زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

دكتر منوچهر قارونی؛ متخصص قلب و عروق

بیمار خانم 65 ساله‌ای است كه 11 بار زایمان و سابقه 30 ساله فشارخون با تابلوی افزایش فشارخون 220/120 در بخش CCU بستری می‌گردد.در سمع قلب سوفل سیستولیك پاپیلاری ماسل و صدای سوم و چهارم كه در گزارش صبحگاهی معرفی می‌گردد و از اینترن و رزیدنت سوال می‌شود كه در الكتروكاردیوگرافی علائم بزرگی بطن چپ در این بیماری چیست؟

تشخیص بزرگی بطن چپ

به طور كلی از روی نوار قلب چند روش برای تشخیص بزرگی بطن چپ وجود دارد كه عبارتند از:

موج S در اشتقاق V1 و یا موج R در اشتقاق V6 از 26 میلی‌متر بیشتر باشد و یا جمع جبری موج RV6, SV1 از 35 میلی‌متر بیشتر باشد.روش بهتر و دقیق‌تر این است كه بتوان 10 امتیاز به دست آورد: اگر موج R و S در اشتقاق‌های استاندارد 26 میلیمتر بیشتر باشد و یا جمع S, R در اشتقاق‌های استاندارد از 35 میلی‌متر باشد، هر كدام 3 امتیاز دارد و وقتی موج P در قسمت انتهایی (P.teminal Force) از 0/04 ثانیه بیشتر باشد، 2 امتیاز دارد.

اگر بیمار انحراف محور به چپ داشته باشد و یا Left anterior hemiblock داشته باشد، 2 امتیاز دارد.وقتی تغییرات ST.T منفی به صورت Strain در اشتقاق‌های V6 و aVL و D1 و قطعه ST شبیه عدد هفت گردد، دو امتیاز دارد.هرگاه 4 امتیاز از 10 امتیاز وجود داشته باشد بزرگی بطن چپ محتمل و بیش از 5 امتیاز حتمی است.

بیمار آقایی 76 ساله است كه 3 روز قبل از بخش CCU بیمارستان مرخص گردیده و 10 روز در بیمارستان و بخش CCU تحت درمان بوده است و انفاركتوس در سطح قدامی داشته است. بیمار با تابلوی تب، لرز، درد مفاصل و سرفه مراجعه مجدد نموده و بستری می‌گردد و در گزارش صبحگاهی معرفی می‌گردد.

بررسی علل تب و تصمیم‌گیری در مورد بستری شدن بیمار:

هنگام مراجعه بیمار، ریتم قلب 100 در دقیقه بوده است درجه حرارت 39 درجه و تغییرات جدیدی در الكتروكاردیوگرافی مشهود نبوده است. تب از یك روز قبل شروع شده و در گزارش صبحگاهی كه بیمار معرفی می‌گردد، تب قطع گردیده است.بیماری بعد از انفاركتوس یا سندرم درسلر، یك واكنش ایمونولوژیك می‌باشد و در تمام اعمال جراحی قب و یا انفاركتوس از هفته دوم به بعد تا شش ماه ممكن است رخ دهد.

علت آن تولید آنتی‌كوری می‌باشد كه بدن بر علیه نسج میوكارد بریده شده در جراحی و یا نسج نكروز شده میوكارد در انفاركتوس تولید می‌شود. ایجاد آنتی‌بادی موجب تشكیل كمپلكس‌هایی می‌شود كه ایجاد واكنش‌های ایمونولوژیك، التهابی و تب‌زا در بدن در پی دارد كه می‌تواند منجر به ایجاد تب، پلی‌آرتریت، پلوریت و پریكاردیت شود. این ضایعات مدت زیادی طول نمی‌كشد (2-1 روز) و خود به خود و یا با داروهایی مثل آسپیرین و بروفن تسكین پیدا می‌كند. معمولا بیماران انفاركتوس در چند مرحله ممكن است تب كنند:

1) تب روز دوم و سوم كه مكانیسم آن واكنش به پروتئین سلول‌های مرده میوكارد می‌باشد. شبیه به حالتی كه شخص خون خود را بخورد و یا تزریق نماید.

2) در سندرم درسلر كه ممكن است از هفته دوم دیده شود. و تا 6 ماه بعد از MI هم ممكن است رخ بدهد.

3) تبی كه در بیمار انفاركتوس كرده ممكن است ادامه پیدا كند و مدت‌ها طول بكشد كه باید به فكر اندوكاردیت افتاد زیرا نسج نكروزه محیط مناسبی برای رشد میكروب می‌باشد تا زمانی كه نسج فیبروزه گردد. در بیمارانی كه دچار سندرم درسلر شده‌اند اقدام خاصی لازم نیست و همانطور كه گفته شد داروهای ضدالتهابی و مسكن تجویز می‌گردد (تجویز كورتن جایز نیست).