تحریریه زندگی آنلاین- گروه دنیای سلامت
سندرم خوردن در شب، شرایطی است كه در آن فرد میلی به خوردن صبحانه ندارد و 50 درصد از كالری دریافتی روزانه‌اش را بعدازظهر به بعد دریافت می‌كند و از صبح تا بعدازظهر چیزی نمی‌خورد. در طول شب دست‌كم یك بار از خواب بیدار می‌شود و شروع به خوردن غذا می‌كند.
معمولاً غذاهایی كه پركالری هستند را برای خوردن برمی‌گزیند، بنابراین بعد از غذایی كه در طول شب خورده است، فردا صبح اصلاً احساس گرسنگی نمی‌كند. افرادی كه به سندرم خوردن در شب مبتلا هستند، در طول شب دچار كاهش هورمونی می‌شوند كه به خواب ما كمك می‌كند و ملاتونین نام دارد. كاهش ملاتونین باعث بر هم خوردن خواب می‌شود. سندرم خوردن در شب نخستین بار در سال 1955 تعریف شد.
چه كسانی بیشتر در معرض ابتلاء به این سندرم هستند؟
سندرم خوردن شبانه در 10 درصد از افراد چاق كه درصدد یافتن راهی برای لاغری خود هستند. ایجاد می‌شود.
آیا محرك خاصی برای این نوع سندرم وجود دارد؟
از نظر پژوهشگران، افسردگی، نگرانی، استرس‌های درونی، خستگی، رژیم‌های طولانی مدت و عدم رضایت از تصویری كه فردی در آینه از خودش می‌بیند، می‌توانند عوامل تحریك‌كننده این سندرم باشند.
آیا میتوان سندرم خوردن شبانه را درمان كرد؟
در چنین مواقعی میتوان از یك پزشك و یا مشاور كمك گرفت. در واقع درمان این نوع سندرم از طریق تأمین مواد مغذی مورد نیاز بدن و مشاوره كردن صورت می‌گیرد. در سندرم خوردن شبانه فرد به طور خودآگاهانه به سمت آشپزخانه راه می‌افتد و شروع به خوردن می‌كند؛ تا جایی كه اگر به اندازه كافی نخورد، به خواب نمی‌رود.
علائم
علائم و نشانه‌های این سندرم معمولاً تا دو ماه طول می‌كشند و عبارتند از:
بی‌اشتهایی برای خوردن صبحانه
خوردن غذاهای زیاد بعد از وعده ناهار (از بعدازظهر شروع به غذا خوردن می‌كنند)
خوردن نیمی از غذاهای روزانه بعد از شام (برای این افراد شام شروع غذاهای شبانه است)!
شیوع
حدود 1-3 درصد از مردم جهان دچار این سندرم هستند كه نسبت آن در مردان و زنان مساوی است اما در میان خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود. افرادی كه دچار سندرم خوردن شبانه هستند، هیچ كنترلی روی غذا خوردنشان ندارند و اغلب از اینكه چرا در نیمه‌های شب این‌همه غذا خورده‌اند، دچار احساس گناه و غذاب وجدان می‌شوند. این نوع از اختلال بسیار خاص است؛ به طوری كه فرد را در طول شب چند بار از خواب شیرین بیدار می‌كند و به سمت آشپزخانه می‌كشاند. در چنین مواقعی اگر چیزی برای خوردن وجود نداشته باشد، فرد دیگر به خواب نمی‌رود.
اینكار به طور پنهانی و به دور از چشم دیگران اتفاق می‌افتد. به نظر می‌رسد كه مجموعه‌ای از عوامل احساسی، روحی، بیولوژیكی و ژنتیكی سبب بروز این سندرم هستند. پزشكان و متخصصان این سندرم را بسیار شبیه خوابگردی می‌دانند. افرادی كه دچار سندرم خوردن شبانه می‌شوند نیز در حالت خواب و بدون هوشیاری تمام این كارها را انجام می‌دهند.
شاید بتوان بی‌خوابی را یكی از مهم‌ترین علل سندرم خوردن شبانه دانست. این افراد با خوردن غذاها، به خصوص غذاهای پر كربوهیدرات، تلاش می‌كنند تا راحت‌تر بخوابند افرادی كه در طول روز (صبح تا بعدازظهر) معمولاً چیزی نمی‌خورند نیز بیشتر در معرض ابتلا به این سندرم می‌باشند.
علت
سندرم خوردن شبانه با عدم تعادل هورمون‌های بدن ارتباط دارد. در این افراد سطح كورتیزول بالا و سطح ملاتونین و لپتین پایین است. مطالعه و تحقیق روی افرادی كه دچار این نوع سندرم هستند، نشان می‌دهد كه در سیر افزایش طبیعی شبانه سطح ملاتونین پلاسما و سطح لپتین كاهش یافته و سطح كورتیزول افزایش می‌یابد.
افزایش ملاتونین منجر به آغاز خواب و تداوم روند ترشح آن، باعث تداوم خواب می‌شود. ملاتونین از غده‌های پینه آل ترشح می‌گردد. لپتین یك هورمون پروتئینی است كه از بافت چربی ترشح شده و به مغز سیگنال‌هایی را می‌فرستد كه سبب سركوب اشتها می‌شود و به ادامه خواب كمك می‌كند.
جلو‌گیری
سندرم خوردن شبانه را چگونه متوقف كنیم؟ با اینكه این سندرم یكی از پیچیده‌ترین انواع اختلالات خوابی و غذایی و البته روانی است و پزشكان مشغول بررسی و پژوهش‌های گسترده در این زمینه هستند، میتوان با استفاده از برخی روش‌ها و انجام كارهای ساده، این وضعیت را بهبود بخشید.
اگر فكر می‌كنید خودتان یا یكی از نزدیكان‌تان علائم سندرم خوردن شبانه را دارد (بی‌میلی به خوردن صبحانه، خوردن غذاهای پركالری از شب تا صبح، افسردگی، عزت نفس اندك، استرس، نگرانی، نامتعادل بودن هورمون‌ها و تغذیه نامناسب)، از همین امروز اقدام به درمان نمایید...
برای خواندن بخش دوم- سندرم خوردن شبانه- اینجا کلیک کنید.
