به قلم : محمدحسین لطیفی ، کارگردان و نویسنده
تحریریه زندگی آنلاین : از دغدغه خود مبنی بر لزوم پرداخت به حضور خداوند در فیلم‌ها به شیوه‌های مختلف گفت و جشنواره فیلم «رضوان» را مأمنی برای فیلمسازان جوان معرفی کرد.
گستره فیلم های دینی شامل همه فیلم ها با مضمون محبت، انسانیت، گذشت، ایثار و … می‌شود، اگر از صفر تا ۲۰ به دینی بودن یک فیلم نمره بدهیم، متوجه مرحله مرحله بودن این نگاه به فیلم می‌شویم مثلاً یک فیلم نمره ۵ و فیلمی دیگر نمره ۱۰ می‌گیرد اما هیچیک از این فیلم ها از گستره فیلم دینی خارج نمی‌شوند و تقریباً اکثر آثار اینگونه‌اند.
شیوه‌های مختلف در پرداخت به حضور خدا در فیلم‌ها وجود دارد، مساله اصلی و نکته من این است که آیا خدا در یک فیلم حضور دارد و خدا با آن کاراکتر هست؟ خدا برای هر کسی یک معنا دارد اما این به معنای حضور خدا از اول تا آخر در یک فیلم نیست چرا که اقتضای درام این است که مثلاً یک آدم به حضیض ذلت و بدبختی برسد اما کاراکتر فیلم در جایی احساس می‌کند خدا او را فراموش نکرده و این ارتباط به او آرامش می‌دهد. از این رو شیوه های مختلف در نوع پرداخت به حضور خدا وجود دارد.
بیشتربخوانید:
تست روانشناسی اسکیزوفرنی
جشنواره دینی تنها تبلیغ دین نیست ولی تبلیغ دین هم در آن دیده می‌شود مثلاً در فیلم «سفر سبز» نه آن کشیش مسیحی آمده است تا حاج رضا را مسیحی کند نه حاج رضا آمده است تا کشیش مسیحی را مسلمان کند، مهم این است که در نسبت با سایر ادیان ما یک افق دید با ۲ تعلیم متفاوت داریم و باید توجه داشته باشیم چقدر به هم نزدیک هستیم. نقاط اختلاف ما کم است پس بهتر است روی نقاط اختلاف انگشت نگذاریم به عنوان مثال در «از کرخه تا راین» حاتمی کیا، سعید در یک کلیسا نماز می‌خواند. به نظرم فیلمسازها باید به مواردی از این دست توجه کنند.
حمایت های خوبی از جشنواره فیلم «رضوان» شده است، بالاخره در طول سال جوانانی در کشور هستند که در جاهای مختلفی فیلم می‌سازند و ممکن است دیده نشوند و نتوانند عرض اندام کنند از این رو جشنواره فیلم رضوی مأمنی است برای اینکه بیایند و عرض اندام کنند. در اینجا دنبال نمره ۱۰۰ دادن به تکنیک فیلم‌ها نیستیم و اول دل فیلمساز را می‌خریم.
قدیمی ها می‌گفتند «صداش در میاد نگران نباشید» اما فعلاً زمان مناسبی برای صحبت کردن راجع به کارهایم نیست.
بیشتربخوانید:
غلبه بر ایگو غلبه بر خود شیفتگی
