به قلم : سیاوش طهمورث - بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر
تحریریه زندگی آنلاین : قطعاً تأثیر مطالعه کتاب روی عملکرد هنرمندان غیرقابل چشم‌پوشی است. به همین دلیل اهالی تئاتر نباید مطالعه را به چند کتاب محدود کنند. کسی که قرار است در هنرهای نمایشی فعالیت کند، حتماً باید خواندن رُمان، نمایشنامه، داستان و کتاب‌هایی در زمینه تاریخ، جغرافیا، روانشناسی، جامعه‌شناسی، اقتصاد، فلسفه و ... را در برنامه زندگی خود بگنجاند. این مطالعات، برای بهتر شدن شناخت او از زندگی، جامعه و انسان‌های اطرافش، خیلی اهمیت دارد.
هنرمند تئاتر باید برای خلق یک شخصیت به واقعیت انسان اشراف پیدا کند. البته اگر قرار است تنها برای شهرت به عنوان هنرپیشه یا کارگردان وارد عرصه هنر شود نیازی به مطالعه ندارد اما برای تبدیل شدن به یک کارگردان یا بازیگر مطرح، صاحب فکر و اندیشه قطعاً باید مطالعه داشته باشد. اگر ما مطالعه نداشته باشیم، هویتمان را نشناسیم و با تاریخ‌مان زندگی نکرده باشیم، چگونه می‌توانیم شخصیت را از دل این جامعه بیرون بکشیم و به نمایش بگذاریم؟
بیشتربخوانید:
نقد فیلم علف زار ؛ درام ملتهب دادگاهی
من با آن جوانانی که برای شهرت و بحث مالی به تئاتر و سینما روی می‌آورند، کاری ندارم. ولی جوانان علاقه‌مند به تئاتر و سینما بدانند، هنر زمانی در انسان شکل می‌گیرد که براساس مطالعه کتاب و همچنین شناخت درست از جامعه باشد. تاثیرات مطالعه، هنرمند را وادار می‌کند آنچه را درک کرده و فهمیده است، برای جامعه بازگو کند. من از ۱۲ سالگی مطالعه جدی را با خواندن رمان «مادر» نوشته ماکسیم گورکی شروع کردم، چراکه همیشه دوست داشتم، آدم‌ها، هویت تاریخی و اجتماعی آن‌ها و در یک کلام انسانیت را بهتر بشناسم.
متاسفانه بسیاری از آثار منتشر شده در بازار نشر، از نظر محتوا آن‌قدر قدرت و کشش ندارند که بتوانند منبع درسی تئاتر در دانشگاه‌ها باشند؛ در این رابطه، انتشارات نمایش می‌تواند با چاپ کتاب‌های مرجع و آکادمیک، خلاء موجود را پُر کند. اگر چنین شود، استادان به جای تهیه جزوه درسی، از دانشجویان خواهند خواست به کتاب‌های مرجع و دانشگاهی که از طرف وزارت علوم یا وزارت فرهنگ و ارشاد منتشر شده‌اند، مراجعه کنند.
بیشتربخوانید:
طرح یک دغدغه همیشگی سینماگران ایرانی
