درمانهای تركيبی پسوريازيس
در شماره‌های قبلی در خصوص درمان پسوریازیس با Etanerecpt و InFilximab به تفصیل صحبت شد در این شماره به درمانهای تركیبی پسوریازیس می‌پردازیم.
درمان با Funaric Acid Esters موجب می‌شود گلوتاتیون كاهش یافته در طولانی مدت افزایش یابد. این افزایش در نهایت منجر به این می‌شود كه ترجمه ژن‌های مدیاتورهای التهابی مثل IL-8, TNF- و مولكول‌های adhesion مثل selection E و I/VCAM-1 تنظیم شود. افزایش آهسته دوز این دارو باعث بهبود تحمل بخصوص در دستگاه گوارش می‌شود. بیشتر بیماران درمان شده با Funaric Acid Esters بین دو تا چهار قرص Fumaderm لازم دارند. دوز خاص نگهدارنده سپس با كاهش تدریجی دوز تعیین می‌شود. می‌توان درمان با Fumaaric Acid Esters را ناگهانی قطع كرد. پدیده rebound یا تشدید پوسچولی به دنبال قطع دارو اتفاق نمی‌افتد.اثر دارو: براساس مطالعات انجام شده، پس از 16 هفته درمان با Fumaderm بین 50 تا 80 درصد كاهش در PASI به دست می‌آید. در یك مطالعه طولانی مدت پس از 16 هفته PASI به میزان 1/79 درصد كاهش یافت. هنگامی كه از Funaric Acid Esters برای پسوریازیس ولگاریس استفاده می‌شود، پس از 6 تا 8 هفته كارآیی مناسب به دست می‌آید. بسته به فعالیت بیماری پس از قطع دارو، پسوریازیس ولگاریس در طول ماه‌ها تا هفته‌ها عود می‌كند. تاكی‌فیلاكسی تا به حال گزارش نشده است.
كنتراندیكاسیون‌های مطلق دارو
كنتراندیكاسیون‌های مطلق دارو عبارتند از: حاملگی، بیماری شدید كلیوی و گوارشی علاوه بر اثر آنتی پرولیفراتیو، این دارو خواص ایمونومدولاتوری هم دارد.
متوتروكسات:
MTX یكبار در هفته به صورت خوراكی یا تزریقی تجویز می‌شود. در مصرف خوراكی توصیه شده است كه دوز هفتگی به سه بخش تقسیم شده و در فواصل 12 ساعت ضمن یك دوره 24 ساعته میل شود. این روش برای كاهش سمیت طرح شده است. به نظر نمی‌رسد كارآیی یا تحمل به دارو بستگی به روش تجویز (خوراكی یا تزریقی) داشته باشد. حداكثر دوز برای درمان پسوریازیس ولگاریس نباید بیش از mg/kg 5/22 در هفته باشد.
اثر دارو: 5 مطالعه در زمینه MTX واجد شرایط بررسی بودند. در یك مطالعه تك دارویی، درصد بیمارانی كه حداقل 90 درصد بهبودی پس از 16 هفته به دست آوردند 40 درصد (در 50 بیمار) و 62 درصد (در 88 بیمار) بود. یك مطالعه تك دارویی با MTX نشان داد كه پس از 1 تا 9 سال 125 بیمار از 248 نفر (53 درصد) بهبود كامل در ضایعات داشتند. 94 بیمار (38 درصد) نیز بهبود تقریبا كامل پیدا كردند. بنابراین 90 درصد از بیماران بهبود كامل یا نسبتا كامل در ضایعات داشتند. بنابراین درمان با MTX در یك دوره طولانی‌تر شاید باعث افزایش پاسخ‌دهی می‌شود.
درمان تركیبی متوتروكسات و فتوتراپی
در یك مطالعه تركیبی درصد بیمارانی كه پس از به طور متوسط 7/5 هفته بهبود كامل یافتند 93 درصد بود. عوارض دارویی خاص حاصل از این نوع درمان نیاز به پیگیری طولانی مدت را الزامی می‌كند. به دنبال درمان تركیبی MTX/PUVA تنها افزایش فتوتوكسیسیتی گزارش شده است و این مورد در مطالعه تركیبی MTX/UVB گزارش نشد. بعضی معتقدند MTX منجر به افزایش فتوتوكسیستی با UVB می‌شود.
Retinoids
رتینوئیدها مشتقات ویتامین A و شامل acitrctin, etretinate و isotretinoin می‌باشند. ایزوترتینوئین به علت اثرات كمتر جهت پسوریازیس تایید نشده است. اثرات اترتینت از آسیترتین بیشتر است ولی به علت عوارض بیشتر اترتینت اكثر مطالعات اخیر بر روی آسیترتین می‌باشد. رتینوئیدها، بر روی فعالیت میتوزی و (تمایز) differentiation كراتینوسیت و كاهش مهاجرت نوتروفیل‌ها به داخل اپیدرم، اثر دارد.
دوز: دوز اولیه mg/kg/d 5/0-3/0 به مدت 4-3 هفته می‌باشد. سپس می‌توان دور دارو را تعدیل كرد كه عموما mg/kg/d 8/0-5/0 و ماكزیمم mg/kg/d 1 می‌باشد.
اثر دارو:7 مطالعه واجد شرایط بررسی بودند. در این مطالعات آسیترتین به مدت 12 هفته mg/kg/d 5 تجویز شد و به طور میانگین 8/75 درصد، PASI كاهش یافت كه در 11 درصد بهبودی كامل مشاهده شد. مطالعات دیگر 41 درصد بیماران در عرض 12 هفته بهبودی كامل یا تقریبا كامل داشتند. در مطالعه‌ای دوسوكور به مدت 8 هفته مشاهده شد كه در دوزهای mg/d 25 و 10 بهبودی حاصل نشده است ولی با دوزهای mg/d 75-50، 25 درصد بیماران حداقل 75 درصد در بهبود ضایعات داشتند. در كل مطالعات نشان می‌دهد كه اثرات رتینوئیدها وابستگی زیادی به دوز دارو دارد.
درمانهای تركیبی:
آسیترتین و فوتو (كمو) تراپی: در 2 مطالعه درمان با mg/d 40- 25 آسیترتین و نور U.V، موجب 94 درصد بهبودی گردید.
در مطالعه‌ی دیگر با تركیب آسیترتین mg/d 20 و Bath PUVA در عرص 2/57 روز 90 درصد كاهش PASI مشاهده شد.
