراطی که فرد بر روی میزان اشتهای خود کنترل ندارند، حس انزوا و عدم بیان احساسات از علائم این بیماری است.
تفاوت پرخوری عصبی و اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه با اشاره به تفاوت اساسی این دو اختلال اظهار کرد: تفاوت اساسی این دو اختلال در این است که در پرخوری عصبی فرد پس از غذا خوردن افراطی سعی در جبران می‌کند که این عمل با اقدامات خطرناکی از جمله استفراغ عمدی، روزه گرفتن افراطی، ورزش افراطی و همچنین استفاده از ملین‌ها همراه است. در واقع تفاوت این دو نوع اختلال در تخلیه و پاکسازی است، که در اختلال پرخوری وجود ندارد، اما در پرخوری عصبی وجود دارد.
وی با بیان اینکه بسیاری از افراد ممکن است دچار پرخوری شوند بیان کرد: پرخوری‌ها ممکن است امر طبیعی باشند که برای همه افراد به واسطه حضور در یک مهمانی رخ دهد؛ بنابراین همیشگی و یا تکرار شونده در یک زمان خاص نیست، اما در اختلال پرخوری این موارد تکرار شونده هستند وفرد در طول هفته و یا ماه به اجبار نیاز به پرخوری پیدا می‌کند.
علت اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه در ادامه به عوامل موثر در بروز این اختلال اشاره کرد و گفت: عوامل زیادی از جمله عوامل بیولوژیکی مثل برهم خوردن هورمون‌های عصبی به طور مثال هورمون سرتونین و نور اپی نفرین اگر اختلال داشته باشند منجر به بروز این اختلال در فرد می‌شود درکنار این عوامل اجتماعی، وراثت، مشکلات روانی رژیم غذایی نادرست و سختی که در گذشته افراد داشته اند از جمله علل این اختلال هستند.
عوارض اختلال پرخوری عصبی
اولیایی در خصوص عوارض اختلال پرخوری عصبی نیز چنین گفت: چاقی و اضافه وزنی که به سبب اختلال پرخوری به وجود می‌آید به دلیل آنکه فرد اقدام به جبران آن می‌کند دیده نمی‌شود؛ اما چاقی خود بیماری‌هایی از جمله دیابت، فشار خون، چربی، سندروم روده تحریک پذیر و اختلال خواب شبانه را به همراه دارد. کبد چرب نیز ممکن است سلامت فرد را با مشکلاتی مواجهه کند همچنین کم آبی بدن منجر به نارسایی کلیه، بی نظمی ضربان قلب، قاعدگی نامنظم، اختلال شخصیت، احتمال گرایش به اعتیاد، کاهش اعتماد به نفس و گاه ممکن است افکار خطرناکی مثل خودکشی و خودزنی به سراغ این افراد بیاید.
راه‌هایی برای درمان اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه با اشاره به اینکه اختلال پرخوری یک مشکل روانی است عنوان کرد: این اختلال برای درمان نیاز به رویکرد کار تیمی دارد؛ تیم درمانی برای درمان اختلال پرخوری متشکل از خانواده، متخصص تغذیه و روانشناس که دارای تجربه کافی در درمان این بیماری باشند است. روان درمانی فردی و یا گروهی، دارو درمانی واستفاده از دارو‌های ضد افسردگی، دافعه چربی و کاهنده اشتها توسط این تیم درمانی تجویز می‌شود که در درمان این بیماری بسیار موثر است.
وی در ادامه عنوان کرد: آموزش تغذیه مناسب نقش بسیاری مهمی در درمان این بیماری دارد، چرا که با ارائه یک رژیم غذایی اصولی، معقول و نه چندان محدود ضمن تامین نیاز‌های جسمی وروحی فرد به درمان آن نیز کمک بسیاری می‌شود. گفتنی است؛ در مراحل آخر چنانچه بیمار به هیچ یک از روش‌های درمانی پاسخی ندهد بستری در بیمارستان نیز به عنوان اقدام نهایی برای درمان این بیماری انجام خواهد شد.
توصیه‌های پزشکی برای افراد مبتلا به این بیماری
اولیایی با اشاره به اینکه افراد مبتلا به این اختلال باید به برنامه‌های درمانی خود پایبند باشند اظهار داشت: افراد مبتلا به این اختلال باید به صورت مستمر درجلسات درمانی خود حضور داشته باشند.
وی در پایان در خصوص اهمیت حفظ روابط اجتماعی این افراد بیان کرد: بررسی وضعیت ورزشی، تغذیه مناسب در درمان افراد مبتلا به این اختلال ازاهمیت بالایی برخودار است. همچنین این افراد باید ارتباط اجتماعی خود را حفظ کنند، چرا که خانواده نیز در درمان این اختلال نقش بسیار مهمی دارد. این افراد تکنیک‌های آرامش بخش را نیز باید برای کاهش استرس‌های روزانه فرا گیرند، استفاده از مواد غذایی سالم، پرحجم و کم کالری، مقابله با اشتهای غذایی در درمان این اختلال هم کمک شایانی می‌کند.
منبع: مهر
