زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

فلج تارهای صوتی

فلج تارهای صوتی دومین ناهنجاری شایع مادرزادی حنجره است كه علت آن ممكن است صدمات زایمانی یا اختلالات عصبی مركزی باشد. در صورت فلج هر دو طناب صوتی استریدور وجود دارد اما اگر فلج یك طرفه باشد با گریه ضعیف یا ضعف صدا مشخص می‌شود. فلج دو طرفه ممكن است نیاز به تراكئوتومی فوری داشته باشد.

سایر ناهنجاری‌های مادرزادی حنجره شامل كیست‌ها و وب‌های حنجره است كه موجب خشونت صدا می‌شود. تنگی ساب گلوت و همانژیوم ساب گلوت ممكن است موجب مشكل تنفسی شود. همانژیوم‌ها معمولا با افزایش سن بهبود می‌یابند.

فلج طناب صوتی

فلج طناب صوتی ممكن است یك طرفه یا دو طرفه باشد كه علائم و نشانه‌های متنوعی ایجاد می‌كنند. بیمارانی با فلج طناب صوتی یك طرفه درجات مختلفی از خشونت صدا یا صدای نفس‌آلود دارند. شدت علائم نه تنها به نارسایی عملكردی عصبی – عضلانی نیمه حنجره وابسته است بلكه به درجه جبران طناب صوتی طرف مقابل هم مرتبط است.

بیمارانی با فلج طناب صوتی دو طرفه ممكن است به درجات مختلف تنگی راه هوایی داشته باشند و خشونت صدا شاید فقط جزئی‌ترین علامت باشد.

در اكثر موارد فلج طناب صوتی ناشی از ضایعاتی است كه عصب راجعه حنجره‌ای شاخه عصب واگ را گرفتار كند. علل فلج یك طرفه طناب صوتی شامل موارد زیر است:

1- نئوپلاسم‌های مری، تیروئید، مدیاستن فوقانی یا ریه كه شایع‌ترین علت فلج یك‌طرفه را تشكیل می‌دهند.

2- ترومای جراحی شامل صدمات ناشی از تیروئیدكتومی، جراحی مری یا لامینكتومی گردنی.

3- ترومای غیرجراحی شامل ضربات نافذ و غیرنافذ گردن.

4- ضایعات التهابی مدیاستن مانند توبركلوز، ساركوئیدوز و اختلالات متعاقب پرتودرمانی.

5- نئوپلاسم‌هایی كه عصب واگ را در قاعده جمجمه یا در طول تمامی مسیرش درون غلاف كاروتید گرفتار كنند.

6- بیماری‌های دژنراتیو كه سبب نوروپاتی حركتی شوند. در 30-20 درصد بیماران علتی پیدا نمی‌شود. در این موارد ارزیابی باید با سی‌تی‌اسكن از سر و گردن و سینه جهت مشخص كردن مسیر عصب حنجره‌ای راجعه از مبدا تا حنجره لارنگوفارنگوازوفاگوسكوپی و آزمایش‌های خونی تكمیل شود.

در انواع ایدیوپاتیك كه با وجود تمام اقدامات تشخیصی علتی یافت نمی‌شود حداقل 6 ماه تا یك سال زمان لازم است تا از عدم برگشت حركات اطمینان حاصل شود.

درمان بیماری كه فلج طناب صوتی یك طرفه دارد بستگی به شدت علائم و وضعیت طناب صوتی دارد. اگر جبران مناسبی از جانب طناب صوتی سمت قابل صورت گیرد نیازی به درمان نیست. با این حال اگر بیمار آسپیراسیون یا خشونت صدای شدید دارد ممكن است مدیالیزه كردن طناب صوتی فلج لازم شود.

روش‌های در دسترس شامل تزریق خمیر پلی‌تترافلورواتیلن (تفلون)، تزریق چربی، تزریق كلاژن و مدیالیزه كردن حنجره یا جراحی (تیروپلاستی) است.

فلج دو طرفه طناب صوتی در كودكان اغلب مادرزادی است و در اكثر موارد همراه با سایر ناهنجاری‌های قاعده جمجمه یا دستگاه عصبی مركزی است. در بزرگسالان شایع‌ترین علت فلج دو طرفه، آسیب حین جراحی تیروئید است.

بیماری‌های سیستمیك

تغییرات صوتی ممكن است ناشی از بیماری‌های سیستمیك مانند آكرومگالی، هیپوتیروئیدیسم و هیپرتیروئیدیسم باشند. وجود صدای یكنواخت بدون حالت و تغییر آهنگ به همراه سابقه دیسفاژی، آسپیراسیون، حملات خفگی و سایر علائم سیستمیك ممكن است نشانه‌ وجود بیماری‌های سیستمیك متعددی باشد كه تمامی سیستم عصبی – عضلانی – اسكلتی را گرفتار می‌كند مانند پلی‌میوزیت، درماتومیوزیت یا میاستنی گراویس.

دیسفونی اسپاسمودیك

دیسفونی اسپاسمودیك ناهنجاری طناب صوتی متمایزی است كه ناشی از انقباض مهار نشده عضلات حنجره‌ای است. مشخصه آن صدای پرفشار، مكث‌دار یا شكسته است. مشخصه این ناهنجاری وقفه‌های بینابینی در تكلم (كه منجر به نفس آلودگی شدید می‌شود) یا تقریبا آفونی كامل است.

دیسفونی اسپاسمودیك دارای دو نوع اداكتور و ابداكتور است كه اولی شایع‌تر است. هر دو شكل دیسفونی ممكن است برای بیماران بسیار ناتوان‌كننده باشد و سبب كناره گرفتن فرد از ارتباط با سایر افراد یا به طور كلی قطع ارتباط فرد با جامعه شود.

علت دیسفونی اسپاسمودیك هنوز ناشناخته است، گرچه گمان بر این است كه دیسفونی اسپاسمودیك یك شكلی از گروه ناهنجاری‌های عصبی است كه به عنوان دیستونی طبقه‌بندی می‌شود. بر طبق نظریات نوین این ناهنجاری به علت اختلالات بیوشیمیایی تاثیرگذار بر سیستم گانگلیون بازال و تداخل آنها با هسته‌های اعصاب مغزی ایجاد می‌شود.

در سال‌های اخیر درمان دیسفونی اسپاسمودیك دچار تحولات چشمگیری شده است. به‌ندرت این وضعیت به گفتار درمانی پاسخ می‌دهد. در گذشته قطع یك عصب حنجره‌ای راجعه انجام می‌شد و در شمار زیادی از بیماران توانایی گفتاری بهبود می‌یافت. با این حال با گذشت زمان علائم دوباره باز می‌گشتند.

جدیدترین پیشرفت در درمان دیسفونی اسپاسمودیك و سایر اشكال دیستونی در سر و گردن، تزریق دوزهای كم سم بوتولینوم به طور مستقیم به درون عضله درگیر است. اثر این تزریق، مهار انتقال استیل كولین در سیناپس صفحه محركه انتهایی است. در این حالت علائم اكثر بیماران با چنین درمانی تسكین می‌یابد.

برای خواندن بخش اول- خشونت صدا- اینجا كلیك كنید.