زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

پسوريازيس ناخن

در شماره قبل درخصوص عفونت‌های میكروبی و قارچی ناخن صحبت شد در این شماره درخصوص پسوریازیس ناخن صحبت خواهد شد.

پسوریازیس ناخن

پسوریازیس یك بیماری مزمن است كه سبب التهاب پوست می‌شود و در نتیجه آن غالبا در پوست سر، آرنج‌ها، زانوها و پشت، پوسته‌های سفید نقره‌ای و ضخیم تشكیل می‌شود. شیوع آن حدود 1 درصد جامعه می‌باشد و ممكن است در این ششصد هزار نفر در دوره‌ای از عمر خود مبتلا به پسوریازیس شوند. پسوریازیس در 50 درصد بیماران اعم از بچه‌ها، بالغین و بزرگسالان علاوه بر پوست، ناخن‌ها را نیز گرفتار می‌كند. این گرفتاری به شدت و وسعت پسوریازیس در بدن ارتباطی ندارد. در بیمارانی كه پسوریازیس سبب التهاب مفاصل شده، شانس ابتلای ناخن‌ها بیشتر است. پسوریازیس ناخن ممكن است تنها علامت بیماری باشد. ناخن‌های دست بیشتر از ناخن‌های پا مبتلا می‌شوند.

علائم پسوریازیس ناخن:

شایع‌ترین علامت پسوریازیس ناخن، سوراخ‌های متفاوت از نظر شكل، اندازه و عمق در روی صفحه ناخن است كه معمولا به طور نامنظم قرار گرفته‌اند. از یك ناخن تا همه ناخن‌ها، ممكن است گرفتار باشند وقتی كه در زیر ناخن لكه‌های پسوریازیس ایجاد شوند، ممكن است ناخن از بستر خود جدا شود. غالبا لبه آزاد ناخن از بستر خود جدا می‌شوند، پوست زیر ناخن ممكن است ضخیم شده و رنگ آن نقره‌ای سفید، زرد یا قهوه‌ای شود با ضخیم‌تر شدن پوسته‌های زیر ناخن، ممكن است ناخن جدا شده و قرمزی و التهاب به جای بماند. در این موقع، انگشت عملكرد طبیعی خود را ندارد.

درمان پسوریازیس ناخن:

درمان پسوریازیس ناخن بسیار مشكل است و داروهای موجود دارای عوارض جانبی زیادی هستند. گاهی پسوریازیس به یك درمان مقاوم می‌شود و بایستی داروهای دیگری را به كار برد. از طرفی بهبودی غالبا در گرو رشد ناخن جدید كه بسیار آهسته است، می‌باشد بنابراین باید داروها برای مدت طولانی مصرف شوند. هر دارویی كه برای درمان پسوریازیس ناخن به كار می‌رود، می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد. بنابراین درباره سود و زیان هر دارویی با پزشك خود مشورت كنید.

هدف درمان پسوریازیس ناخن از بین بردن التهاب در ناخن و جلوگیری از پیشرفت بیماری است. گاهی ضایعات خود به خود و بدون درمان بهبود می‌یابند.

اگرچه درمان قطعی برای بیماری وجود ندارد اما داروهای زیادی وجود دارند كه می‌توانند سبب بهبود نسبی شوند كه داروهای نام برده از آن جمله‌اند:

 داروهای موضعی: كورتن‌های موضعی قوی به صورت كرم، پماد یا لوسیون (با و یا بدون پانسمان بسته) به ناخن مالیده می‌شوند و حتما بایستی تحت نظارت پزشك مصرف شوند.

 نور ماوراء بنفش: روش درمان PUVA سبب تخفیف علائم بیماری می‌شود. این نام تركیبی از دو كلمه است: "P" یعنی داروی پسورالن و "UVA" كه منظور طیف خاصی از اشعه ماوراء بنفش است. این روش هم نیاز به هدایت دقیق توسط پزشك دارد.

 داروهای تزریقی: تزریق آمپول‌های كورتونی در پوست اطراف ناخن كه ممكن است هر 6- 4 هفته تكرار آن ضرورت پیدا كند.

 داروهای خوراكی: متوتركسات دارویی است كه در درمان سرطان‌‌ها و التهاب مفاصل استفاده شده است و ممكن است در انواع شدید پسوریازیس ناخن نیز به كار رود. رتینوئیدها من‌جمله نیگازون و نئونیگازون كه از مشتقات ویتامین A هستند در درمان بیماری به كار می‌روند. هر دو دارو ممكن است عوارض جدی داشته باشند و بایستی توسط پزشك تجویز شوند. پزشك شما ممكن است این داروها را به تنهایی یا همراه با نور ماوراء بنفش تجویز نماید.

در درمان پسوریازیس ناخن این نكات باید رعایت شوند:

 از آسیب و ضربه به ناخن اجتناب كنید كه می‌تواند پسوریازیس ناخن را بدتر كند و یا اگر وجود ندارد آن را به وجود آورد.

 از شستشوی زیاد دست‌ها خودداری نموده و ناخن‌هایتان را به شدت مانیكور نكنید.

 از به كار بردن بیش از حد مواد شیمیایی نظیر لاك و پاك كننده‌های لاك خودداری نمایید.

 ناخن‌های مصنوعی و گذاشتن و برداشتن آنها می‌تواند سبب تشدید بیماری شوند.

 مواقعی كه با آب سر و كار دارید یك دستكش نخی زیر و یك دستكش پلاستیكی روی آن دست كنید.